فروپاشی آل سعود و چرخش قطب اصلی غرب آسیا به سمت ایران

از زمانی که عربستان سعودی بر جهان عرب سلطه دارد – پس از سقوط امپراتوری بزرگ عثمانی –  شاهد کمک‌های بی دریغ امپراطوری‌ بریتانیا و ایالات متحده در احیای آل سعود بوده‌ایم ، که عمده هدف آن انعطاف اعضای خانواده سلطنتی به اراده غرب بوده است . 

آل سعود ، بخاطر رویه سیاسی و رفتارهای خود در درون جامعه و منطقه، در شرایطی قرار دارد که خود “پادشاهی” ، مهمترین دشمن آل سعود محسوب می‌شود.

برتری هژمونی عربستان به ثروت بادآورده منابع طبیعی این پادشاهی مربوط می‌باشد، دلارهای نفتی عربستان سعودی معماری سازمانی ، سیاسی و مذهبی این پادشاهی را پایدار نگه داشته است . 

منابع میلیاردی عربستان سعودی این اجازه را به آل سعود می‌دهد تا از راه دور ، به هدایت و کنترل جهان عرب ، دولت‌ها و سیاست‌ها  ، ترویج نفوذ خود در بین سیاستمداران و افکار عمومی ، آن هم بر اساس چشم‎انداز منافع خود در خاورمیانه عمل کند ، اتفاقا همین مزیت (منابع مالی بادآورده)  ، پادشاهی عربستان را برای تامین مالی متحدان خود (ائتلاف‌ها ) ، به بردگی مجبور ساخته است .

اگر این اتحادها شکسته شود ، عربستان سعودی بلافاصله سقوط اقتصادی را تجربه می‌کند .   “نیک باتلر” در “گلوبالیست” چنین نوشته است : به نظر می‌رسد عربستان سعودی کنترل خود بر بازار نفت جهانی را از دست داده است ، در برهه‌ای که قیمت نفت روند کاهشی دارد ، اما حجم تولید تغییری نکرده است !. عربستان سعودی دیگر در موقعیتی نیست که توانایی معکوس‌کردن روند سقوط قیمت نفت را داشته باشد ، دیدگاه‌های سیاسی و اقتصادی منفی در درون اوپک هر سیاست محدودکننده ” خروجی تولید جهانی”  ، غیر ممکن ساخته است .

” تصور این امر که کشورهای عضو اوپک ، احتمالا به استثنای کویت ، به کاهش پایدار در تولید و درآمد ، جواب مثبت دهند بعید است . سعودی‌ها نیز چنین دیدگاهی دارند”.

قربانیان محاسبات غلط سیاسی و اقتصادی ، خانواده آل سعود را معرض خطرات داخلی و افول قدرت سیاسی در منطقه قرار خواهد داد . 

عربستان سعودی قادر به تزریق منابع مالی برای حفظ و تامین جنگهای نیابتی خود در منطقه است ! آل سعود بدون فکر ، جبهه‌های متعددی را بدون برخورداری از توانایی حل و فصل هرگونه درگیری ، ایجاد کرده است : یمن ، سوریه ، عراق ، مصر ، لیبی ، بحرین ، بی شک تبعات دخالت‌های بی فکر آل سعود و خلاء‌های ایجاد شده سهوی در منطقه ، آل سعود را در انزوا قرار خواهد داد . آل سعود به ناچار باید در برخورد با این اعتراضات ، واکنش نشان دهد! .

از سال ۲۰۱۱ ، برتری ایران بخاطر لغزش سیاسی عربستان در تعاملات حساس منطقه ، افزایش داشته است .

واقعیت امروز خاورمیانه این است که ، برخی کشورها ، برای رهایی سیاسی اعتراض کرده‌اند ، و برخی دیگر به مبارزه در برابر رادیکالیسم اسلامی وارد صحنه شده‌اند ، اکنون خاورمیانه در مسیر سازمان‌دهی گسترده و ترسیم قدرت است .

به گفته زاکانی “سه پایتخت عربی امروز در دست ایران است و متعلق به انقلاب اسلامی ایران است (رابطه دو جانبه سازنده دارند) … و صنعا چهارمین پایتختی است که در مسیر پیوستن به انقلاب ایران است .” 

انصارالله یمن – جناح تحت رهبری عبد ملک الحوثی – اعلام کرده‌اند که آنها تحت کنترل کسی نیستند بلکه به شدت مستقل هستند ، جناح زیدی – قدیمی‌ترین شاخه‌ی اسلام شیعه – نیز از این امر مستثنی نیست . اما ، بر خلاف رفتار سیاسی عربستان سعودی در قبال اتباع سیاسی خود ، سیاست عدم دخالت ایران ، به عبارتی “توصیه و نه (دخالت) به طور مستقیم” ، برای حمایت از شیعیان ، بدون دیکته کردن سیاست‌های خود (برخلاف عربستان) ، نتیجه آن می‌شود که جمهوری اسلامی ایران بسیار جذاب و چتر ایدئولوژیک آن فراگیرتر از عربستان شده است .

عربستان سعودی از طریق شیوه ” ترغیب ترس” حکومت می‌کند ، بازی چکش و شمشیر! اما ، ایران بر خلاف این رویه حرکت کرده است .

 

در حال حاضر بسیاری از همین کشورها، (عموما اعراب) سلطه عربستان سعودی و حکومت استبدادی ریاض را محکوم می‌کنند، به نظر می‌رسد، با افزایش فشارهای سیاسی ، اقتصادی، اجتماعی و مذهبی ، خانواده آل سعود نشانه‌هایی از فرسایش را در خود دیده است.

همه آنچه عربستان سعودی در این سالها در عرصه بین المللی و دینی ساخته بود ، در حال نابودی‌ست ، به عنوان پایگاه دینی سنی در جهان عرب به اتهام کمک به گروه تروریستی افراطی داعش ، جایگاهش متزلزل و اعتبار دینی آن لکه‌دار شده است . اقتصاد ریاض در آستانه فروپاشی‌ست ، و جامعه مدنی آن تحت فشار فرقه‌گرایی و بی‌عدالتی اجتماعی ، در حال انفجار مردمی قرار دارد و موقعیت آن به عنوان قدرت منطقه‌ای توسط ایران و ترکیه به چالش کشیده شده است .

زاکانی در مجلس ایران در سخنرانی خود در مورد انحلال ( قریب الوقوع ) عربستان سعودی ، از “جهاد بزرگ” ایران نیز سخن گفت . با اشاره به این موضوع که ایران برای توسعه و صادرکردن مدل انقلاب اسلامی خود در مناطق دورتر تمایل دارد ، که هدف از این کار “رهایی سیاسی ، اجتماعی و مذهبی در شاخص های دین اسلام” ملت‌های گرفتار ظلم است . 

جهاد در اینجا به معنی جنگ نیست ، بلکه یک مبارزه ایدئولوژیک و صلح آمیز است .

زاکانی معتقد است که اجراسازی این مرحله از جهاد بزرگ ، “نیاز به یک سیاست خاص و رویکرد محتاطانه دارد ، به دلیل آن که ممکن است پیامدهای مختلفی در پی داشته باشد”.

استراتژیست پیشنهادی ، (براساس گفته زاکانی) این است که ایران از جنبش‌هایی که در چارچوب انقلاب ایران قرار دارند ، به منظور پایان دادن به ظلم و ستم و کمک به مظلومین خاورمیانه ، حمایت کند .” به عبارت دیگر ، ایران رهبری ملت‌ها را به عهده خواهد داشت نه براساس رویه‌های استبدادی و یا دیکتاتور مآبانه ریاض !!.  

بر خلاف عربستان سعودی ، ایران می‌خواهد محور تغییر باشد ، پیش برنده یا ترویج‌کننده گذار سیاسی !.

نکته غیر قابل هضم برای ریاض این است که ، پس از گذشت سه دهه ، ترکیه نیز در مقابل عربستان سعودی ، ادعای رهبریت جهان اسلام را زمزمه می‌کند ! . 

زاکانی تاکید دارد که : “در حال حاضر دو قطب وجود دارند ، اولین قطب تحت رهبری ایالات متحده و متحدان عرب آن است و دومین قطب تحت رهبری ایران و کشورهایی که به پروژه انقلاب ایران پیوسته‌اند .” 

غرب آسیا امروز بیش از هر زمان دیگری، رنگ و بوی ایرانی دارد .

منبع: باشگاه خبرنگاران