چهل حدیث عزاداری امام حسین(ع) – بخش دوم

قال الصادق علیه السلام: ” قال لى ابى: یا جعفر! اوقف لى من منالى کذا و کذا النوادب تندبنى عشر سنین بمنى ایام منى.”

امام صادق علیه السلام مى‏ فرماید: پدرم امام باقرعلیه السلام به من فرمود: اى جعفر! از مال خودم فلان مقدار وقف نوحه خوانان کن که به مدت ده سال در «منا» در ایام حج، بر من نوحه خوانى و سوگوارى کنند. (بحارالانوار،ج ۴۶، ص۲۲۰)

عن ابى هارون المکفوف قال:”دخلت على ابى عبد الله علیه السلام فقال لى: انشدنى، فأنشدته فقال: لا، کما تنشدون و کما ترثیه عند قبره…”

ابوهارون مکفوف مى‏ گوید: خدمت حضرت صادق علیه السلام رسیدم. امام به من فرمود: «برایم شعر بخوان». پس برایش اشعارى خواندم. فرمود: اینطور نه، همان طور که (براى خودتان) شعر خوانى مى‏ کنید و همانگونه که نزد قبر حضرت سید الشهدا مرثیه مى‏ خوانى. (بحارالانوار،ج ۴۴، ص۲۸۷)

قال الصادق علیه السلام: “ما من احد قال فى الحسین شعرا فبکى و ابکى به الا اوجب الله له الجنه و غفر له.”

امام صادق علیه السلام به جعفر بن عفان فرمود: هیچ کس نیست که درباره حسین علیه السلام شعرى بسراید و بگرید و با آن بگریاند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب مى‏ کند و او را مى‏ آمرزد. (رجال شیخ طوسى، ص۲۸۹)

قال الصادق علیه السلام: “من قال فینا بیت شعر بنى الله له بیتا فى الجنه. “

امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس در راه ما و براى ما یک بیت شعر بسراید، خداوند براى او خانه‏ اى در بهشت، بنا مى‏ کند. (وسائل الشیعه،ج ۱۰، ص۴۶۷)

قال الصادق علیه السلام: “الحمد لله الذى جعل فى الناس من یفد الینا و یمدحنا و یرثى لنا. “

امام صادق علیه السلام فرمود: خدا را سپاس که در میان مردم، کسانى را قرار داد که به سوى ما مى‏ آیند و بر ما وارد مى‏ شوند و ما را مدح و مرثیه مى‏ گویند. (وسائل الشیعه،ج ۱۰، ص۴۶۹)

قال الرضا علیه السلام:” یا دعبل! احب ان تنشدنى شعرا فان هذه الایام حزن کانت علینا اهل البیت علیه السلام.”

امام رضا علیه السلام به دعبل (شاعراهل بیت) فرمود: اى دعبل! دوست دارم که برایم شعرى بسرایى و بخوانى، چرا که این روزها (ایام عاشورا) روز اندوه و غمى است که بر ما خاندان رفته است. (جامع احادیث الشیعه، ج ۱۲، ص۵۶۷)

عن الرضا علیه السلام:” یا دعبل! ارث الحسین علیه السلام فانت ناصرنا و مادحنا ما دمت حیا فلا تقصر عن نصرنا ما استطعت.”

امام رضا علیه السلام فرمود: اى دعبل! براى حسین بن على علیه السلام مرثیه بگو، تو تا زنده‏ اى، یاور و ستایشگر مایى، تا مى‏ توانى، از یارى ما کوتاهى مکن. (جامع احادیث الشیعه،ج ۱۲، ص۵۶۷)

قال على علیه السلام: “ان الله…اختار لنا شیعه ینصروننا و یفرحون بفرحنا و یحزنون لحزننا.”

على علیه السلام فرمود: خداوند براى ما، شیعیان و پیروانى برگزیده است که ما را یارى مى‏ کنند، با خوشحالى ما خوشحال مى‏ شوند و در اندوه و غم ما، محزون مى‏ گردند. (غررالحکم،ج ۱، ص۲۳۵)

قال الحسین علیه السلام:” انا قتیل العبره لا یذکرنى مؤمن الا بکى.”

حسین بن على علیه السلام فرمود: من کشته اشکم. هیچ مؤمنى مرا یاد نمى‏ کند مگر آن که – به خاطر مصیبت هایم- گریه مى‏ کند. (بحارالانوار،ج ۴۴، ص۲۷۹)

قال الحسین علیه السلام: “من دمعت عیناه فینا قطره بوأه الله عز و جل الجنه.”

حسین بن على علیه السلام فرمود: چشمان هر کس که در مصیبت هاى ما قطره‏ اى اشک بریزد، خداوند او را در بهشت جاى مى‏ دهد. (احقاق الحق،ج ۵، ص۵۲۳)

قال على بن الحسین السجاد علیه السلام: “ایما مؤمن دمعت عیناه لقتل الحسین و من معه حتى یسیل على خدیه بوأه الله فى الجنه غرفا.”

امام سجاد علیه السلام فرمود: هر مؤمنى که چشمانش براى کشته شدن حسین بن على علیه السلام و همراهانش اشکبار شود و اشک بر صورتش جارى گردد، خداوند او را در غرفه‏ هاى بهشتى جاى مى‏ دهد. (ینابیع الموده، ص۴۲۹)

قال السجاد علیه السلام: “انى لم اذکر مصرع بنى فاطمه الا خنقتنى لذلک عبره.”

امام سجاد علیه السلام فرمود: من هرگز شهادت فرزندان فاطمه علیها السلام را به یاد نیاوردم، مگر آن که به خاطر آن، چشمانم اشکبار گشت. (بحارالانوار،ج ۴۶، ص۱۰۹)

قال الباقر علیه السلام: “ثم لیندب الحسین و یبکیه و یأمر من فى داره بالبکاء علیه و یقیم فى داره مصیبته باظهار الجزع علیه و یتلاقون بالبکاء بعضهم بعضا فى البیوت و لیعز بعضهم بعضا بمصاب الحسین علیه السلام.”

امام باقرعلیه السلام نسبت به کسانى که در روز عاشورا نمى‏ توانند به زیارت آن حضرت بروند، اینگونه دستورعزادارى دادند و فرمودند: برحسین علیه السلام ندبه و عزادارى و گریه کند و به اهل خانه خود دستور دهد که بر او بگریند و در خانه ‏اش با اظهار گریه و ناله بر حسین علیه السلام، مراسم عزادارى بر پا کند و یکدیگر را با گریه و تعزیت و تسلیت گویى در سوگ حسین علیه السلام در خانه ‏هایشان ملاقات کنند. (کامل الزیارات، ص۱۷۵)

انشاء الله ادامه دارد…

منبع: جام