چکیده :
مسئله آفرینش انسان بر صورت الهی، به راحتی از آموزههای دینی قابل اثبات بوده و مضمون آن همسو با مبانی هستیشناسانه و انسانشناسانه عرفان نظری است. این مسئله بسان قاعدهای کلی است که آثار و فروعات آن در جایجای انسانشناسی و مباحث علمالنفس ابنعربی به چشم میخورد.
این مقاله تلاش کرده است معنای «صورت الهی» و مراد از «آفرینش انسان بر صورت الهی» را بررسی و تحقیق کند، ضمن آنکه به برخی از فروعات این قاعده، همچون جامعیت انسان و خلقت او با دو دست حق تعالی و مسئله خلافت الهی نیز اشاراتی دارد.
کلیدواژه: ابن عربی، انسانشناسی، خلقت انسان، صورت، کون جامع.