نقد برهان لطف و کاربرد آن در اثبات ضرورت امامت

چکیده :

در این نوشتار، قاعده لطف و ثمرات آن بررسی و نقد می شود. استفاده از این قاعده برای اثبات نبوت و حجیت اجماع و نظایر آن محل تامل است و کلیت این قاعده جای بحث دارد. نمی توان گفت واجب است که خدا هر لطفی را _ چه مقرِب باشد چه محصِل_ موهبت کند، حتی اگر نبودش نقض غرض باشد؛ زیرا گاهی یک غرض با غرض دیگر تزاحم پیدا می کند.
از سویی با فرض تمامیت ادله در مقام ثبوت، در مقام اثبات و تشخیص مصداق لطف واجب، علم ما نمی تواند معیار باشد. لوازم این قاعده نیز فاسد است. در این نوشتار، ادله گوناگون با تقریرات مختلف تبیین و بررسی می شوند.

کلیدواژه : لطف، لطف مقرِب، لطف محصِل، قاعده لطف، غرض، امام.