دعای والدین مانند معجزه است

بنابراین انسان تیز هوش و نکته سنج کسی است که از این مسیر می‌انبر
بهترین استفاده را داشته باشد و خود را در رودخانه پرسرعت دعای والدین
بیاندازد. از سوی دیگر، بیچاره و بدبخت و بی‌دست و پا کسی است که نتواند از
این آب روانی که خداوند در دسترس اکثر قریب به اتفاق ما گذاشته استفاده‌ای
شایسته داشته باشد.

از پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) در این باره نقل شده که فرمود: «و خاک
بر بینی آن کس که پدر و مادرش نزد او پیر شوند و او را به بهشت نبرند.»

حقیقتا اگر کسی نتواند از در مهرورزی و نیکی به پدر و مادر، خود را به
داخل بهشت برین بیاندازد و به وسیله دعای خالصانه آن‌ها مسیر موفقیت را طی
کند، آنچنان خوار و ذلیل خواهد شد که گویی هیچ‌گاه رنگ خوشبختی را نخواهد
دید.

چنین کسی همانند فرد کودنی است که بر سر سفره پر نعمتی می‌نشیند و از هیچ یک از غذاهای رنگارنگ و خوش طعم آن نمی‌خورد.

بنابراین شایسته آن است که دل والدین را چنان به دست آوریم که دعای
خیرشان به صورت خود جوش از اعماق قلبشان شامل حالمان شود و خیر عاقبت را
برایمان تضمین کند.

البته باید در نظر داشت که در مواقع سختی و درماندگی هم یکی از بهترین
مسیر‌ها برای رهایی از گرفتاری‌ها و مشکلات روزمره، دعای آن دو گل خوشبو
ست. کمتر کسی است که در دنیای امروز مشکلی نداشته باشد و دچار سختی و
گرفتاری نباشد. پس باید همیشه این کلید مشکل گشا را در دست داشت و به آن
توجهی ویژه نکرد.

حتی آنان که والدینشان به سرای باقی شتافته‌اند و هم اکنون از این نعمت
خوب خدا محروم هستند نیز می‌توانند با ارسال بهترین هدایا به آن دنیا از
دعای آنان بهره‌مند شوند.

دعا درخواستی خالصانه از حضرت پروردگار است که از عمق دل برمی آید و پس
از پروازی شگفت، بر عرش الهی فرود می‌آید. با این حال همه دعا‌ها به هدف
اجابت نمی‌رسند و برخی از آن‌ها بنابر مصالحی مستجاب نمی‌گردند و به جای آن
در قیامت جایگزینی والا‌تر به صاحب دعا اهدا می‌گردید.

اما بنابر فرمایش امیر مؤمنان علی (علیه السلام) قدرت برخی از دعا‌ها آنچنان زیاد
است که خود را به هدف استجابت نزدیک می‌کند و خواسته خود را از عرش الهی
برداشت می‌نماید. حضرت امیر در این باره می‌فرماید: «دعای چهار گروه رد نمی
شود: (اول) دعای پیشوای دادگر در حقّ ملّتش. (دوم) دعای پدر صالح در حقّ
فرزندش. (سوم) دعای فرزند صالح در حقّ پدرش و (چهارم) دعای ستمدیده.»

امام سجاد علیه السلام می‌فرماید: مردی خدمت پیامبر خدا آمد و به ایشان
عرض کرد: «هیچ کار زشتی نیست که نکرده باشم و هیچ گناهی نیست که مرتکب آن
نشده باشم. آیا راه توبه و بازگشت برایم وجود دارد؟» پیامبر خدا در پاسخ به
او فرمود: «آیا از پدر و مادرت کسی زنده هست؟»

او پاسخ داد: «آری، پدرم.» حضرت فرمود: برو و به او نیکی کن. امام سجاد
علیه السلام در ادامه می فرماید: هنگامی که آن مرد رفت پیامبر خدا فرمود:
«کاش مادرش می‌بود.» (بحارالأنوار، ج ۷۴، ص۸۲)

منبع : تبیان