بررسی تکنیک مجاب سازی جسمی برای جذب عضو در فرقه ها/ هیجان ناشی از تمدد اعصاب

به گزارش ادیان نیوز،‌ پنج مولفه اصلی در فرآیند مجاب سازی جسمی برای جذب عضو جدید در فرقه ها مورد استفاده قرار می گیرد. در این بخش به بررسی تکنیک “هیجان ناشی از تمدد اعصاب” پرداخته می شود.

در سال های گذشته، صحبت از فشار زندگی و نحوه کاهش آن، که به عنوان مساله ای همراه و همزاد زندگی ماشینی و صنعتی امروزی به شمار می آید، فراگیر شده است.

بسیاری از گروه های فرقه ای مختلف، “مدیتاسیون” یا ” تعمق روحی” را به عنوان شفای همه فشارهای عصبی ارائه می کنند و این کار را “خالی کردن فشار” می نامند و هر گونه ناراحتی به وجود آمده توسط یک واکنش لازم و مثبت را در جهت منافع خود بازتعبیر می کنند.

این راهبرد به رهبر فرقه اجازه می دهد که از مدیتاسیون کننده بخواهد تا به این کار ادامه داده و او را به خاطر اضطراب های درونی- ناشی از درست یا به حد کافی انجام ندادن پروسه مربوطه- سرزنش می کنند.

تجارب به دست آمده از فرقه ها نشان داده که اعضاء در برابر روش های تمدد اعصاب با چشمان بسته یا مدیتاسیون مانترا – که در آئین هندو به کار گرفته می شود و مدیتاسیون کننده وردی را تکرار می‌کند-، واکنش خوبی نشان نمی‌دهند.

تعداد قابل توجهی از افراد، پروسه فوق را تجارب ناراحت کننده و تنش آوری می دانند. حتی در ادبیات باستانی در خصوص مدیتاسیون و مانترا نیز در خصوص مشکلات آنها تذکراتی داده شده است.

آنهایی که امروزه مدیتاسیون مانترا یا سایر تکنیک‌های با چشمان بسته را تعلیم می دهند، ‌به طور تجربی نیز آموخته اند که بسیاری از مدیتاسیون‌کنندگان برخی واکنش های تنشی را تجربه کرده‌اند.

به جای احساس آرامش و تمدد اعصاب، احساس فزاینده اضطراب،‌ خیس شدن از عرق، و بالا رفتن شدید ضربان قلب به افراد دست می دهد، یا نسبت به بسیاری از وجوه عملکرد خود نگران می‌شوند.

علائم RIA (هیجان ناشی از تمدد اعصاب) در سه گروه طبقه بندی می شوند: اولی شامل احساسات ناراحت کننده مختلف است. مدیتاسیون کننده، احساس سبک‌تر شدن و شناور شدن و یا احساس سنگین‌تر شدن و غوطه‌ور شدن می‌کند.

 بدن فرد ممکن است به نظر برسد که در اندازه یا ترکیب تغییر کرده و برخی افراد احساس سرما یا گرما می کنند؛ برخی تجربه سوزش یا بی حسی و عده‌ای نیز تجربه احساس بینایی، ‌شنوایی، چشایی و بویایی خاصی دارند.

دانشمندان فکر می کنند برخی از این علائم بیانگر تسلط فزاینده سیستم اعصاب پاراسمپاتیک در طول تمدد اعصاب است، و نتیجه انبساط رگ‌های خونی و احساس گرما و سنگینی را در پی دارد.

دومین گروه از واکنش ها شامل اعمال رفتاری فیزیولوژیک است که یا موتوری هستند؛ یعنی از ماهیچه ها ناشی می شوند برای مثال: ترشح، ‌تیک عصبی، ‌اسپاسم و گرفتگی، تیر کشیدن و بی قراری و یا حاصل  بارز شدن فعالیت های سیستم عصبی سمپاتیک، برای مثال، تند شدن ضربان قلب یا عرق کردن کف دست است.

سومین گروه شامل افکار ناگهانی و ناراحت کننده و حالات هیجانی هستند که خشن به نظر می رسند و بر حالت معین تمدد اعصاب تحمیل می شود. علاوه بر اضطراب، ظاهر شدن غم و غصه، عصبانیت، خوشی یا احساس جنسی در آگاهی مدیتاسیون کننده،‌ از نشانه های این گروه به شمار می رود.

این واکنش های جسمی قابل پیش بینی،‌ بدون شک همان چیزی است که مدیتاسیون کنندگان از تاثیرات عجیب و غیرمعمول شکایت می‌کنند.

وقتی تازه‌واردها در خصوص این حس های ناراحت‌کننده شکایت می‌کنند، ‌توجیه کنندگان- که خودشان از همان حس ها در عذاب هستند- یاد گرفته‌اند که به اعضا اطمینان بدهند که اینها خود، ضد اضطراب و دوای آن مدیتاسیون طولانی تر و بیشتر است.

گفتنی است سوء استفاده گر ذهنی مجرب فرقه‌ها می‌تواند این واکنش های جسمی قابل پیش بینی را در جهت منافع رهبر فرقه تفسیر و به اعضا تلقین کند که روش‌هایش در حقیقت تاثیرات مربوطه را به وجود آورده‌اند.

منبع: انجمن رهپویان هدایت