عریانی و شادمانی خانم بازیگر تا کی ادامه دارد؟

به گزارش ادیان نیوز، در دنیای بزرگ اینترنت و صفحه های اجتماعی که قدم می زنی، انگار با هزاران عقیده و نظر متفاوت، در مورد موضوعاتی که تصور می کردی چندان لایه لایه و مجهول نیستند، رو به رو می شوی،تعجب می کنی و آنگاه با خود می گویی من چه ساده تصور می کردم.

داستان از آنجایی شروع شد که در یک جشنواره خارجی، بازیگر مسنی که سال ها از دوران زیبایی و جوانیش فاصله گرفته بود، با پیراهنی که حداقل پارچه را مصرف کرده بود، در انظار عموم با ظاهر شاد و خندان ظاهر گشت، رسانه ها عکس های نیمه عریان او را در همه جا پخش کردند و این جسارت خانم بازیگر را ناشی از اعتماد به نفس خاصش به علت این که یک عمر دیده شده و حس زنانگیِ مورد توجه واقع شدنش، به طور کامل ارضا گشته توجیه کرده و بر ضد حجاب اسلامی و تناقض این حکم با میل زیبایی زنان، داد سخن سر دادند.

البته این موضوع درست است که موجود زن، از ابتدای کودکی میل دارد که خودش را زیبا کند و مورد توجه واقع شود، دیده شده و از او تعریف شود، اما این موضوع تناقضی با حجاب اسلامی ندارد.

خداوند متعال که انسان را خلق کرده است، امیال گوناگونی در وجودش نهاده است، میل تشنگی، گرسنگی، امیال جنسی و …، اما عقل، شرع و دین را نهاده است تا حد و حدودی برای این امیال تعیین کرده باشد.

به سخن دیگر تشنگی در وجود انسان با آب گوارایی که در جهان خارج است، تناقضی ندارد، به حکم عقل نباید آنقدر آب بخوریم تا بترکیم، بلکه به قد و اندازه رفع تشنگی باید آن را بنوشیم.

و یا گرسنگی، اگر گرسنگی هست، انواع غذاها و میوه ها هم در دنیا وجود دارد، اما رعایت حد و اندازه، کار عقلا و فرهیختگان است. همه می دانند که پرخوری، نتیجه ای جز آزار جسم و بیماری ندارد. انسانی که برای امیال خود، حد و اندازه ای نداند و بگذارد که دلش هر جا که می خواهد او را کشد، این انسان اسیری بیش نیست، اسیر شکم، اسیر امیال.

میل جنسی در وجود انسان نهاده شده و روش ارضای قانون مند آن ، اختیار همسر، وفای به عهد و نتیجه آن آرامش و سلامت است.

آیا کسانی که به قوانین پایبند نیستند و می گذارند که میل جنسیشان بر عقل و دل و روحشان حکم فرمایی کند، آیا نتیجه ای غیر از بیماری و افسردگی و تنهایی کسب می کنند؟

میل زیبایی درون زنان هم همین است، زن زیباست، خودش را زیباتر هم می کند، اما برای که؟ به چه قیمت؟ برای هر کس و ناکسی که از راه می رسد، بدون هیچ قید و بند و تعهد؟

اسلام و حکم حجاب و پوشش، جلوی میل دیده شدن بانوان را نگرفته، بلکه آن را قانون مند و در چهار چوب خاص، آنهم برای حفظ سلامت فرد و خانواده مشخص کرده است.

زن خودش را زیبا می کند و می آراید، همسرش او را می بیند و تحسین می کند، مرد می داند که زیبایی همسرش فقط مال اوست، و خانم می داند که همسرش فقط او را می بیند و زیبایی او را تحسین می کند و تصور می کند که او زیباترین زن دنیاست.

از طرف دیگر، این انسان ظاهر بین است که صورت آرایش کرده و لبخند تصنعی آن خانم بازیگر را می بیند و تصور می کند که او خوشحال و راضی است و از گذشت روزگار و پژمرده شدن زیباییش، اصلا ناراحت و دلخور نیست.

بالواقع برای کسانی که یک عمر، فکر و ذکرشان فقط آرایش و مد و زیبایی و هیکل و …در اوج قرار داشته آیا دیدن گوشت های آویزان بازو و ران، و یا چین و چروک پوست صورت زجرآور نیست؟

اصلا چقدر با فرهنگ ایرانی هماهنگ است خانمی که ۷۰ سال از سنش گذشته مانند دختر چهارده ساله لباس بپوشد و رفتار کند؟

نمی گویم بانوان مسن نخندند، زندگی نکنند، شاد نباشند و دست و پاهایشان را دراز کنند و منتظر عزرائیل بمانند، آنها ستون های خانواده هستند که شادابی آنها با شادابی خانواده رابطه مستقیم دارد، حداقلش این است که از روی ظاهر قضاوت نکنیم و بگوییم که چون آن خانم بازیگر مسن با آن سر و وضع جلوی دوربین می خندد و دست تکان می دهد، پس واقعا خوشبخت و شاد است و علت آن شادی دیده شدن و عریان شدن است!

منبع: تبیان