تفسیر «الغفور الرحیم» و تحلیل غرض هدایتی آنها

نویسندگان: محمدحسن سراج صادقی ـ علی‌اکبر بابایی

پایان بخش ۷۱ آیه قرآن کریم با دو اسم «غفور» و «رحیم» است. این مقاله پس از معناشناسی این دو واژه و بررسی آیات حاوی آن و با در نظر گرفتن ترتیب نزول سوره‌ها و توسیع معنایی در واژه ذنب به این نتیجه دست می‌یابد که ترتیب «الغفور الرحیم» دارای غرض هدایتی مشترک در این آیات است و آن «رفع نگرانی از آثار گناهان» می‌باشد.

اما در آیه دوم سوره سبأ، تنها آیه‌ای که این اسما به ترتیب «الرحیم الغفور» آمده است، دارای غرض هدایتی دیگری است که آن رحمت الهی در پوشاندن برخی چیزها با وارد کردن آنها در خاک یا خارج نمودن از جو می‌باشد. بررسی عملکرد تفاسیر در باره این بحث بیانگر آن است که هیچ تفسیری به بررسی غرض هدایتی مشترک و تفاوت این دو دسته آیات نپرداخته است.

کلیدواژه: اسماء متوالیه الهی، ترکیب اسمائی، الغفور الرحیم، الرحیم الغفور، گناه.

تفسیر «الغفور الرحیم» و تحلیل غرض هدایتی آنها