احترام کتب مقدس یهود به طبیعت برای چیست؟

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، در کتب مقدس یهود، احترام به طبیعت که مظهر قدرت الهی میباشد بارها مورد تاکید قرار گرفته است. فرد یهودی طبق دستورهای دینی مبنی بر ذکر دعای شکر برای نعمات مورد استفاده خود، با دیدن رنگین کمان، رعد و برق، شکوفه، اقیانوس و زیبایی های اعجاب آور طبیعت نیز باید تشکر خود را به بارگاه خدا اعلام نماید. از آنجا که در گذشته، شغل بیشتر مردم کشاورزی بود بیشتر اعیاد یهودیان با موضوعات کشاورزی ارتباط دارد. در تقویم عبری که بصورت سال خورشیدی و ماه قمری تنظیم شده است. مناسبت های مختلفی برای نمادهای طبیعی درنظر گرفته شده است. پس از آزادی بنی اسرائیل از بندگی مصر، عید شاووت یا هفته ها به مناسبت اعطای تورات برگزار میگردد که در گذشته با تقدیم اولین هدیه از محصول گندم همراه بود. ماه تیشری آغاز سال نو عبری با گفتن برکت بر انواع میوه ها و تشکر از نعمات الهی آغاز میگردد.

عید سوکا یا سایبانها با برکت گفتن بر چهار نوع محصول درختان – مورد، بید، نخل و میوه ترنج – برگزار میشود. ایلانوت در پانزدهم ماه شواط جشن درختکاری است و سفره ای از انواع محصولات و میوه جات برای گفتن برکت بر آنها چیده میشود. در عید پسح برای نزول شبنم و در عید شمینی عصرت برای نزول باران و رشد محصولات کشاورزی دعاهای مخصوصی خوانده میشود. یکی از علمای یهود به نام ربای یوحانان بن زکای میفرماید: اگر نهالی برای کاشتن در دست داری و خبر آمدن ماشیح – منجی موعود – را شنیدی ابتدا نهال را بکار و سپس به استقبال او برو.

در سفر تثنیه – دواریم: پنجمین جلد تورات – خداوند انسان را به درخت صحرا تشبیه کرده است. انسان و درخت هر دو ریشه دارند. ریشه انسان ایمان او و میوه اش اعمال نیکش میباشد. هیچ یهودی حق آسیب زدن به گیاهان و درختان را ندارد زیرا در شولحان عاروخ – رساله احکام یهود – دستور داده شده است که انسانی که به درختی آسیب برساند زندگی اش را در معرض خطر قرار میدهد. خداوند پس از آفرینش آدم به او دستور میدهد که به کار در باغ عدن بپردازد و به گیاهان و درختان رسیدگی نماید.

در اگادا – داستان های تلمود – آمده است که با قطع هر درخت ناله ای در سراسر جهان پخش میشود ولی کسی ناله او را نمی فهمد.

در تلمود – روش هشانا – چهار روز به عنوان اول سال ذکر شده است. اول ماه نیسان برای احتساب سالهای سلطنت پادشاهان یهود اول ماه الول برای احتساب عشریه از گله اول ماه تیشری برای شمارش سالهای شمیطا و یوول – سالهای ویژه تعطیلی امور کشاورزی و برخی قوانین خاص – و ۱۵ ماه شواط برای درختان اول سال محسوب میشود. همزمانی آزادی بنی اسرائیل از مصر با وقوع بهار طبیعت نشان پیوند و هماهنگی طبیعت با عالم روحانی انسان هاست.