تنش جدید بین مجریان شبکه‌های ماهواره‌ای مسیحی بر سر اصل “دعا به زبان‌ها”
به گزارش ادیان نیوز، یکی از مجریان شبکه ماهواره‌ای “محبت” در صفحه اختصاصی خود در شبکه اجتماعی، مطلبی درباره “دعا به زبان‌ها” منتشر کرده و با طعن و کنایه به بقیه واعظان و مجریان مسیحی تاخته است.“مانی محمدی” به یکی از اخلاق‌های ناپسند این افراد که همان “سوال‌گریزی” و “استبداد” است، نیز اشاره کرده و نوشته که اگر در مقابل گفته‌های آنها سر تعظیم فرود آورده نشود و آمین(تائید) گفته نشود، برخوردهای روحانی و حتی جسمانی در انتظار فرد مخالفت کننده خواهد بود.
موضوعی که این فعال تبشیری شبکه‌های ماهواره‌ای و اجتماعی در مطلب خود متعرض آن شده، “سخن گفتن به زبان‌های دیگر” است که اتفاقا منشا بسیاری از اختلافات بین سران جریان تبشیر شده و موضع‌گیری‌های بعضا متفاوتی درباره آن وجود دارد.
او گفته بر فرض که این موضوع وجود داشته باشد، فرد نباید در جمع کلیسا به زبان‌های دیگر دعا کند و حتما باید این زبان ناشناخته ترجمه شود.
صرف‌نظر از وجود یا عدم وجود چنین دعایی، سوالی که به ذهن متبادر می‌شود، این است که چه لزومی دارد برای ارتباط با خداوند متعال از زبانی استفاده شود، که برای دیگران مفهوم نیست؟
اگر واقعا به قصد برقراری ارتباط با خدا و با اهداف معنوی، با این زبان دعا می‌شودکه البته شواهدی خلاف این ادعا را ثابت می‌کند- چرا ترجمه آن برای دیگران هیچ‌گاه بیان نمی‌شود و آیا اهدافی به‌جز دعا در پشت آن وجود دارد؟
بنا بر این گزارش،”دعا به زبان‌های ناشناخته” به کرات مورد استفاده “رضا صفا” مجری شبکه ماهواره‌ای “نجات” قرار می‌گیرد؛ در حالی‌که ترجمه حرف‌های مجهول او به زبان عمومی مردم نیز صورت نگرفته و حتی دیگران را نیز تشویق به استفاده از این روش می‌کند.
“رضا صفا” بارها گفته تنها راه دعا کردن، این روش است و دلیل خود را نیز “عدم ورود اشتباه” به آن می‌داند؛ ولی از حرکاتش مشخص شده که او به دنبال “خودنمایی”، معرفی خود به‌عنوان “تافته جدابافته” و “دارای قدرت‌های ماورایی” بوده و با اهدافی غیراعتقادی، دست به این کار می‌زند.
در این روش دعا کردن، شخص کلماتی کاملا نامفهوم-که از قرار گرفتن تصادفی تعدادی حروف پشت سر هم به‌وجود آمده- را به زبان آورده و مدعی می‌شود که در حال دعا کردن است!
خاطرنشان می‌کند، “هرمز شریعت”- مجری شبکه مسیحی هفت- به عملکرد “رضا صفا” در این رابطه اعتراض کرده و در این خصوص گفته:”دوستان زیادی درباره دعا به زبان‌ها توسط شبان رضا صفا و درستی و نادرستی این کار از من سؤالات زیادی می‌پرسند که باید جوابی مناسب به آنها می‌دادم. دوستان عزیز کلام زنده خدا تنها ملاک ما در زندگی روحانی می‌باشد. هر چه که از انجیل نباشد بدعت و خطرناک است و با کسی که بدعت‌آفرینی می‌کند و در لباس شبان پایش را کج می‌گذارد برخورد مناسب شود.”
اضافه می‌شود، مطابق آنچه در کتاب “اعمال رسولان” باب ۲ آمده، “تکلم به زبان‌ها” در روز “پنطیکاست”-پنجاه‌روز بعد از عید فصح یهودیان- اتفاق افتاده؛ اما نکته قابل توجه آن است که یهودیانی که شاهد این ماجرا بودند، متوجه این زبان شدند.
در باب ۲ اعمال رسولان جملات ۷ و ۸ آمده:”پس ]یهودیان[ حیران و بهت‌زده، گفتند: مگر اینها که سخن می‌گویند جملگی اهل جلیل نیستند؟ پس چگونه هر یک می‌شنویم که به زبان زادگاه ما سخن می‌گویند؟” و از اینجا مشخص می‌شود که زبان تکلم شده، هرچند جدید بوده، اما چندان هم ناشناخته نبوده است.
گفتنی است بر عکس اصل ماجرای”صحبت به زبان‌های گوناگون” که در عهد جدید کتاب مقدس بیان شده، امروزه استفاده از این شیوه دعا کردن-که دیگران هیچ چیزی از آن را متوجه نمی‌شوند-، موجب اختلاف، سوء استفاده از احساسات مسیحیان و سردرگمی آنها شده و نمونه‌هایی از آن نیز در فضای مجازی مشاهده می‌شود.
منبع: انجمن رهپویان هدایت