داستان بی‌ پولی یکی از شاگردان سید علی آقا قاضی

به گزارش ادیان نیوز، یکی از شاگردان سید علی آقا قاضی، نقل می‌کرد:روزی در مجلس سید علی آقا
قاضی حضور یافتم در حالی که در مضیقه مالی شدیدی بودم – که وضعیت اکثر
طلبه‌های نجف اشرف چنین بود – من شبهای بسیاری را فقط با نان و چای به سر
می‌بردم و در یکی از شبها فقط مختصر پولی برای خرید یک قرص نان داشتم و قصد
داشتم وقتی از مجلس درس آقای قاضی بر می‌گردم با آن نان تهیه کنم. در
اثنای صحبتش در مجلس – که در یکی از حجره‌های مدرسه هندی برگزار می‌شد –
مسکینی وارد مجلس شد و درخواست کمک نمود؛ ناگهان سید علی آقا قاضی دستش را
به سوی من دراز کرد و فرمود:
آیا چیزی نزد تو هست به این مسکین بدهیم؟
من دستم را دراز کردم به جیبم و آن تنه پول خردی که داشتم درآوردم و تقدیمش
کردم؛ آقای قاضی آن را گرفت و به مسکین داد سپس به ادامه من از نزد ایشان
خارج شدم و با دوستان جلسه خداحافظی کردم و به احدی از آنها از وضعیت خود
چیزی نگفتم. به سوی حجره‌ام رفتم و به خاطر اینکه نان نداشتم دیگر چای را
آماده نساختم و مشغول حاضر کردن درسها شدم تا اینکه آنها را آماده کرده و
خواستم روی رختخواب دراز بکشم در حالی که گرسنگی مرا به شدت اذیت می‌کرد و
وسوسه‌های شیطانی بر دل من هجوم می‌آوردند و دل درد گرفته بودم… و من با
استغفار و انابه سعی در دفع آن وسوسه‌ها داشتم که ناگهان در به صدا در آمد
بلند شدم و در را گشودم و ناگهان دیدم آقای قاضی است. سلام کرد و فرمود:
آیا دوست داری امشب با شما شام بخورم، آیا اجازه می‌فرمایید؟