حضور یک دائم الخمر در ترکیب اصلی جماعت ربانی! / سند
به گزارش ادیان نیوز، یک کاربر در شبکه اجتماعی فیس‌بوک اقدام به انتشار دست‌نوشته‌ای کرده که با دقت در آن، هویت واقعی یکی از صاحب‌منصب‌های فرقه جماعت ربانی آشکار می‌شود.
مطابق آنچه در این سند آمده، این شخص از شش سالگی به کلیسای غیرقانونی انجیلی تهران رفت‌وآمد داشته و در مدرسه متعلق به آنها درس خوانده و در سال ۱۳۶۰ به کلیسای غیرقانونی جماعت ربانی پیوسته بود.
نکته قابل توجه آنکه وی در حالی جایگاه‌های مهمی را در این فرقه غیرقانونی به‌دست آورده که بر اساس نوشته خودش، “غرق در گناه، مشروب‌خور و قمارباز” بوده است!
هرچند به نظر می‌رسد محتوای سند پیش‌گفته در راستای تاکتیک فرقه‌ای و نخ‌نما شده‌ی “توصیف گذشته سیاه” ابراز شده است، اما پرده از حقایقی کنار می‌زند که با ذات سرکردگان فرقه‌ها عجین بوده، اما آنها با زیرکی از اعضا پنهان می‌کنند.
فرقه‌ها معمولا سطح بالایی از “پنهان‌کاری” را در دستور کار خود قرار داده و چهره‌ای مقدس و منجی از قطب و بزرگان فرقه به افراد معرفی می‌کنند، ولی واقعیت با آنچه ادعا می‌شود، تطابق ندارد.
در فرقه جماعت ربانی نیز از این تاکتیک زیاد استفاده می‌شده؛ به‌طوری‌که سرکردگان آن تا سطح “پدران روحانی” بالا برده می‌شدند و از آنها چهره‌هایی استثنائی می‌ساختند.
با وجود این، پس از تعطیلی تشکیلات کلیسای غیرقانونی جماعت ربانی و مهاجرت بسیاری از سران آن به خارج از کشور، برخی از اعضای سابق آن در شبکه‌های اجتماعی دست به افشاگری زدند و مطالبی را بیان کردند که تا پیش از این از بیان آنها ابا داشتند.
این افراد که خود زمانی دل در گرو گفته‌های سردمداران جماعت ربانی بسته بودند، پس از گذشت زمان متوجه شدند، آنچه از زبان این افراد گفته می‌شد با آنچه اعتقاد داشتند و به آن عمل می‌کردند، هیچ نسبتی نداشت و در مواردی دقیقا برعکس ادعاها عمل می‌کردند.
با جمع‌بندی این افشاگری‌ها-که حتما تنها بخشی از واقعیت‌های فرقه جماعت ربانی را تشکیل می‌دهند- می‌توان چنین نتیجه گرفت که عملکرد این کلیسای غیرقانونی با مسیحیت راستین فاصله بسیار زیادی داشته است.
اضافه می‌شود، بنا به کتاب مقدس، مسیحیان از نوشیدن شراب منع شده‌اند؛ چنان‌که در افسسیان باب پنج جمله هجده آمده است: “و مست شراب مشوید که در آن فجور است، بلکه از روح پر شوید.”
ناگفته نماند، بسیاری از افرادی که به فرقه‌های مسیحی می‌پیوندند، به امید رسیدن به آزادی‌های نامحدود از قبیل: نوشیدن مشروب‌های الکلی، ارتباط‌های نامتعارف و … جذب کلیساها می‌شوند و جالب آنکه مسئولین کلیساها نیز این اعضا را از انجام کارهای خلاف کتاب مقدس منع نمی‌کنند.
گفتین است، کلیساهای امروزی به‌شدت “کمیت‌گرا” شده‌اند و اصولا اعترافی زبانی و شفاهی-و نه واقعی و قلبی- مبنی بر اعتقاد به مسیحیت برای آنها کافی بوده و این موضوع به فراوانی در شبکه‌های مسیحی هم دیده می‌شود.
منبع: انجمن رهپویان هدایت