خبری تحلیلی ردنا (ادیان نیوز)
آخرین اخبار ادیان ایران و جهان، خبرهای دینی ارامنه زرتشتیان کلیمیان شیعه اقلیت‌های دینی و مذهبی و فرقه‌ها جریان‌‌های دینی

بیانات رهبر معظم انقلاب درباره مناجات شعبانیه

به گزارش ادیان نیوز، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ابتدای سخنان خود در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی با اشاره به فرصت‌های بزرگ ماه‌های رجب، شعبان و رمضان همه مسئولین کشور از جمله نمایندگان را نیازمند مستحکم‌تر کردن ارتباط خود با خدا دانستند و گفتند: باید با استفاده از دعاهای وارده در این ماه‌ها، و انس بیشتر با قرآن و نوافل، زمینه‌ی ارتباط نزدیک‌تر با خدا را فراهم کنیم.
متن سخنان رهبر معظم انقلاب در مورد مناجات شعبانیه به شرح ذیل است:
خب، این ماه‌ها فرصت بزرگی است – ماه شعبان، ماه رمضان – فرصت‌های بزرگی است. این دعاهایی که در این ماه‌ها وارد شده است، راه را برای ما باز می‌کند. من و شما اگر بخواهیم با خدای متعال حرف بزنیم و یک مطالبه‌ای داشته باشیم، یک چیزی را از خدا درخواست کنیم، حقیقتاً درست بلد نیستیم. این دعاها با بلیغ‌ترین زبان، یاد می‌دهند به ما که از خدای متعال چه بخواهیم و با خدا چه‌جوری حرف بزنیم. همین مناجات شریف شعبانیه، فِقراتی که از اوّل تا آخر [این‌] دعا هست، هرکدام از اینها یک دریایی از معرفت است. علاوه بر این به ما یاد می‌دهد که چطور با خدا حرف بزنیم و از خدا چه بخواهیم. «اِلهی هَب لی قَلبًا یدنیهِ مِنک شَوقُهُ وَ لِسانًا یرفَعُ اِلَیک صِدقُهُ وَ نَظَرًا یقَرِّبُهُ مِنک حَقُّه». ببینید، سه نقطه کلیدی اساسی در یک فقره کوتاه دعا؛ دلی به من عطا کن که شوق، آن را به تو نزدیک کند؛ این شوق باید در دل به‌وجود بیاید. آلودگی ما به مادّیات، آلودگی ما به گناه، آلودگی ما به طمع‌ها و حرص‌های گوناگون، این شوق را در دل می‌میرانَد. انس ما با قرآن، انس ما با دعا، انس ما با نوافل، درست به‌جا آوردن فرائض، این شوق را در دل برمی‌انگیزد و مشتعل می‌کند. یدنیهِ مِنک شَوقُه؛ آن‌وقت این شوق، دل را به خدا نزدیک می‌کند. «وَ لِسانًا یرفَعُ اِلَیک صِدقُه»؛ زبان صادق، سخن با صداقت. این سخن با صداقت، به‌سوی خدا بالا می‌رود. «اِلَیهِ یصعَدُ الکلِمُ الطَّیبُ وَ العَمَلُ الصّلِحُ یرفَعُه»؛ حرف درست، حرف صادقانه، حرف صمیمانه، حرفی که در آن شائبه‌ای از مادّیت و خودخواهی و هواپرستی و این چیزها نباشد، سخنی است که به‌سمت خدا بالا می‌رود. «وَ نَظَرًا یقَرِّبُهُ مِنک حَقُّه»؛ نگاه حقیقت‌آمیز و حقیقت‌آلود، نگاه حقّانی به مسائل، نه نگاه جانب‌دارانه، نه نگاه هوس‌گرانه، نه نگاه کاسب‌کارانه، مسائل را با نگاه حق، طرف‌داری از حق، دنباله حق بودن، با این نظر نگاه کنیم؛ آن‌وقت دل به خدا نزدیک می‌شود. ببینید، راه حرف زدن با خدا را به ما یاد می‌دهند؛ به ما می‌گویند از خدا چه بخواهیم.
وظیفه سنگین است؛ اگر بخواهیم این وظایف را انجام بدهیم، احتیاج داریم به این استحکام ارتباط. باید ارتباط را قوی کرد؛ روزبه‌روز باید این ارتباط را حفظ کرد. ذکر دائم برای این است؛ اینکه نماز را در هر روز گذاشته‌اند و با تناوب گذاشته‌اند، برای این است که ما دچار غفلت نشویم. یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌های خدا، همین واجب کردن نماز بر ما است. اگر نماز را بر ما واجب نمی‌کردند، ما غرق در غفلت می‌شدیم؛ صبح، از خواب که پامی‌شوید، به یاد خدا؛ ظهر، وسط اشتغالات زندگی و معیشتی، به یاد خدا؛ شب، در پایان یک روزی که در آن تلاش کردید و کار کردید، به یاد خدا.

 با یاد رویت جای در بستر گرفتم‌
 با آرزویت سر ز بستر بر گرفتم
 این آن ترتیب و برنامه‌ای است که برای ما در نظر گرفتند. عمل می‌کنیم؟ اگر [عمل‌] بکنیم، آن‌وقت می‌توانیم مطمئن باشیم که «اَخرِجنی مِنَ الدُّنیا سالِما» – در دعاهای ما است – می‌توانیم خاطرجمع بشویم که سالم از اینجا بیرون خواهیم رفت. در دعای صحیفه سجّادیه [آمده‌]: «اللّهمَّ … اَمِتنا مُهتَدینَ غَیرَ ضالّینَ طائِعینَ غَیرَ مُستَکرِهینَ تائِبینَ غَیرَ عاصینَ وَ لا مُصِرّین»؛ جوری ما را بمیران که در عین هدایت، از دنیا برویم؛ جوری ما را بمیران که به آن عالَم، با طوع و رغبت رو کنیم. کفّار این‌جوری نیستند، فسّاق این‌جوری نیستند، ملائکه می‌آیند بالای سرشان و با فشار و زور [می‌گویند]: اَخرِجوا اَنفُسَکم. امّا مؤمنین نه، مؤمنین خاطرشان از آن طرف جمع است و با طوع و رغبت می‌روند؛ چشم از چیزهای زوال‌پذیر میبندند امّا ناگهان چشم باز می‌کنند به نعمت‌های عجیبی که [دنیا را] فراموش می‌کنند. یک سفر خوشی که شما می‌کنید، دَمِ گاراژ ممکن است فرض کنید فرزند شما، برادر شما از شما دور می‌شود، دل شما را نگران کند؛ امّا وقتی به سفر رفتید، این مناظر عالی، این زندگی خوب، تنوّع و مانند اینها، اصلاً [آن نگرانی‌] یادتان می‌رود. وقتی آنجا شما با رضای الهی، رضوان الهی، پاداش الهی وارد شدید – نُزُلاً مِن غَفورٍ رَحیم؛ آیاتی که الان خواندند – با این وقتی انسان مواجه شد همه آن چیزهایی را که اینجا بود و موقّت بود و دلبستگی داشتیم و خودمان را برایشان می‌کشتیم، فراموش می‌کنیم؛ [باید] این‌جوری انسان از دنیا برود. این وظیفه ماست. البتّه این حرف‌ها در درجه اوّل خطاب به خود این حقیر است؛ بنده بارم از شما سنگین‌تر است و مشکلاتم بیشتر از شما است ولی همه‌مان بایستی توجّه داشته باشیم. این اوّلین چیزی است که مورد نظر است. (دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی ۹۴/۰۳/۰۶)
منبع:  پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای
گفت‌وگو درباره مطلبی که خواندید

آدرس ایمیل شما منتشر نمی‌شود.