پنجمین تعلیم‌نامه‌ی پاپ به اسقف‌‌های اعظم جهان با محوریت محیط زیست و بحران کرونا
واتیکان بحران جهانی ویروس کرونا را نشأت گرفته از یک بحران محیط زیستی می‌داند در همین راستا پاپ پنجمین تعلیم‌نامه سالانه حود به اسقف‌‌های اعظم جهان را با محوریت محیط زیست و بحران کرونا منتشر کرد.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، پاپ فرانسیس در پنجمین تعلیم‌نامه‌ی سالانه‌ی خود به اسقف‌‌های اعظم دنیا، جهانیان را به طراحی نقشه‌ی راهی دقیق و صحیح برای محیط زیستی سالم و دنیایی مطمئن و پایدار پس از ویروس کرونا، فراخوانده است؛ نقشه‌ی راهی که فقر و گرسنگی نیز بر روی آن کمترین مرز‌ها را به خود اختصاص داده باشند.
از اوایل هفته، ۴۲ سازمان و نهاد دینی از ۱۴ کشور جهان اعلام کرده‌اند که استفاده از سوخت‌‌های فسیلی را کاهش خواهند داد که در میان آن‌‌ها تعداد معدودی از اسقف‌‌های کاتولیک و کشیشان رسمی از بریتانیا، ایرلند و کشور‌های در حال توسعه و همچنین تعدادی از اعضای کلیسای باب تیست و کوایکر حضور داشتند.
(بخش بزرگی از انرژی مصرفی در جهان، سوخت‌‌های فسیلی هستند که دارای انواع آلاینده‌‌های سمی و خطرناک می‌باشند. این آلاینده‌‌ها به شکل‌‌های مختلف به محیط زیست و در نهایت به زنجیره غذایی انسان وارد می‌شوند)
پاپ فرانسیس محافظت از کره‌ی خاکی را یکی از وظایف مهم خود می‌داند، چنانکه در تعلیم‌نامه‌ی پنج سال پیش به اسقف‌‌های اعظم جهاندر سال ۲۰۱۵، وی تخریب محیط زیست در جهت منافع نهاد‌های اقتصادی را به باد انتقاد گرفته و هشدار داده بود که جهان به زباله‌دانی عظیم تبدیل شده و به سوی یک فاجعه می‌رود.
در این نوشته که یکی از مهمترین اسناد تعلیماتی کلیسای کاتولیک است، آمده «رشد شتابان کشور‌های ثروتمند در کنار یک مدل اقتصادی منحرف و فاسد، به ثروتمندان اجازه استثمار بیشتر فقرا را می‌دهد که این هزینه‌ای به جز افزایش فقر در دنیا ندارد.»
نتیجه آنکه، تخریب محیط زیست، تغییرات آب و هوایی، سیاست‌های غلط اقتصادی، فقر و گرسنگی و بیماری، در چرخه‌ای به هم پیوسته‌اند که نباید جدا از هم تلقی شوند.
مقام‌های ارشد واتیکان می‌گویند: این نکته را ویروس کرونا ثابت کرده است. وقتی از یک منطقه آغاز و به سرعت تبدیل به یک بیماری همه‌گیر در دنیا شد. به دنبال آن بحران اقتصادی، جهانی شد و اکنون گرسنگی و فقر بلایی که از آن گریزی نیست.
پاپ فرانسیس روز یکشنبه ۱۷ مه گفت: اکنون در این بحران فراگیر جهانی، همه‌ی ما به اهمیت مراقبت از خانه‌ی مشترکمان (زمین) پی‌برده‌ایم. امیدوارم همه‌ی این تأملات و تعهدات بتواند در جهت ایجاد و تقویت نگرشی سازنده برای مراقبت از جهانی باشد که خدا با لطف خود به ما عطا فرموده است.