شاووعوت؛ جشن نزول تورات از سوی یهوه بر موسی

به گزارش ردنا (ادیان ‌نیوز)؛ ۵۰ روز پس از خروج بنی اسراییل از مصر، تورات از جانب یهوه (خدا) بر موسی نازل شد.

شاووعوت، یکی از سه عید مهم آیین یهود است. روزی که در کوه سینا، ده فرمان حک شده بر دو لوح سنگی، از جانب خدا برای زندگی سعادتمندانه، بر موسی و بنی اسرائیل نازل شد.

شاووعوت، به معنای «هفته ها»، ۵۰ روز پس از عید پسح (عید آزادی بنی اسراییل از بردگی) و در اواخر ماه مه میلادی برگزار می‌شود. یهودیان آن را با عنوان «پنطیکاست»، روز پنجاهم می‌شناسند. این جشن در طلوع ششمین روز از ماه عبری سیوان آغاز و در غروب هفتمین روز همان ماه پایان می‌یابد.

انجام هر کاری از جمله رانندگی و حتی نوشتن (به جز تهیه‌ی غذا و آشپزی) در این روز ممنوع است.

به باور یهود، فراگیری آموزه‌‌های تورات راهی است برای رسیدن به کمال. پس آن‌‌ها شب شاووعوت را با آموختن آموزه‌‌های تورات سپری می‌کنند و به یاد نیاکانشان در صحرای سینا، برای دریافت تورات، تا سپیده دم بیدار و چشم انتظار می‌نشینند و سپیده دم به شوق نزول تورات، نماز صبح را در اولین لحظات به‌جای می‌آورند.

بیشتر کنیسه‌‌ها از ابتدای شب تا طلوع آفتاب مراسم سخنرانی و کلاس‌‌های درس ویژه‌ای برگزار می‌کنند.

صبح هنگام، کتاب مقدس روت (Ruth) سومین بخش از کتاب مقدس تنخ خوانده می‌شود.

این کتاب منتسب به زنی است غیر یهودی به نام «روت» که عشق به خدا و تورات سبب شد از صمیم قلب دین یهود را پذیرفته و به آن ایمان بیاورد. او از اجداد داوود نبی است که در شاووعوت به دنیا آمد و در شاووعوت از دنیا رفت. در این کتاب از اجداد و نیاکان حضرت داوود تفاسیری بیان شده است.

همچنین در شاووعوت کنیسه‌‌ها به یاد سرسبزی و خرمی کوه سینا در روز نزول تورات، با گل‌ها و گیاهان آراسته می‌شوند.

کتاب مقدس، شاووعوت را با برداشت گندم و میوه‌‌ها مرتبط می‌داند و آوردن اولین نوبرانه‌‌های برداشت شده را به معبد مقدس، نشانه‌ای از شکرگزاری عنوان می‌کند.

کتاب مقدس، همچنین تورات را بر جان انسان‌‌ها همچون عسل شیرین و همچون شیر مادر برای نوزاد، زندگی بخش می‌داند.

شاید به همین دلیل خوردن دست کم یک وعده غذای لبنی در جشن شاووعوت از رسوم اصلی یهودیان است.