دین و کرونا| دین چگونه به من کمک کرد دوران قرنطینه را سپری کنم؟

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، فیلیپ ۲۹ ساله در گفت‌وگو با رادیو نیوزبیت بی. بی. سی. می‌گوید: براثر کرونا خلأ بزرگی در زندگی‌ام ایجاد شده‌ البته دین توانست تا حدی آن را پر کند با اینکه کلیسا نمی رفتم، ارتباط فردی با خدا به انسان امید می‌دهد.

یک حس اجتماعی

قرنطینه ناگهانی به فیلیپ که فعال حقوق اقلیت‌های جنسی است، سخت آسیب می زند چرا که از حضور در جامعه محروم و مجبور به خانه نشینی شده است.

کلیسا و عبادت گروهی به عنوان بخشی از قوانین قرنطینه تعطیل شده است اما این خلوت فرصتی را فراهم آورد تا ارتباطش با خدا را که در ایام تنهایی به او کمک کرده‌است، تقویت کند.

فلیپ با بیان اینکه همسر ندارم و تنها زندگی کردن سخت است، گفت: جای مقدسی را در خانه برای عبادت و تفکر در نظر گرفتم و با گذاشتن شمع به همراه خواندن بخش‌هایی از کتاب مقدس و تأمل در آموزه‌های مسیح یک فضای معنوی ایجاد کردم.

فلیپ بالدیون علی‌رغم تعطیل شدن ارتباطات فردی و اجتماعی با اعضای کلیسا، از خدمات مجازی کلیسای انگلستان (که اعضا را به طور مجازی گردهم می‌آورد)، استفاده می‌کند.

او می‌گوید: یکشنبه‌های هر هفته رأس ساعتی مشخص از طریق سرویسی مجازی دسته جمعی دعا می‌خوانیم و هر بار برای یکی از اعضا دعا می‌کنیم، بنابراین هیچ‌کس احساس طردشدگی ندارد.

فلیپ بالدیون در دوران قرنطینه تنها با همسایگانش از نزدیک در ارتباط بوده و به کمک آنها احساس «در جمع بودن» را حفظ کرده است زیرا هیچ چیز نمی‌تواند جای اجتماع را برای او پر کند.

یک قدرت ماورائی مراقب من است

آدریسا پراشر ۱۷ ساله هندوئیسم، معتقد است: دین بیش از آنچه تصور کنم مرا آرام کرده است؛ این بیماری هنوز تمام نشده اما من احساس می‌کنم که قدرتی ماورائی مراقب من است و این دلگرم‌کننده و آرامش‌بخش است.

آدریسا برخلاف فیلیپ، پیش از بحران کرونا خیلی مذهبی نبود و به قول خودش همین موضوع در ابتدا نگران کننده بود اما در ایام قرنطینه زمان بیشتری برای شناخت بیشتر دین پیدا کرد که امری مهم در «رشد فردی» است.

آدریسا معمولا پس از مدرسه با دوستان خود ورزش می‌کرد، حالا با تغییر شرایط متون قدیمی هندوئیسم را مطالعه می‌کند؛ این کار آرامشی را برای او به ارمغان آورد تا دروس سطح عالی خود را بخواند و باورهایش را تقویت کند.

به گفته آدریسا پراشر: دانستن اینکه کسی مرا می‌بیند و مراقبم هست، از ترس و نگرانی من کم کرده و به‌نظرم با تلاش می‌توانم به هر چیزی در آینده دست پیدا کنم.

شاران دقیقا مانند آدریسا احساس امنیت می‌کند

شاران کور سینگ ۲۴ ساله با بیان اینکه ایام قرنطینه را فقط با خواندن تاریخ دین (سیک) سپری کردم، می‌گوید: این چالش‌ها در دوران مختلف وجود دارند، اما دین به شما می‌آموزد که کار خدا حکیمانه و برنامه‌ریزی شده است و این به شما کمک می‌کند واقعیت را بهتر بپذیرید.

بنابراین پذیرش این واقیعت باعث شده شاران احساس سلامتی بیشتری کند در واقع ایمان به شاران آموخته بعد از چالش‌های سخت، روزها می تواند خوب و راحت باشد.

سال‌ها قبل مردم چنین دوران سختی را بدون سرگرمی‌های مختلف و تلویزیون پشت سر می‌گذاشتند؛ در واقع نوعی مبارزه که از آنها انسان های قوی‌تری می‌ساخت.

روحیه من عالی است

برای بسیاری از مردم در این بحران، مدیریت سلامت روانی یک چالش بوده‌است اما قاسم بشیر و هانا رادلی با «ایمان» روحیه خود را حفظ کرده اند.

قاسم ۲۴ ساله که درگذشته دچار بیماری روحی بوده است، قرنطینه باعث شده گاهی یاد آن خاطرات ناخوشایند بیفتد اما از آنجا که ایمانش (اسلام) قبلا هم به او کمک کرده امروز نیز کمک حالش است.

قاسم بشیر می گوید: هر وقت به لحاظ روحی به هم می‌ریزم خدا را یاد می کنم تا احساس بهتری داشته باشم؛ نمازمی‌خوانم، گاهی قرآن می‌خوانم و ایمانم را حفظ می کنم این اعمال یعنی خدا با من است و در سختی‌ها هدایتم می‌کند.

هانای ۲۳ ساله یهودی از تأثیر عملی در بهبود بیماری روحی خود می‌گوید

او که پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی در مقطع کارشناسی ارشد، بیکار است و در خانه با والدینش زندگی می‌کند، می گوید: من فرصت داشتم که با خواندن مطالب بیشتر در مورد ایمان به خداوند نزدیک‌تر شوم، ایمان بُعد دیگری از زندگی را نشانم داد و من تلاش کردم آن را پررنگ‌تر کنم زیرا به من قدرت داد.

هانا با اشاره به روز شنبه (تعطیلی رسمی یهودیان) به عنوان روزی برای استراحت و ریکاوری می‌گوید: در این وضعیت ناشی از ویروس کرونا، داشتن حس غم و اندوه طبیعی است اما من هنوز می‌توانم آن روحیه معنوی را در خانه حفظ کنم و احسان می‌کنم امیدی هست.