کرونا منجر به افزایش تولید «شبه‌علم» در مسائل دینی شد
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی معتقد است: در ایام شیوع کرونا برخی به تولید شبه‌علم می‌پردازند، برای مثال کتابی ۳۰۰ صفحه‌ای برای اثبات اینکه کرونا در حرم اهل بیت(ع) راه ندارد منتشر شده و ادله قرآنی، روایی، کلامی و فقهی ارائه شده، اما نه تنها این کتاب‌سازی‌ها فایده‌ای ندارد و بلکه به لحاظ علمی آسیب‌زاست.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، سعید طاووسی مسرور، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، در گفت‌وگویی به بیان نکاتی درباره تأثیر کرونا بر دینداری پرداخت و اظهار کرد: یکی از اتفاقاتی که در جریان وقوع پدیده‌هایی همانند کرونا رخ می‌دهد این است که به مقوله دینداری بیشتر توجه می‌شود و معمولاً حرف‌های نسنجیده و اثبات نشده نیز زیاد گفته می‌شود؛ مثلاً دینداری نتوانست مشکل کرونا را حل کند. حال مگر قرار است دین این مشکل را حل کند و اگر قرار باشد که به چنین مشکلاتی بپردازد، پس بشر چه کاره است و ما برای چه به این دنیا آمده‌ایم؟
طاووسی مسرور افزود: در دنیا فرصت‌ها و امکاناتی به ما داده شده و برخی توقعات از دین نارواست. از طرف دیگر برخی می‌گویند که کرونا باعث افزایش دینداری یا به قولی ناب‌تر شدن دینداری شده، اما چه کسی و با چه معیاری این‌ها را می‌سنجد؟ البته نمونه‌هایی در ادیان مختلف وجود داشته است، ولی دینداری فقط به معنای دعا و نیایش نیست و با وجود شیوع کرونا، احتکار و فساد اقتصادی وجود دارد و ظالمان سوء استفاده می‌کنند. در اواخر افشاریه یا زندیه بیماری وبا در اصفهان شیوع یافت و وقتی مردم شهرهای دیگر درصدد کمک برآمدند، حاکم اصفهان راه‌ها را بست تا اجناس احتکار شده را به قیمت گران‌تری به مردم بفروشد. بنابراین پس از وقوع بحران، مسائل بیشتری هم به چشم می‌آیند. برای مثال در زلزله بم شخصیت‌های مشهور و مردم عادی به کمک اهالی بم شتافتند، اما در همین حین دزدی‌ها و سرقت‌هایی هم صورت گرفت و مردم متضرر شدند.
وی ادامه داد: بنابراین با تحلیل‌های بی‌پشتوانه در مورد دینداری موافق نیستم؛ مثلاً دینداری زیاد شد یا به محاق رفت و از دین کاری برنیامد. نکته دیگر اینکه در این ایام از سوی متکلمین و حوزوی‌ها نشست‌هایی برگزار می‌شود. حال باید دانست خروجی آن چیست؟ همان حرف‌های گفته شده را تکرار می‌کنند، حرف آنها به‌روز نشده و این یک آسیب است. حتی برخی به تولید شبه‌علم می‌پردازند؛ برای مثال فردی کتابی ۳۰۰ صفحه‌ای را منتشر می‌کند در اثبات اینکه کرونا در حرم اهل بیت(ع) راه ندارد و ادله قرآنی، روایی، کلامی و فقهی نیز ارائه می‌دهد و نه تنها فایده‌ای ندارد، بلکه آسیب‌زاست. نمونه آن کتاب «دارالشفاء» اثر محمدحسن وکیلی است و خوشبختانه چندین جلسه نقد و لایو اینستاگرامی در مورد آن برگزار شد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی اظهار کرد: به نظرم چنین اثری از حرف‌های تکراری بدتر است، چراکه نه تنها کمکی به حل مسئله نمی‌کند، بلکه سبب تشویش اذهان عمومی می‌شود. این مباحث باید به صورت علمی ارائه شود و براساس مستندات و شواهد باشد، نه اینکه صرفاً اطرافیان را ببینیم و قضاوت کنیم. دینداران در شرایط بدتر هم دیندارند و آنها که بی‌دین هستند کاری به کرونا ندارند و بی‌دینی خود را حفظ می‌کنند، اما در این میان ممکن است برای قشری شبهاتی به وجود بیاید. بنابراین اگر حرف‌هایی سنجیده و در حد پاسخ به شبهات بیان شود، مشکلی ندارد و شاید مفید باشد، اما کسانی که ادعای پاسخ به شبهات دارند، شبهات جدیدی را ایجاد می‌کند و به جای اینکه ابرو را درست کنند چشم را کور می‌کنند.
طاووسی مسرور در پایان بیان کرد: آیا تجربه‌ای که در مورد جذام داشتیم قابل استفاده نیست؟ امیرکبیر راه عتبات را به خاطر بیماری وبا بست. حتی احتکار هم در گذشته بود و مردم برای از بین رفتن بیماری در مساجد نیایش می‌کردند. البته همین امر باعث افزایش بیماری شد. اگر از این تجربه استفاده می‌کردیم، فکر نمی‌کردیم که کرونا پدیده جدیدی است و حتی این شیوه به تحقیقات علمی هم کمک می‌کند.