پاسخ به شبهه پیاده روی اربعین و آسیب رساندن به بدن

ردنا (ادیان نیوز) – مگر ضرر و آزار رساندن به خود حرام نیست، پیاده روی اربعین هم باعث ضرر و آزار رساندن به خود هست، پس آیا درست است برای یک عمل مستحب مرتکب کار حرام شد؟!

[در پاسخ می توان گفت:]
اول: ضرر گاهی معمولی و متداول است مثل سرماخوردگی و دست و پادرد و گرفتگی عضلات و … و این در خیلی از کارها هم وجود دارد؛

مثل ورزش و مسابقات آن، مثلا طرف با اینکه می‌داند در فوتبال احتمال دارد دست و پاش بشکند و یا بدتر سرش بیاید باز فوتبال بازی می‌کند. پس این ضررهای متداول اشکال ندارد.

اما برخی ضررها غیرمتداول هستند مثل مرگ و قطع عضو و … که اگر باشند آن کار حرام می‌شود. در حالی که ضررهای سفر اربعین متداول است و به آن توجه نمی‌شود.

دوم: هر انسانی برای رسیدن به اهداف زندگی، خود را به زحمت وسختی‌هایی می‌اندازد و گاهی ضررهایی هم به او می‌رسد اما در مقابل چون هدفی والا داشته است به آن‌ها بی‌اعتنایی می‌کند.

سوم: اگر کاری آنقدر ارزشمند باشد هرچقدر هم خطر و ضرر داشته باشد باز ارزش دارد که آن کار را انجام داد.

مثلا کسی که برای رسیدن به یک گنج حاضر شود گرما و سرما و خطر حیوانات وحشی و مریضی‌های راه و نیش حشرات و خزندگان را به تن بخرد باز ارزش دارد که دست به این کار بزند.

پیاده‌روی اربعین آنقدر ارزش دارد که این ضررها در برابر آن هیچ است. [۱]

چهارم: در جایی که کاری مهم‌تر حفظ شود ضرر رساندن به خود مشکلی ندارد مثل اینکه برای حفظ جان دیگران، خود را فدا کنید. یا برای حفظ دین و آبرو و ناموس جان خود را فدا کنید. حال اگر با رفتن به اربعین، دین خدا تقویت شود و ترس در دل دشمنان اسلام ایجاد شود حتی اگر این کار باعث ضرر رسیدن به ما شود باز ارزش دارد.

منابع:

[۱]ـ مَنْ أَتَی الْحُسَینَ(ع) مَاشِیاً کتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکلِّ خُطْوَهٍ أَلْفَ حَسَنَهٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَیئَهٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَهٍ؛ هر کسی پیاده به زیارت قبر حسین علیه‌السلام برود، خداوند برای هر قدمی هزار حسنه نوشته و هزار گناه از او پاک می‌کند و رتبه‌اش هزار درجه بالا می‌رود. (کامل الزیارات: ص ۲۵۵ ح ۳۸۱ و ص ۳۹۲ ح ۳۶۳).

«مَنْ زَارَ الْحُسَینَ(ع) مِنْ شِیعَتِنَا لَمْ یرْجِعْ حَتَّی یغْفَرَ لَهُ کلُّ ذَنْبٍ وَ یکتَبَ لَهُ بِکلِّ خُطْوَهٍ خَطَاهَا وَ کلِّ یدٍ رَفَعَتْهَا دَابَّتُهُ أَلْفُ حَسَنَهٍ وَ مُحِی عَنْهُ أَلْفُ سَیئَهٍ وَ یرْفَعُ لَهُ أَلْفُ دَرَجَهٍ»؛۱۲ هر که از شیعیان ما حسین علیه‌السلام را زیارت کند، بازنمی‌گردد، مگر این که همه گناهانش بخشیده می‌شود و به ازای هر قدمی که برمی‌دارد و هر دستی که به سوی آسمان توسط هرکسی بالا می‌رود، برایش هزار حسنه نوشته می‌شود و هزار گناهش پاک می‌شود و هزار درجه بالا می‌رود. (بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۲۵).