آشنایی با دالایی لامای چهاردهم، رهبر بوداییان تبت

به گزارش سرویس ترجمه ردنا (ادیان نیوز)، دالایی لامای چهاردهم، تنزین گیاتسو، خود را یک راهب ساده بودایی معرفی می کند. او رهبر معنوی بوداییان تبت است. در ۶ ژوئیه ۱۹۳۵ در یک خانواده کشاورز در دهکده ای کوچک واقع در تاکتسر، آمدو، در شمال شرقی تبت دیده به جهان گشود. او از دو سالگی به عنوان دالایی لاما شناخته شد. بوداییان تبت معتقد هستند که دالایی لاماها حامیان و قدیسان تبت هستند. آنها دالایی لاماها را مظاهر آوالوکیتشوارا یا چنرزگ، بودیساتوای نماد شفقت و مهربانی می‌دانند. بودیساتواها خدایان و موجوداتی تحقق یافته در اعتقاد بوداییان هستند که به اعتقاد آنها، حافظان بشریت و یاری دهنده های انسان ها هستند که عهده بسته اند به مردم کمک کنند. در ادامه بیشتر با بیوگرافی دالایی لاما آشنا شوید.

تحصیل در تبت

دالایی لامای چهاردهم، تحصیلات خانقاهی خود را در سن شش سالگی آغاز کرد. برنامه های  درسی او، برگرفته از سنت نالاندا، شامل پنج موضوع اصلی و پنج موضوع فرعی بود. موضوعات اصلی شامل منطق، هنرهای زیبا، دستور زبان سانسکریت و پزشکی بود، اما بیشترین تأکید بر فلسفه بودایی بود. فلسفه بودایی خود به ۵ دسته تقسیم می‌شد:

·        پراجناپارامیتا

·        مادیامیکا

·        وینایا

·        ابیدارما

·        پرامانا

هر کدام از این دسته ها درباره مباحث مختلفی بحث می‌کنند. دالایی لامای چهاردهم، در ۲۳ سالگی برای امتحان نهایی خود در معبد جوخانگ لهاسا، در فستیوال بزرگ دعای سالانه (Monlam Chenmo) در سال ۱۹۵۹ شرکت کرد. او این امتحان را ممتاز گذراند و مدرک Geshe Lharampa که معادل بالاترین دکترا در فلسفه بودایی است به او اعطا شد.

مسئولیت های رهبری

در سال ۱۹۵۰، پس از حمله چین به تبت، دالایی لامای چهاردهم، فراخوانده شد تا قدرت سیاسی کامل را به دست گیرد. در سال ۱۹۵۴ به پکن رفت و با مائو تسه تونگ و دیگر رهبران چین از جمله دنگ شیائوپینگ و چو انلای ملاقات کرد. سرانجام، در سال ۱۹۵۹، در پی سرکوب وحشیانه قیام ملی تبت در لهاسا توسط نیروهای چینی، معظم له مجبور به فرار شد. از آن زمان او در دارمسالا، شمال هند زندگی می‌کند. در تبعید، اداره مرکزی تبت به رهبری دالایی لامای چهاردهم، از سازمان ملل درخواست کرد که مسئله تبت را بررسی کند. مجمع عمومی سه قطعنامه در سالهای ۱۹۵۹، ۱۹۶۱ و ۱۹۶۵ در مورد تبت تصویب کرد.

فرایند دموکراتیک سازی

در سال ۱۹۶۳، دالایی لامای چهاردهم، پیش نویس قانون اساسی دموکراتیک تبت را ارائه کرد و به دنبال آن تعدادی اصلاحات برای دموکراتیک کردن دولت تبت انجام شد. قانون اساسی دموکراتیک جدید “منشور تبتی ها در تبعید” نام گرفت. این منشور آزادی بیان، عقیده، تجمع و حرکت را تضمین می کند. همچنین دستورالعمل های مفصلی در مورد عملکرد اداره تبت در رابطه با تبتی هایی که در تبعید زندگی می کنند ارائه می دهد. در سال ۱۹۹۲، اداره مرکزی تبت دستورالعمل هایی را برای قانون اساسی تبت آزاد، منتشر کرد. پیشنهاد می‌کرد که وقتی تبت آزاد می‌شود، اولین کار تشکیل یک دولت موقت باشد که مسئولیت فوری آن انتخاب یک مجلس قانون اساسی برای تنظیم و تصویب یک قانون اساسی دموکراتیک برای تبت باشد. دالایی لاما ابراز امیدواری کرده است که تبت آینده، متشکل از سه استان سنتی U-Tsang، Amdo و Kham، به صورت فدرال و دموکراتیک باشد.

در ماه مه ۱۹۹۰، در نتیجه اصلاحات دالایی لاما، دولت تبت در تبعید کاملاً دموکراتیک شد. کابینه تبت (کاشاق) که تا آن زمان توسط دالایی لاما منصوب می شد، همراه با دهمین مجلس نمایندگان مردم تبت (پارلمان تبت در تبعید) منحل شد. در همان سال، تبتی‌های تبعیدی ساکن هند و بیش از ۳۳ کشور دیگر، ۴۶ عضو را برای یازدهمین مجمع تبتی انتخاب کردند. آن مجلس سپس اعضای کابینه جدید را انتخاب کرد. در سپتامبر ۲۰۰۱، در گامی بیشتر به سمت دموکراسی‌سازی، رای دهندگان تبتی مستقیماً کالون تریپا، رئیس کابینه را انتخاب کردند. کالون تریپا کابینه خود را منصوب کرد که پس از آن باید توسط مجمع تبت تأیید می شد. این اولین بار در تاریخ طولانی تبت بود که مردم رهبران سیاسی خود را انتخاب کردند. از زمان انتخاب مستقیم کالون تریپا، رسمی که به موجب آن دالایی لاماها، از طریق نهاد گاندن فودرنگ، اقتدار دنیوی و معنوی را در تبت داشتند، به پایان رسیده است، در واقع پایانی بر قدرت سیاسی دالایی لاما بود. در سال ۲۰۱۱ دالایی لامای چهاردهم، رسما اعلام بازنشستگی کرد.

ابتکارات صلح

در ۲۱ سپتامبر ۱۹۸۷ در سخنرانی به اعضای کنگره ایالات متحده در واشنگتن دی سی، دالایی لاما، طرح صلح پنج ماده ای را برای تبت به عنوان اولین گام به سوی راه حل مسالمت آمیز برای بهتر شدن وضعیت تبت پیشنهاد کرد. پنج نکته این طرح به شرح زیر بود:

·        تبدیل کل تبت به منطقه صلح.

·        کنار گذاشتن سیاست انتقال جمعیت چین که موجودیت تبتی ها را به عنوان جامعه تهدید می کند.

·        احترام به حقوق اساسی بشر و آزادی های دموکراتیک مردم تبت.

·        بازسازی و حفاظت از محیط طبیعی تبت و کنار گذاشتن استفاده چین از تبت برای تولید سلاح های هسته ای و تخلیه زباله های هسته ای.

·        آغاز مذاکرات جدی در مورد وضعیت آینده تبت و روابط بین مردم تبت و چین.

در ۱۵ ژوئن ۱۹۸۸، دالایی لامای چهاردهم، در یک سخنرانی برای اعضای پارلمان اروپا در استراسبورگ، آخرین نکته از طرح پنج ماده ای صلح را بیشتر توضیح داد. او مذاکراتی را بین چینی‌ها و تبتی‌ها پیشنهاد کرد که منجر به تشکیل یک نهاد سیاسی دموکراتیک خودمختار برای هر سه استان تبت شود. این نهاد با جمهوری خلق چین در ارتباط خواهد بود و دولت چین همچنان مسئول سیاست خارجی و دفاع تبت خواهد بود.

شناخت جهانی

دالایی لامای چهاردهم در سال ۱۹۸۹ جایزه صلح نوبل را به خاطر مبارزه بدون خشونت برای آزادی تبت دریافت کرد. او به طور مداوم از سیاست های عدم خشونت، حتی در مواجهه با تهاجم شدید، حمایت کرده است. او همچنین اولین برنده جایزه نوبل شد که به دلیل نگرانی برای مشکلات زیست محیطی جهانی این جایزه را دریافت کرده است. دالایی لاما، به بیش از ۶۷ کشور در ۶ قاره سفر کرده است. او بیش از ۱۵۰ جایزه، دکترای افتخاری و انواع هدایا را دریافت کرده است. هدف او رساندن پیام صلح، عدم خشونت، تفاهم بین مذهبی، مسئولیت جهانی و شفقت به جهانیان بوده است. او همچنین بیش از ۱۱۰ عنوان کتاب را تالیف کرده است. دالایی لاما، با سران مذاهب مختلف گفتگو کرده و در بسیاری از رویدادهای ترویج هماهنگی و تفاهم بین ادیان شرکت کرده است.

از اواسط دهه ۱۹۸۰، دالایی لاما، با دانشمندان مدرن، عمدتاً در زمینه‌های روان‌شناسی، زیست‌شناسی عصبی، فیزیک کوانتومی و کیهان‌شناسی گفتگو کرد. این دیدار منجر به همکاری تاریخی بین راهبان بودایی و دانشمندان مشهور جهان در تلاش برای کمک به افراد برای دستیابی به آرامش خاطر در زندگی شد. این اتفاق همچنین منجر به اضافه شدن علم مدرن به برنامه درسی سنتی مؤسسات رهبانی تبتی شد که در تبعید مجدداً تأسیس شدند.

بازنشستگی سیاسی

در ۱۴ مارس ۲۰۱۱ دالایی لامای چهاردهم، رهبر بوداییان تبت و بزرگ مذهب بودیسم، نامه ای به مجمع نمایندگان مردم تبت (پارلمان تبت در تبعید) نوشت و خواستار سلب اختیارات موقت وی شد، زیرا طبق منشور تبتی ها در تبعید، وی از نظر فنی هنوز رئیس مجلس بود. دولت. او اعلام کرد که در حال پایان دادن به رسومی است که به موجب آن رسوم، دالایی لاماها از قدرت معنوی و سیاسی در تبت برخوردار بودند. او تصریح کرد که قصد دارد مانند چهار دالایی لامای اول فقط به امور معنوی بپردازد. او تأیید کرد که رهبر منتخب دموکراتیک، مسئولیت رسمی کامل امور سیاسی تبت را بر عهده خواهد گرفت. دفتر رسمی و خانواده دالایی لاماها، گادن فودرنگ، از این پس فقط این وظیفه را انجام می دهد.

در ۲۹ مه ۲۰۱۱ دالایی لاما، سندی را امضا کردند که به طور رسمی اختیارات موقت خود را به رهبر منتخب دموکراتیک منتقل می کرد. با انجام این کار، او رسماً به سنت ۳۶۸ ساله دالایی لاما به عنوان رئیس معنوی و دنیوی در تبت پایان داد.

آینده

در سال ۱۹۶۹، دالایی لامای چهاردهم، به صراحت اعلام کرد که آیا باید تناسخ دالایی لاما به رسمیت شناخته شود یا نه؟ این تصمیمی است که مردم تبت، مغولستان و مردم مناطق هیمالیا بای اتخاذ کنند. با این حال، این خطر آشکار وجود داشت که در صورت ابراز تمایل شدید مردم برای به رسمیت شناختن دالایی لاما، در آینده، دالایی لاماها از قدرت سیاسی خود برای منافع شخصی بهره مند شوند. بنابراین در دسامبر ۲۰۱۱، دستورالعمل های روشنی برای به رسمیت شناختن دالایی لاما بعدی منتشر شد که جایی برای شک و فریب باقی نگذاشت. دالایی لاما، اعلام کرده است که وقتی حدود نود سال سن داشته باشد، با لاماهای برجسته سنت های بودایی تبت، مردم تبت و سایر افراد علاقه مند به بودیسم تبتی مشورت خواهد کرد و ارزیابی خواهد کرد که آیا نهاد دالایی لاما باید پس از او ادامه یابد یا خیر؟!

اظهارات دالایی لامای چهاردهم در خصوص بازنشستگی

بیانیه او همچنین راه های مختلفی را بررسی کرد که از طریق آنها می توان جانشین را به رسمیت شناخت. اگر تصمیم گرفته شود که پانزدهمین دالایی لاما باید به رسمیت شناخته شود، مسئولیت این کار در درجه اول بر عهده افسران ذیربط گادن فودرنگ تر دالایی لاما خواهد بود. آن‌ها باید با سران مختلف سنت‌های بودایی تبتی و محافظان دارمای قسم‌خورده که به‌طور جدایی ناپذیری با دودمان دالایی لاما مرتبط هستند، مشورت کنند. آنها باید از این طرف های ذیربط مشاوره و راهنمایی بگیرند و مراحل جستجو و شناسایی را طبق دستور آنها انجام دهند. دالایی لاما، اعلام کرده است، که دستورات مکتوب صریحی در این باره به جا خواهد گذاشت. او همچنین هشدار داد که جدا از روش تناسخ که از طریق چنین راه های، قانونی به رسمیت شناخته می‌شود، هیچ‌کس، از جمله کارگزاران جمهوری خلق چین، نامزدی را که برای اهداف سیاسی انتخاب می‌کند، نباید به رسمیت شناخته با پذیرفته شود.