آذرگان؛ جشنی برای همدلی بیشتر زرتشتیان

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، یک فعال و راهنمای گردشگری در استان فارس پیرامون جشن آذرگان گفت: در تقویم زرتشتیان هر روز و ماه، نام مشخصی دارد و زمانی که روز و ماه هم نام می‌شود، جشن برپا می‌شده است.

پیمان سودمند که در زمینه باستانشناسی، مطالعات فراوانی انجام داده، اضافه کرد: آذر برای زرتشتیان، جایگاهی ویژه داشته و همواره آذرجشن، متمایز از سایر آئین‌ها بوده است؛ زیرا آذر نمادی از آتش و آتش عنصری مهم برای پیروان این دین محسوب می‌شود.

وی افزود: البته آتش برای زرتشتیان، عنصری مقدس است که به آن احترام می‌گذارند، اما برخلاف آنچه برخی تصور می‌کنند، پیروان زرتشت آتش پرست نیستند، آنان آتش را به عنوان عنصر روشنایی و نور خداوندی تجسم کرده و آن را نمادی محترم می‌دانند.

این فعال گردشگری ادامه داد: در جشن آذرگان، زرتشتیان بر بام خانه‌های خود آتش روشن می کردند تا در یکی از سردترین ماه‌های سال، نمادی از گرمی و بهانه‌ای برای دلگرمی و دورهمی فراهم کرده باشند.

وی ادامه داد: زرتشتیان در آذرجشن، مانند نوروز، سفره آرایی کرده، بهترین لباسها را می‌پوشند و با تمیزکردن و آذین بندی خانه، گرد هم می‌آیند و برخی با روشن کردن عود و چوب‌های معطر، خانه و محله خود را خوشبو می‌سازند.

این فعال گردشگری گفت: برخی از زرتشتیان، در این روز چوب آتشینی را از آتش جشن آذر برداشته و به درون خانه می‌برند و آتش را تا پایان سرمای زمستان نگه می‌داشتند .

سودمند با بیان این‌که آذرگان و دیگر جشن ها در آئین زرتشت، صرفا برای طرب و شادی نبوده است، افزود: اهمیت این جشن برای همدلی و باخبر شدن از احوالات خویشاوندان و دوستان بوده و افراد می توانستند از این طریق یکدیگر را یاری کنند.

وی ادامه داد: آذرگان و دورهمی های آن بسترساز آشنایی جوانان و خانواده ها برای ازدواج بوده و از این نظر جنبه اجتماعی مهمی داشته و از آن جایی که مراکز حل اختلافی در زمانه قدیم نبود، از این جشن با هدف آشتی بین افراد و حل اختلافات هم بهره می‌بردند.

این فعال گردشگری، گفت: در جشن آذرگان زرتشتیان گُلی مخصوص که رنگ قرمز و نارنجی، شبیه به آتش، دارد می کاشتند و تا انتهای سال از آن مراقبت می‌کردند.

سودمند با بیان اینکه، زرتشتیان آتش را محترم می‌دارند چون آن را نماد پاکی می‌دانند، گفت: در دین مبین اسلام هم بر این نکته تاکید شده که آتش یکی از عناصر پاک کننده آلودگی و نجاست است.

این فعال حوزه گردشگری اضافه کرد: عناصر چندگانه در ادیان و آئین‌های مختلف نمادهایی محسوب می‌شده، به عنوان مثال، مهرپرستان، آب را نماد پاکی و خداوند تلقی می‌کردند، اما آب پرست نبودند.