وقتی که کودک سه ساله بود، سونام داکپا گیالتسن، حاکم تبت، و پانچن سونام داکپا او را به عنوان تناسخ و جانشنین گدون گیاتسو شناسایی کردند.
به گزارش سرویس ترجمه ردنا (ادیان نیوز)، دالایی لاما، جایگاهی ویژه در میان مردم تبت و پیروان آیین بودا میباشد. آنها در طول تاریخ نقش پررنگی در این سرزمین ها داشته اند. به نوعی میتوان گفت این افراد رهبران سیاسی و معنوی تبت بوده اند. در این مطلب با سومین دالایی لاما آشنا میشویم؛
سومین دالایی لاما، سونام گیاتسو در سال ۱۵۴۳ میلادی، در شهر تولونگ، نزدیک لهاسا، در خانواده ای ثروتمند به دنیا آمد. پدر و مادر او نامگیال دراکپا و پلزوم بوتی از افراد مشهور شهر بودند. آنها قبلاً فرزندان زیادی داشتند، اما هیچکدام از فرزندانشان زنده نماندند.
آنها برای دفع بدشانسی ها و نیروهای شوم، که ممکن بود این کودک تازه متولد شده را از آنها بگیرد، او را از شیر یک بز سفید تغذیه کردند و نام او را Ranu Sicho Pelzang گذاشتند. به معنای مرد موفقی که توسط شیر بز نجات داده شد.
سونام گیاتسو در سال ۱۵۴۶، وقتی که کودک سه ساله بود، سونام داکپا گیالتسن، حاکم تبت و پانچن سونام داکپا او را به عنوان تناسخ و جانشنین گدون گیاتسو شناسایی کردند.
صف های طویلی تشکیل دادند و او را تا صومعه درپانگ همراهی کردند و بر تخت نشاندند. موهایش را کوتاه کردند که نمادی از دست کشیدن او از دنیا باشد. او در هفت سالگی از سونام داکپا عهد راهب تازه کار را گرفت و نام سونام گیاتسو را دریافت کرد.
در سن بیست و دو سالگی، عهد ژلونگ (تسلیم کامل) را از گیل پالسانگ دریافت کرد. در سال ۱۵۵۲ سونام گیاتسو رهبر صومعه درپونگ شد. سپس در سال ۱۵۵۸ راهب صومعه سرا شد.
سونام گیاتسو در سال ۱۵۷۴، صومعه Phende Lekshe Ling را تأسیس کرد تا کمک و عصای دستی باشد برای فعالیت های مذهبی او. این مکان اکنون به عنوان صومعه Namgyal شناخته میشود و هنوز هم به عنوان صومعه شخصی دالایی لاما فعالیت میکند.
در زمان او بود که آلتان خان پادشاه مغولستان لقب دالایی لاما را به او پیشنهاد کرد. معنی این اسم در لغت به معنای اقیانوس خرد است. در عوض، دالایی لاما به آلتان خان لقب برهما، پادشاه دین را اعطا کرد.
همچنین دالایی لامای سوم صومعه کومبوم را در زادگاه تسونگهاپا و صومعه لیتانگ را در خام، بنیان نهاد، سرانجام وی در سال ۱۵۸۸ هنگام تدریس در مغولستان درگذشت.
مترجم: سامان روزبهانی