اى مرد نمایانى که مرد نیستید / شنیده ام به زنی غیر مسلمان تعدی شده است …

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، در بخشی از این خطبه آمده است:

….. اطلاع یافته ام یکى از سربازان معاویه به یک زن مسلمان حمله کرده و دیگرى به زنى غیر مسلمان که با مسلمانان هم پیمان بوده است و سپس طلاهاى او را از بدنش بزور بیرون آورده است و زن تنها وسیله ى دفاعش التماس، خواهش و گریه و درخواست کمک بوده است. سربازان معاویه بدون رنج و زحمت و بدون ریختن یک قطره خون و زخم دیدن با دست پر بازگشته اند. اگر مرد مسلمانى از این پس از روى تأسف و غصه بمیرد سزاوار است و سرزنش نمى شود. بسیار جاى تعجب است بخدا سوگند اتحاد اینان در راه باطل و اختلاف و متفرق بودن شما در راه حق قلب را ریشه کن میکند و غم را افزایش مى دهد.
فریاد امام علیه السلام
روى شما زشت باد، زیان و ضرر متوجه تان گردد، هدف دشمن شده اید. به شما حمله می کنند، شما تکان نمى خورید، با شما جنگ می کنند، شما از خود دفاع نمى کنید پیروان معاویه گناه می کنند و شما به گناه آنان راضى هستید. به هنگام تابستان مى گویم بجنگ آنها برویم مى گوئید هوا گرم است مهلت بده هوا خنک شود، وقتى در هواى خنک دستور جنگ مى دهم مى گوئید هوا سرد است صبر کن هواى سرد برود. همه ى این بهانه ها بخاطر فرار از سرما و گرما است وقتى از گرما و سرما فرار مى کنید بخدا سوگند بطور حتم از شمشیر بیشتر فرار مى نمائید. اى مرد نمایانى که مرد نیستید؛ کودکان بزرگسال نما با اندیشه هاى نو عروسان، دوست داشتم شما را ندیده بودم و نمى شناختمتان. بخدا سوگند شناختن شما غیر از پشیمانى و غصه براى من نیاورده مرگ بر شما قلبم را مالامال از چرک و خون کردید، سینه ام را از غیظ انباشته ساختید، ….

عربی این بخش از خطبه

وَ لَقَدْ بَلَغَنِی أَنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ کَانَ یَدْخُلُ عَلَى الْمَرْأَهِ الْمُسْلِمَهِ وَ الْأُخْرَى الْمُعَاهِدَهِ فَیَنْتَزِعُ حِجْلَهَا وَ قُلُبَهَا وَ قَلَائِدَهَا وَ رُعُثَهَا مَا تَمْتَنِعُ مِنْهُ إِلَّا بِالِاسْتِرْجَاعِ وَ الِاسْتِرْحَامِ ثُمَّ انْصَرَفُوا وَافِرِینَ مَا نَالَ رَجُلًا مِنْهُمْ کَلْمٌ وَ لَا أُرِیقَ لَهُمْ دَمٌ فَلَوْ أَنَّ امْرَأً مُسْلِماً مَاتَ مِنْ بَعْدِ هَذَا أَسَفاً مَا کَانَ بِهِ مَلُوماً بَلْ کَانَ بِهِ عِنْدِی جَدِیراً فَیَا عَجَباً عَجَباً وَ اللَّهِ یُمِیتُ الْقَلْبَ وَ یَجْلِبُ الْهَمَّ مِنَ اجْتِمَاعِ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ عَلَى بَاطِلِهِمْ وَ تَفَرُّقِکُمْ عَنْ حَقِّکُمْ فَقُبْحاً لَکُمْ وَ تَرَحاً حِینَ صِرْتُمْ غَرَضاً یُرْمَى یُغَارُ عَلَیْکُمْ وَ لَا تُغِیرُونَ وَ تُغْزَوْنَ وَ لَا تَغْزُونَ وَ یُعْصَى اللَّهُ وَ تَرْضَوْنَ فَإِذَا أَمَرْتُکُمْ بِالسَّیْرِ إِلَیْهِمْ فِی أَیَّامِ الْحَرِّ قُلْتُمْ هَذِهِ حَمَارَّهُ الْقَیْظِ أَمْهِلْنَا یُسَبَّخْ عَنَّا الْحَرُّ وَ إِذَا أَمَرْتُکُمْ بِالسَّیْرِ إِلَیْهِمْ فِی الشِّتَاءِ قُلْتُمْ هَذِهِ صَبَارَّهُ الْقُرِّ أَمْهِلْنَا یَنْسَلِخْ عَنَّا الْبَرْدُ کُلُّ هَذَا فِرَاراً مِنَ الْحَرِّ وَ الْقُرِّ فَإِذَا کُنْتُمْ مِنَ الْحَرِّ وَ الْقُرِّ تَفِرُّونَ فَأَنْتُمْ وَ اللَّهِ مِنَ السَّیْفِ أَفَرُّ .
البرم بالناس
یَا أَشْبَاهَ الرِّجَالِ وَ لَا رِجَالَ حُلُومُ الْأَطْفَالِ وَ عُقُولُ رَبَّاتِ الْحِجَالِ لَوَدِدْتُ أَنِّی لَمْ أَرَکُمْ وَ لَمْ أَعْرِفْکُمْ مَعْرِفَهً وَ اللَّهِ جَرَّتْ نَدَماً وَ أَعْقَبَتْ سَدَماً قَاتَلَکُمُ اللَّهُ لَقَدْ مَلَأْتُمْ قَلْبِی قَیْحاً وَ شَحَنْتُمْ صَدْرِی غَیْظاً …..

——————————————————————————————————————————————————————————————————–

متن کامل خطبه ۲۷

۲۷- و من خطبه له ( علیه السلام ) و قد قالها یستنهض بها الناس حین ورد خبر غزو الأنبار بجیش معاویه فلم ینهضوا. و فیها یذکر فضل الجهاد، و یستنهض الناس، و یذکر علمه بالحرب، و یلقی علیهم التبعه لعدم طاعته :
فضل الجهاد
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الْجِهَادَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّهِ فَتَحَهُ اللَّهُ لِخَاصَّهِ أَوْلِیَائِهِ وَ هُوَ لِبَاسُ التَّقْوَى وَ دِرْعُ اللَّهِ الْحَصِینَهُ وَ جُنَّتُهُ الْوَثِیقَهُ فَمَنْ تَرَکَهُ رَغْبَهً عَنْهُ أَلْبَسَهُ اللَّهُ ثَوْبَ الذُّلِّ وَ شَمِلَهُ الْبَلَاءُ وَ دُیِّثَ بِالصَّغَارِ وَ الْقَمَاءَهِ وَ ضُرِبَ عَلَى قَلْبِهِ بِالْإِسْهَابِ وَ أُدِیلَ الْحَقُّ مِنْهُ بِتَضْیِیعِ الْجِهَادِ وَ سِیمَ الْخَسْفَ وَ مُنِعَ النَّصَفَ .
استنهاض الناس
أَلَا وَ إِنِّی قَدْ دَعَوْتُکُمْ إِلَى قِتَالِ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ لَیْلًا وَ نَهَاراً وَ سِرّاً وَ إِعْلَاناً وَ قُلْتُ لَکُمُ اغْزُوهُمْ قَبْلَ أَنْ یَغْزُوکُمْ فَوَاللَّهِ مَا غُزِیَ قَوْمٌ قَطُّ فِی عُقْرِ دَارِهِمْ إِلَّا ذَلُّوا فَتَوَاکَلْتُمْ وَ تَخَاذَلْتُمْ حَتَّى شُنَّتْ عَلَیْکُمُ الْغَارَاتُ وَ مُلِکَتْ عَلَیْکُمُ الْأَوْطَانُ وَ هَذَا أَخُو غَامِدٍ [وَ] قَدْ وَرَدَتْ خَیْلُهُ الْأَنْبَارَ وَ قَدْ قَتَلَ حَسَّانَ بْنَ حَسَّانَ الْبَکْرِیَّ وَ أَزَالَ خَیْلَکُمْ عَنْ مَسَالِحِهَا وَ لَقَدْ بَلَغَنِی أَنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ کَانَ یَدْخُلُ عَلَى الْمَرْأَهِ الْمُسْلِمَهِ وَ الْأُخْرَى الْمُعَاهِدَهِ فَیَنْتَزِعُ حِجْلَهَا وَ قُلُبَهَا وَ قَلَائِدَهَا وَ رُعُثَهَا مَا تَمْتَنِعُ مِنْهُ إِلَّا بِالِاسْتِرْجَاعِ وَ الِاسْتِرْحَامِ ثُمَّ انْصَرَفُوا وَافِرِینَ مَا نَالَ رَجُلًا مِنْهُمْ کَلْمٌ وَ لَا أُرِیقَ لَهُمْ دَمٌ فَلَوْ أَنَّ امْرَأً مُسْلِماً مَاتَ مِنْ بَعْدِ هَذَا أَسَفاً مَا کَانَ بِهِ مَلُوماً بَلْ کَانَ بِهِ عِنْدِی جَدِیراً فَیَا عَجَباً عَجَباً وَ اللَّهِ یُمِیتُ الْقَلْبَ وَ یَجْلِبُ الْهَمَّ مِنَ اجْتِمَاعِ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ عَلَى بَاطِلِهِمْ وَ تَفَرُّقِکُمْ عَنْ حَقِّکُمْ فَقُبْحاً لَکُمْ وَ تَرَحاً حِینَ صِرْتُمْ غَرَضاً یُرْمَى یُغَارُ عَلَیْکُمْ وَ لَا تُغِیرُونَ وَ تُغْزَوْنَ وَ لَا تَغْزُونَ وَ یُعْصَى اللَّهُ وَ تَرْضَوْنَ فَإِذَا أَمَرْتُکُمْ بِالسَّیْرِ إِلَیْهِمْ فِی أَیَّامِ الْحَرِّ قُلْتُمْ هَذِهِ حَمَارَّهُ الْقَیْظِ أَمْهِلْنَا یُسَبَّخْ عَنَّا الْحَرُّ وَ إِذَا أَمَرْتُکُمْ بِالسَّیْرِ إِلَیْهِمْ فِی الشِّتَاءِ قُلْتُمْ هَذِهِ صَبَارَّهُ الْقُرِّ أَمْهِلْنَا یَنْسَلِخْ عَنَّا الْبَرْدُ کُلُّ هَذَا فِرَاراً مِنَ الْحَرِّ وَ الْقُرِّ فَإِذَا کُنْتُمْ مِنَ الْحَرِّ وَ الْقُرِّ تَفِرُّونَ فَأَنْتُمْ وَ اللَّهِ مِنَ السَّیْفِ أَفَرُّ .
البرم بالناس
یَا أَشْبَاهَ الرِّجَالِ وَ لَا رِجَالَ حُلُومُ الْأَطْفَالِ وَ عُقُولُ رَبَّاتِ الْحِجَالِ لَوَدِدْتُ أَنِّی لَمْ أَرَکُمْ وَ لَمْ أَعْرِفْکُمْ مَعْرِفَهً وَ اللَّهِ جَرَّتْ نَدَماً وَ أَعْقَبَتْ سَدَماً قَاتَلَکُمُ اللَّهُ لَقَدْ مَلَأْتُمْ قَلْبِی قَیْحاً وَ شَحَنْتُمْ صَدْرِی غَیْظاً وَ جَرَّعْتُمُونِی نُغَبَ التَّهْمَامِ أَنْفَاساً وَ أَفْسَدْتُمْ عَلَیَّ رَأْیِی بِالْعِصْیَانِ وَ الْخِذْلَانِ حَتَّى لَقَدْ قَالَتْ قُرَیْشٌ إِنَّ ابْنَ أَبِی طَالِبٍ رَجُلٌ شُجَاعٌ وَ لَکِنْ لَا عِلْمَ لَهُ بِالْحَرْبِ لِلَّهِ أَبُوهُمْ وَ هَلْ أَحَدٌ مِنْهُمْ أَشَدُّ لَهَا مِرَاساً وَ أَقْدَمُ فِیهَا مَقَاماً مِنِّی لَقَدْ نَهَضْتُ فِیهَا وَ مَا بَلَغْتُ الْعِشْرِینَ وَ هَا أَنَا ذَا قَدْ ذَرَّفْتُ عَلَى السِّتِّینَ وَ لَکِنْ لَا رَأْیَ لِمَنْ لَا یُطَاعُ .

متن فارسی
بعد از حمد و ستایش الهى و درود بر پیامبر عزیز اسلام صلّى اللّه علیه و آله «جهاد» درى است از درب هاى بهشت که خدا آنرا براى دوستان مخصوص خود باز گذاشته است. جهاد لباس پرهیزکارى (مجاهد اسلام را از سرما و گرماى حوادث حفظ مى کند) جهاد زره ضد گلوله و سپر مورد اطمینان (براى حفظ اسلام) است. کسى که جهاد را از روى بى اعتنائى نادیده بگیرد خدا باو لباس ذلت مى پوشاند، بلا را متوجه او مى گرداند، ذلیل ضعیفان و کوچک ها مى گردد، فکرش خوب کار نمى کند، از حق کنار مى افتد، به نکبت گرفتار آید و از عدالت محروم شود. شما آگاهید که من شما را روز و شب، مخفى و آشکار بجنگ اینها دعوت کرده ام و بشما گفته ام قبل از این که با شما بجنگند با آنها بجنگید. بخدا سوگند هر ملتى که دشمن در سرزمین (و خانه اش) جنگ کند بطور حتم ذلیل خواهد شد. شما جنگ را بیکدیگر حواله مى کنید و همدیگر را از دست مى دهید و ذلیل مى سازید. ذلت شما بجائى رسیده که بطور مداوم بشما حمله می کنند و شما را مى کشند، غارت می کنند و سرزمین تان را تصرف مى نمایند. این پسر طائفه غامد (سفیان بن عوف از اهل یمن) است که سربازانش (به امر معاویه) وارد شهر انبار شده اند، حسّان بن حسّان بکرى (فرماندار شهر) را بقتل رسانیده، سربازان شما را عقب رانده است. اطلاع یافته ام یکى از سربازان معاویه بیک زن مسلمان حمله کرده و دیگرى به زنى غیر مسلمان که با مسلمانان همپیمان بوده است و سپس طلاهاى او را از بدنش بزور بیرون آورده است و زن تنها وسیله ى دفاعش التماس، خواهش و گریه و درخواست کمک بوده است. سربازان معاویه بدون رنج و زحمت و بدون ریختن یک قطره خون و زخم دیدن با دست پر بازگشته اند. اگر مرد مسلمانى از این پس از روى تأسف و غصه بمیرد سزاوار است و سرزنش نمى شود. بسیار جاى تعجب است بخدا سوگند اتحاد اینان در راه باطل و اختلاف و متفرق بودن شما در راه حق قلب را ریشه کن میکند و غم را افزایش مى دهد.
فریاد امام علیه السلام
روى شما زشت باد، زیان و ضرر متوجهتان گردد، هدف دشمن شده اید. بشما حمله می کنند، شما تکان نمى خورید، با شما جنگ می کنند، شما از خود دفاع نمى کنید پیروان معاویه گناه می کنند و شما به گناه آنان راضى هستید. به هنگام تابستان مى گویم بجنگ آنها برویم مى گوئید هوا گرم است مهلت بده هوا خنک شود، وقتى در هواى خنک دستور جنگ مى دهم مى گوئید هوا سرد است صبر کن هواى سرد برود. همه ى این بهانه ها بخاطر فرار از سرما و گرما است وقتى از گرما و سرما فرار مى کنید بخدا سوگند بطور حتم از شمشیر بیشتر فرار مى نمائید. اى مرد نمایانى که مرد نیستید کودکان بزرگسال نما با اندیشه هاى نو عروسان دوست داشتم شما را ندیده بودم و نمى شناختمتان. بخدا سوگند شناختن شما غیر از پشیمانى و غصه براى من نیاورده مرگ بر شما قلبم را مالامال از چرک و خون کردید، سینه ام را از غیظ انباشته ساختید، با هر نفسى که بر مى آورم جرعه، جرعه غصه هاى شما را مى نوشم. نظر من را با مخالفت و کار شکنى نابود ساختید. کار من بجائى رسیده که قریش مى گویند: فرزند ابى طالب مرد شجاعى است اما اطلاعات جنگى ندارد. خدا پدرشان را بیامرزد آیا کسى جنگجوتر، تمرین کرده تر، پیشقدم تر از من مى شناسید. من هنوز بیست سالم نبود که دست بشمشیر بردم و در جنگ شرکت کردم و این برنامه تا زمان حاضر که شصت سال از عمرم گذشته ادامه داشته است.
(بنا بر این من آزموده جنگى هستم) اما وقتى گوش بحرف کسى ندهند نظر نخواهد داد.

ترجمه ( مصطفی زمانی) > دعوت امام علیه السلام به جنگ ( خطبه شماره ۲۷ )