نژاد پرستی اسراییل این بار از راه دین

براساس این قانون اسراییل خودش را باز تعریف کرده و در قوانینش به جای
آنکه یک «دولت یهودی دموکراتیک» باشد یک «دولت قوم یهود» می شود و
نژادپرستی علیه اعراب ساکن سرزمین های ۴۸ را کاملا قانونی و نهادینه می
کند. اسراییل از این طریق بخش تازه ای از حقوق فلسطینی ها را سلب می کند که
تنها محدود به مساله بازگشت به خانه و کاشانه شان نمی شود بلکه در کل یک
نبرد «صهیونیستی» را به یک نبرد «دینی» تبدیل می کند.

برخی در تحلیل کلی نسبت به این رویکرد جدید اسراییل، آن را به علایق
نتانیاهو و تاکیدش بر این قانون ربط می دهند و می گویند به خاطر کسب رضایت و
خشنودی بخش هایی از ائتلاف حکومتی اش است که گروه های دینی افراطی آن را
تشکیل می دهند. این افراد برای اثبات نظریه خود اشاره می کنند که در داخل
اسراییل اختلافات زیادی درباره این قانون وجود دارد و به عنوان مثال
یادآوری می کنند که مشاور اصلی دولت او که قاعدتا باید یکی از مدافعان
سرسخت این گونه قوانین باشد قانون یهودی بودن اسراییل را «بابی نهایت
اشکالات» توصیف کرده است.

از سوی دیگر برخی بر این باورند که طرح چنین قانونی فراتر از یک مانور
سیاسی و رسانه ای نخواهد بود و می گویند که اسراییل به لحاظ خارجی قصد دارد
با طرح چنین قوانینی برای خود مفری تازه پیدا کرده و از ادامه گفت وگوی با
فلسطینی ها سرباز زند اما مساله به این ها محدود نمی شود. زیرا در اساس
طرح چنین قانونی با پروژه صهیونیست ها که هدفش تاسیس چنین دولتی بود ارتباط
پیدا می کند و قصد دارد یک تغییر ماهوی در موجودیت رژیمی بدهد که در
سرزمین های فلسطینیان شکل گرفته و تمام حقوق و تاریخ آنها را از بین برده
است.

مساله این است که اسراییل از این راه قصد دارد اعراب را مجبور کند تا از
اعتراف به یک دولت موجود، به اعتراف به  صهیونیست بودن و مشروع بودن
تاریخی این دولت سوق پیدا کنند. به این ترتیب اعراب از به رسمیت شناختن یک
روند «سازش» که در واقعیت بر آنها تحمیل شده است به سمت اعتراف به یک «اصل
تاریخی» خواهند رفت. اصلی که می گوید یک حقیقت تاریخی اینجا وجود داشته است
و اعراب به لحاظ تاریخی نسبت به مساله فلسطین اشتباه می کرده اند. چنین
اعترافی اگراتفاق بیفتد یک دستاورد سیاسی، روحی و فرهنگی برای اسراییل
خواهد بود و دولتی با چنین هویتی را نه در واقعیت ملموس بلکه در فرهنگ و
فکر و گفتمان سیاسی ایجاد خواهد کرد.

از این زاویه است که می توان گفت اعتراف به یهودی بودن اسراییل یا اینکه
اسراییل یک «دولت یهودی» است به این معنا خواهد بود که هرچه غیر یهود است
از جمله شهروندان فلسطینی که صاحبان اصلی این سرزمین هستند در وطن شان غریب
می شوند یا به صورت مسافر و مهاجر به آنها نگریسته می شود که برای مدتی در
وطن دیگران ساکن بوده اند. مساله ای که در نهایت منجر به کوچ اجباری آنها
ختم خواهد شد.

اسراییل همچنین با تصویب این طرح می خواهد درها را به روی فلسطینیانی که
قصد بازگشت به سرزمین شان را دارند ببندد و از اساس چنین درخواست هایی را
بیهوده اعلام کند. اسراییل با این کار دیگر برای خود لزومی نمی بیند که
برای نپذیرفتن فلسطینی ها هزار و یک دلیل از جمله تنگی مکان و تغییر توازن
مسکونی بیاورد یا به دنبال راه حل های جایگزین دیگر و پرداخت غرامت به
فلسطینی ها باشد بلکه به سادگی به خود حق خواهد داد تا اگر خواست افرادی
غیر یهود را در کشورش به عنوان «میهمان» بپذیرد یا نپذیرد.

مهم تر و خطرناک تر از همه این ها آنکه هدف از اعلام «یهودی» بودن
اسراییل به معنای حق داشتن یهودیان در سرزمین فلسطین است. مساله ای که
باراک اوباما رییس جمهور آمریکا نیز در سال ۲۰۱۰ به آن اشاره کرد و با
گستاخی تمام گفت «سرزمین تاریخی فلسطین وطن تاریخی ملت یهود است»! حرفی که
در کل به معنای لغو تمامی حقوق ملی و تاریخی فلسطینی ها و حتی نادیده گرفتن
حقوق عربی و دینی مسلمانان و مسیحیان و کتمان ارزش های انسانی و اخلاقی
بود.

اتفاقی که اکنون بدست صهیونیست ها می افتد تنها مولود این روزها نیست
بلکه در امتداد پروژه صهیونیسم قرار دارد. پروژه ای که در گذشته «دین» را
به «قومیت» تبدیل کرد و امروز قصد دارد «قومیت» را به «دین» ارجاع دهد. می
ماند اینکه رسانه های غربی از این پس با چه رویی و جراتی می خواهند از
سکولار یا دموکراتیک بودن اسراییل سخن بگویند و اعمال روزمره این رژیم را
که همه رنگ و بوی نژادپرستی دارد توجیه کنند. اسراییل با هرنام وعنوانی که
می خواهد خود را معرفی کند، رژیمی مبتنی بر تجاوز و اشغالگری و شهرک سازی
بر روی زمین های دیگران است و آنچه را انجام می دهد هیچ توصیفی جز این
ندارد و چیزی جز جنایات وحشیانه و ضد بشری نیست. به بیان دیگر، واکنش به
اعلام «یهودی» بودن اسراییل فقط به این نیست که در رسانه ها علیه آن نوشته
یا گفته شود بلکه آن است که حقوق سلب شده ملتی بازستانده شود و این همان
رویارویی اراده ها و بدست آوردن حقوق و کرامت یک ملت است.

منبع : شفقنا