پروتستان پیشقراول استعمار نوین

کلیسا مسلمانان فلسطین را به ظلم و ستم بیشمار علیه مسیحیان متهم کرده بود و آیین اسلام را آیینی شرک آمیز و کفر می خواند و حتی سخنانی نامربوط به پیامبر اسلام(ص) نسبت می داد تا بر آتش جنگ بدمد که شاید از این رهگذر قدرت و ثروت آن نیز صدافزون شود.

در فجایع جنگ های صلیبی همین بس که به گفته ویلدورانت هنگام اشغال فلسطین، مسلمانان به طور گروهی سرشان از بدنشان جدا می شد گروهی را مجبور پریدن از برج ها  کردند و عده ای را نیز بعد از شکنجه های گوناگون در آتش سوزاندند و به این شیوه ها هفتاد هزار مسلمان ساکن در بیت المقدس قتل عام شدند.

در صورتی که صلاح الدین ایوبی سردار مسلمانان پس از اینکه بیت المقدس را بازپس گرفت بدون هیچ یورشی به داخل شهر قول داد که جان و مال مسیحیان ساکن بیت المقدس در امان باشد و اسیران جنگی را آزاد کرد و بر بیوه زنان آنچنان ثروتی بخشید تا سال ها بی نیاز باشند.

پروتستانیزم که پس از پایان جنگ های فرسایشی و ناکام صلیبی زمینه بروز پیدا کرد نیز همانند کاتولیک راه را برای تسخیر سرزمین ها و کشورگشایی های استعمارگران و قدرت های اروپایی همواره کرد. می توان گفت که هر دو کلیسا پیش از هجوم نظامی با عنوان مبلیغین مذهبی در سرزمین های هدف مستقر شده بودند تا آنجا که برخی مورخین به آنان “پیشقراولان استعمار” لقب داده اند.

آرام کردن بردگان آفریقایی و تشویق آنان به اطاعات اربابان از سوی همین کلیسا و غارت معادن و منابع کشورهای آفریقایی و آسیایی در نهایت به رونق تجارت برده داری و پیشرفت در انقلاب صنعتی منجر شد و با اینکه کلیسا مستقیما در دولت های تشکیل شده در اروپا دخالت نداشت اما دخالت غیرمستقیمش از طریق احزاب سیاسی وابسته همچنان دوام یافته است.

میل به دیکتاتوری، فرصت طلبی و همسویی با سیستم برده داری و تبعیض نژادی، همراهی با استعمارگران در چپاول ثروت و منابع معدنی و طبیعی کشورهای جهان سوم، مشارکت در جنگ روانی علیه مسلمانان بعد از واقعه ۱۱ سپتامبر و همزمان با آن گسترش مناسبات با رژیم اشغالگر قدس از جمله مواردی است که هر ذهن پرسشگری را نسبت به چشم اندازها و اهداف تعریف شده و پیش روی کلیساهای پروتستان بدبین می کند.  

به نظر می رسد این کلیسا و فرقه های برخواسته از درون آن همواره به اشعالگران صهیونیست به عنوان یک قوم برتر نگاه کرده و  می کوشند تا به انحای مختلف از این رژیم حمایت کنند. در این خصوص می توان به سفرهای متعدد اعضای فرقه های برخواسته از پروتستانتیزم همچون جماعت ربانی، اوانجلیکال ها و پنطیکاست ها به سرزمین های اشغالی اشاره کرد که مورد نظر صهیونیست ها و دولت های غربی است.

سفرهایی که با اهداف خاص صورت گرفته و خوراک خبری شبکه های ماهواره ای تبشیری را تهیه می کند. برنامه هایی که با هدف مسیحی سازی مسلمانان به ویژه فارسی زبانان منطقه خاورمیانه صورت می گیرد. منطقه ای که امروزه در استراتژی غرب و شرق اهمیت بالایی دارد.

منبع: رهپویان هدایت