اربعین یک مسئله فراملیتی است

 

باید این مراسم را یک مراسم عمومی در جهان تلقی کرد؛ مراسمی که فراتر از همه ادیان، مذاهب و صنف‌های دنیا بوده و مرزبندی در این مراسم وجود نداشته باشد.

 در این مراسم نباید هیچ مرزبندی‌ای وجود داشته باشد و مانند مراسم‌هایی است که در ایام عید نوروز در حرم امام رضا(ع) یا مراسم عاشورا که همه صنوف مانند هنرمندان، روشنفکران و… در آن مشارکت دارند، برگزار شود؛ انواع صنوف سعی می‌کنند ارادت خودشان را به امام حسین(ع) نشان دهند.

هیچ کس عاشورا را مربوط به یک جریان خاصی نمی‌بیند. حتی آنها که تصور دقیقی از عاشورا ندارند و گاهی در تحلیل‌های خودشان اشتباه می‌کنند اصل احترام به امام حسین(ع) را قبول دارند. باید با پدیده باعظمت اربعین باید همین‌طور فراجناحی، بلکه فراملیتی و فراتر از همه ادیان برخورد کنیم.

 

شاید هرکسی در هر موضع فکری و سیاسی‌ای که خودش را می‌داند، بیاید و با اربعین ارتباط برقرار کند و شاید این آخرین مرحله اتمام حجت برای بیدارسازی دل‌ها قبل از ظهور باشد.

 

این به این معنا نیست که ما با اربعین مژدۀ ظهور به کسی بدهیم ولی آرزومند هستیم که واقعاً ظهور در این ایام محقق شده و نزدیک شود و همین اقدامات و حرکت‌ها مقدمه ساز ظهور شوند؛ ولی ما برخی از اتمام حجت‌ها را در امتحان‌های قبل از ظهور داریم که موجب می‌شود خیلی‌ها که رسماً در جبهه باطل هستند به جبهه حق بیایند.

 

اگر بخواهد چنین غربالگری‌ای صورت بگیرد، اگرچه ممکن است در برخی از حادثه‌ها و امتحان‌ها ریزش‌هایی به وجود بیاید ولی برای آن غربالگری‌های بزرگ در آستانه ظهور برخی از وقایع هم هستند که موجب رویش‌های بزرگ می‌شوند.

 

به همین دلیل بنده تصور می کنم باید در انعکاس خبر اربعین اباعبدالله الحسین(ع) آغوش رحمت واسعه الهی را به سوی تمام ابنا بشر باز کنیم؛ اگر قبول داریم این سخن را که یک بزرگی در عالم مکاشفه دید که «رحمه الله الواسعه» حسین(ع) است، خب این رحمت واسعه باید تا آنجایی که می‌شود به کمک دوستان اباعبدالله حسین فراگیر باشد و این فراگیری خودش یک عملیات اتمام حجت است باید ابواب «رحمه الله الواسعه» را به روی تمام مردم عالم گشود.

 

شاید کسی در گوشۀ دلش نوری وجود داشته باشد که قطعاً در تجلی نور اربعین امام حسین(ع) متأثر خواهد شد و این باعث تحول در او شود. حتی امیدواریم که اربعین اباعبدالله الحسین(ع) بتواند بر آحاد جوانهایی که جذب جریان‌های تکفیری شده‌اند تأثیر بگذارد.

 

این نگاهی با نگاه به داستان‌هایی است که در تاریخ دیده‌ایم؛ بودند کسانی که با شمشیر قصد ترور پیامبر(ص) را داشته‌اند و از مکه حرکت کرده‌اند و در مسجد النبی پشت سر پیامبر(ص) قرار گرفته‌اند و وقتی رسول خدا(ص) برگشتند و آنها را نگاه کردند،‌ آنها متحول شده‌اند؛ بودند کسانی که دائماً با پیامبر گرامی اسلام(ص) و منتظر یک فرصت برای به قتل رساندن پیامبر بودند که در غزوه حنین لحظه‌ای که یکی از آنها می‌خواست ضربه‌ای به رسول خدا بزند، با یک کلام رسول خدا(ص) متحول شد و برگشت.

 

پیوندی که بین مردم عراق و ایران در ایام اربعین برقرار می‌گردد، یکی از لحظه‌های بسیار زیبا و دیدنی است که فقط در این ایام شاهد آن هستیم. شما وقتی به عراق می‌روید به واقع در متن تمام زیبایی‌های جبهه و دفاع مقدس خودمان قرار می‌گیرید. به جرات می‌توانم بگویم که این زیارت‌ها و رفتن به آنجا از هزینه‌هایی که قرار است صرف کارهای فرهنگی برای جوانان شود، جلوگیری می‌کند. حضور در اربعین حسینی به واقع نورانی و تاثیرگذار است.

 

فقط با ادبیات هئیتی درمورد اربعین صحبت نکنیم بلکه باید اربعین را با انواع ادبیات بیان کنیم صرفا این ادبیات نباید فقط دینی و انقلابی باشد، بلکه باید با انواع ادبیات روشنفکرانه، بازاری، صنعتی، تا آنجایی که می‌توانیم این واقعه عظیم را بازگو کنیم.

 

وقتی آمریکایی‌ها صدام را سرنگون کردند اصلاً فکرش را هم نمی‌کردند که این بیداری اسلامی در آنجا اتفاق بیافتد. سال گذشته محکم‌ترین شعاری که زمین و زمان را به لرزه در می‌آورد «لبیک یا حسین» نبود بلکه «لبیک یا زینب» ‌بود. این شعار خیلی معنادار بود و اشاره به حرم حضرت زینب(س) و رزمندگانی بود که در دفاع از آن حرم مطهر به شهادت رسیده بودند.

 

البته گاهی افراط و تفریط‌ هایی در آنجا اتفاق می‌افتد. هر افراط و تفریطی در حرم اباعبدلله(ع) به تعادل می‌رسد و این کارهای افراطی‌گری که بعضی‌ها در آنجا انجام می‌دهند در بین سیل خروشان و باعظمت جمعیت حذف می‌گردد.

 

اگر کسی بخواهد اباعبدلله(ع) و واقعه ایشان را تحریف کند و یک اسلام آمریکایی نمایان کند، مردم فطرت پاکی دارند و متوجه می‌شوند و حتی کافی است کسی روضه حضرت علی اصغر(ع) را بخواند، دیگر لازم نمی‌شود کسی کار خاصی در برابر این تحریف‌ها انجام دهد بلکه روضه اباعبدلله(ع) کار خودش را با فطرت‌های پاک انسان‌ها انجام می‌دهد.

 

این تحریف ها ناشی از سبک‌مغزی است که عملاً نیاز به نقد هم ندارد. بعضی‌ها علاقه دارند که این واقعه را تحریف کنند ولی بدانند که واقعه کربلا تحریف نشدنی است؛ همانطور که عاشورا تحریف‌شدنی نیست و انقلاب ما هم از عاشورا گرفته شده است.

 

درهای رحمت الهی در اربعین گشوده می‌شوند که باید به گشوده‌تر شدن درهای رحمت الهی بیشتر کمک کنیم؛ چرا که حداقل تلاش ما برای نشان دادن تصاویر پیاده‌روی در اربعین، کمک به جبهه حق است.

 

زیبایی هایی در حماسه اربعین وجود دارد که کسی نمی‌تواند چشم خودش را روی آن ببندد و انقلابیون از این حضور پرشور و حماسه بزرگ، برای استکبار ستیزی روحیه می‌گیرند و دیگران هم حداقل سیاهی لشکر این حماسه بزرگ می شوند.

 

امروز نه تنها مردم بلکه بسیاری از نخبگان سیاسی و فرهنگی در جامعه هنوز حماسه اربعین را درک نکرده‌اند و جای ذاکرین اباعبدالله الحسین(ع) در این پیاده روی خالی است، به طوری که سینه‌زنان اباعبدالله(ع) این روزها در پیاده‌روی اربعین از ذاکرین و مداحان جلوافتاده اند.

 

کسانی که سر سفره اباعبدالله(ع) نشسته‌اند؛ شامل تمام سیاستمداران، عناصر فرهنگی به ویژه هیأتی‌ها باید موقعیتی به نام «پیاده‌روی اربعین» را بیشتر درک کنند و این میعادگاه نیازمند پشتیبانی بیشتری است.

 

حماسۀ زیارت اربعین ادامه حماسۀ عاشوراست و امید است مقدمۀ حماسه ظهور باشد و هرکس با اربعین ارتباط برقرار کند می‌تواند این را درک کند.

 

پیاده‌روی اربعین یک رسم عربی یا ملیتی نیست؛ بلکه یک رسم دینی است که در روایت‌های بسیاری عبادتی بالاتر از پیاده روی در راه خدا و اهل‌بیت علیهم السلام نیست و پیاده‌روی در اربعین هم از همین روایات گرفته شده است.

 

همچنین باید عرض کنم یک مقدار ایرانیان خون‌گرم و مهربان و اهل ولایت اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) در اطعامی که در مسیر کاروان اباعبدالله الحسین(ع) در ایام اربعین هست، نقش‌‌شان کمرنگ است. باید رفت و فرصت‌ها را دریافت. البته امکاناتی فراهم شده است ولی کسی نباید این توفیق عظیم را از دست بدهد. اگر کسی می‌تواند، بیاید یک نقشی داشته باشد. هر کسی که می‌تواند، برود در پذیرایی زائرین اربعین مشارکت کند.

منبع: فرهنگ