نَبُر | روزهای پرهیز زرتشتیان از کشتار
آئین زرتشتیان ایران به روایت تقویم؛
ایرانیان باستان، چهار روز از هرماه را روزهای نَبُر می‌نامیده‌اند و در این روزها از کشتن جانوران سودمند و خوردن گوشت آنها پرهیز می‌کرده‌اند، این آیین بعدها به مسیحیت وارد شد و بانام روزهای «یکشنبه پرهیز» الگوبرداری شد.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، آداب و رسوم زرتشتیان ریشه‌ای کهن در تاریخ ایرانیان دارد. به دلیل سابقه دیرینه این آداب در تاریخ و فرهنگ کشورمان، آشنایی با آنها نه تنها مفید است، بلکه برای هر ایرانی ضرورت دارد. در اغلب موارد آئین و ادیان باستانی ایران همچون زرتشت با تصاویر صلح‌آمیز گره‌خورده و مسلک زرتشتیان را خیرجویانه می‌پنداریم. باوری که دارای مصادیق متعددی برای راستی آزمایی آن وجود دارد. مناسبت نَبُر در تقویم زرتشتیان درست به همین منظور جایگذاری شده است.
در آیین‌های ایران باستان و خصوصاً اشعار و مضامین زیبای زرتشت، هر چه که جان جهان را بیازارد نادرست شمرده می‌شده و روزۀ کامل و نخوردن خوراک و نوشیدنی در سراسر روز – ازآنجاکه به تن مردم رنج می‌رسانده- رایج نبوده است. بجای آن پرهیزهایی مانند روزهای نبر معمول بوده.
البته باید گفت که ایرانیان باستان در آغاز گوشت نمی‌خورده‌اند. و تنها از فراورده‌هایی چون شیر و تخم‌مرغ سود می‌برده‌اند. اما بعدها که خوردن گوشت رایج شد، برای محدود کردن مصرف آن، روزهای نبر را رایج نموده‌اند. در نسخه‌ای باستانی ایرانی هم آمده است که در آخرین دوران زمین، آدمیان دیگر از خوراک‌های مادی بی‌نیاز شده، از خوراک‌های مینوی (معنوی) سود خواهند برد.
زرتشتیان روزهای که به‌طورمعمول در بین مسلمانان و سایر ادیان توحیدی و غیر الهی رواج دارد، را نمی‌گیرند. اما در چهار روز از ماه یعنی روزهای وهمن، ماه، گوش و رام از خوردن گوشت خودداری می‌کنند. این چهار روز، روز نَبُر (nabor) یا روز آسیب نرساندن به حیوانات سودمند نام دارد.
چهار روز روزه در دین زرتشت
روزه در دین زرتشت چهار روز در ماه است. زرتشتیان برای افراط نکردن در خوردن گوشت حیوانات روزهای دوم و دوازدهم و چهاردهم و بیست و یکم هرماه زرتشتیان از خوردن گوشت پرهیز می‌کنند.
ایرانیان باستان، چهار روز از هرماه را روزهای نَبُر می‌نامیده‌اند و در این روزها از کشتن جانوران سودمند و خوردن گوشت آنها پرهیز می‌کرده‌اند، این آیین بعدها به مسیحیت وارد شد و به‌روزهای یکشنبۀ پرهیز- که در آن، از میان گوشت‌ها تنها خوردن گوشت ماهی مانعی نداشت – تغییر یافت. پس همان‌گونه که مشاهده می‌فرمایید آیین‌های چیره در خارج از مرزهای ایران همواره از ایرانیان و پدران ما الگوبرداری می‌کرده‌اند.
روزه معنوی
زرتشتیان در تمام اوستا وبه خصوص در گات‌ها بسیار به روزه معنوی تشویق شده‌اند و زمان آن طول سال است. در اوستا مفهوم روزه به روزه باطنی نسبت داده می‌شود و روزه ظاهری وجود ندارد. زرتشتیان باید در سه بخش معنوی شنوایی، اندیشه و حساس همیشه روزه داشته باشیم به آن معنا که از طریق این سه حس از نیکی دور نشویم و “اندیشه و حساس و شنوایی” مان همیشه سرشار از نیکی باشد.
همچنین در اوستا بر روزه بزرگ‌تری تأکید شده است و آن حفظ هفت عضو بدن، مشتمل بر دو چشم، دودست، دو پا و زبان در تمام طول زندگی از هرگونه آلودگی است و این هفت عضو همیشه باید پاک نگه‌داشته شوند که از این عمل نیز تحت عنوان روزه یاد می‌شود. بنابراین به باور نیاکان ما بایستی همواره در پاکی خود کوشا باشیم و این‌گونه است که به انسانی ارزشمند تبدیل خواهیم شد.
فرآوری: محمد پناه زاده
منابع:
۱- کانال تلگرامی آیین و فرهنگ و هنر آریایی zoroastrianart@
۲- دانشنامه تقویم زرتشتیان در سایت 6angosht.ir/zoroastrian-calendar
۳- جشن ها، آیین ها و گاهشمارهای باستانی http://jashnhaz.blogfa.com
به مقاله اشکالات متعدد وارده ولی در مورد”روزۀ کامل و نخوردن خوراک و نوشیدنی در سراسر روز – ازآنجاکه به تن مردم رنج می‌رسانده” کنایه زیرکانه ای نبود البته که کسی که مشکل جسمی یا بیماری داره معاف از روزه داری است و بحث فواید و رنج روزه و سبک سنگین کردن اون مطلب جداگانه ای می طلبه ولی همین قدر کافیه بگم که چهار روز نخوردن گوشت کار مهمی نبوده مگر بقیه اقوام هر روز گوشت می خوردن ؟
لطفا به تمام گزاره های مطلب خوب دقت بفرمایید. هدف ارائه آئین و رسوم اعتقادی دین زرتشت است.
مقاله ضعیف بدون اشاره به منبع براساس تمایلات ملی گرایانه و نه براساس واقعیات
منابع در انتهای مطلب ذکر شده است