نشده است که بار دیگر حماسه اربعین تکرار تاریخی خود را آغاز کرد، اما این
بار نه در کربلای امام حسین که در راه تشرف به مشهدالرضا، تمامی جادههای
ایران که به سوی خراسان راهی دارد با قدوم با اخلاص زائران پیاده مزین شده
است.
هرچه به سمت خراسان رضوی نزدیکتر میشویم حال و هوای جادهها
رنگ به رنگتر از گذشته است، زیرا برتعداد کاروانهای پیاده که راه به سوی
حرم کوی دوست دارند افزوده میشود، تا با این عاشقان اهل بیت همسفر نشوی
شاید کمتر به دلایل انتخاب این مسیر دشوار، آن هم در فصل زمستان که با سوز
سرمای صبحگاهی و عصرگاهی همراه است، پی ببری.
حضور میلیونی مشتاقان
حرم امام مهربانیها در کاروانهای پیاده پیرو جوان نمیشناسد، زن و مرد،
کودک و نوجوان، حتی گاهی مردان ۸۰ و ۹۰ ساله، زنان بچه در بغل و یا کالسکه
به دست، زنان سالخورده که چادرهایشان را محکم به کمر بسته اند تا در سرما و
سختی مسیراحساس خستگی کمتر داشته باشند، کافی است با یک بالگرد به آسمان
بروی و از بالا به تصویرهای زیبایی که این دلاوران در حال ترسیم هستند چشم
بیندازی، یا از بالای بلندی برخی ازارتفاعات مسیر تصویر برداری کنی، تا
عظمت حرکت قدمهای آسمانی به سوی امام مهربانی را درک کنی.
مردم طول
مسیر نیز برای استقبال از زائران کمرهمت بسته اند، برپایی ایستگاههای
صلواتی بین راهی، پذیرایی با چای داغ و انواع نوشیدنیهای مجاز، تغذیه با
هرآنچه که در توانشان هست اعم از بستههای مغز و تنقلات، پسته و بادام و
شکلات و غذای سرد و گرم از انواع ساندویچ تا آش و برنج با انواع خورشت.
در
طول مسیرهای نزدیک به مشهد تلاش شده هر ۵ کیلومتر سرویسهای بهداشتی دایر
گردد، در فواصل کمی بیشتر ایستگاههای پذیرایی و در فاصلههای ۳۵ کیلومتری
مکانهای استراحت نسبتا مناسب ایجاد گردد تا زائران خسته بتوانند شب را با
آرامش در آن بسر ببرند.
هرچه به مشهد نزدیکتر میشوی برتعداد
جمعیتهای پیاده که به حاشیه شهر رسیده اند افزوده میگردد. ایستگاههای
صلواتی نیز هرآنچه در طبق اخلاص دارند به میان آورده اند تا از پذیرایی
میهمانان امام رضا چیزی کم نگذاشته باشند.
از زائران که میپرسی از
کجا به این مسیر قدم نهاده اند جواب میشنوی از شهرها و روستاهای گنبد،
کلاله، آشخانه، بجنورد، اسفراین، شیروان، درگز، قوچان، چناران و یا شهرها و
روستاهای شاهرود، سبزوار، نیشابور، تایباد، تربت جام، فریمان، خواف،
بیرجند، فردوس، گناباد، بجستان، کاشمر، بردسکن، تربت حیدریه و برخی از
راههای بسیار درتر از سایر استانهای کشور.
برخی این مسیر را در بیش
از دوهفته طی کرده اند و برخی به فاصله چند روز، همین که زائران از دور
گنبد طلای امام رضا را مشاهده میکنند خستگی راهشان با اشکهای شوق وصال
زیارت بیرون میرود، این اشک شوق در خیابانهای منتهی به حرم مطهر چنان
زائران را بی تاب میکند که انسان را به یاد نگاه به کعبه در اولین دیدار
میاندازد، پیرمرد اشک ریزان برای سلامتی و ظهور حضرت ولی عصر دعا میکند و
سلامتی رهبر و موفقیت انقلاب و جوانان را از امام رئوفش میطلبد، انگار
خواستههای خودش را فراموش کرده و هرچه خواستنی است برای دیگران میخواهد،
حتی دردهای پاهایش را فراموش کرده است.
نوجوان سیزده ساله با پیشانی
بند سبز لبیک یا امام رضا (ع) قلبش را به امام رئوف متصل کرده و اشک ریزان
به دعا برای نظام و انقلاب، برای پدرو مادرش و برای مردم کشورش مشغول است.
در
خیابان امام رضای مشهد حرکت این کاروانها چه زیبا و دیدنی است، هم اتصال
دل است و هم شوق وصال، این رودها کوچک حالا به رود بزرگ و خروشانی تبدیل
شده که بی تاب به سوی حرمش روان است.
انگار یکایک همه این جمعیت با
امامشان در حال صحبت و راز و نیازند و امام رئوف چنان به آنها توجه دارد که
گویی به استقبالشان آمده و به سلامشان لبیک میگوید.
اولین دعای زائران پیاده عمدتا سلامتی حضرت ولی عصر (عج) وسلامتی و موفقیت رهبری معظم انقلاب و مردم و بعد هم حوائج خودشان میباشد.
مارا به نگاه مرحمت شادان کن با پای پیاده محضرت آمده ام
منبع : خبرگزاری حج