عیسی رسول مهر و ایمان و مبشر خاتم پیامبران
به گزارش ادیان نیوز، امسال
آغاز سال نو میلادی با ایام ماه ربیع الاول مصادف شده است و این همزمانی
بسیار مبارک و میمون، تذکر و اشارتی است بر زیبایی، معنویت و حقیقت مشترکی
که میان همه ادیان الهی و آموزه‌های مذهبی رسولان الهی وجود دارد و برای
اهل معرفت، درس آموز و الهام بخش است.
اسلام
و مسیحیت به عنوان دو دین ابراهیمی که بیشترین پیروان را در جهان امروز از
آن خود کرده‌اند، چه در مبانی فکری و آموزه‌های هدایتی خویش و چه در آنچه
رسولان اولوالعزم حضرت محمدمصطفی (ص) و حضرت عیسی مسیح (ع) به عنوان
پیشوایان اسلام و مسیحیت برای بشریت به ارمغان آورده‌اند، وجوه مشترک و
همگرایی‌های بسیار دارند.
اشتراکی
که از حقیقت ایمان به خدای یگانه برون می‌تراود و از نور واحدی نضج
می‌یابد که هم محمد (ص) را برگزید و مبعوث رسالت نمود و هم مسیح (ع) را
آفرید و رسول خویش قرار داد. و بی تردید اینکه حضرت مسیح (ع) در آموزه‌های
خویش بر آمدن پیامبر خاتم وعده داد و حقانیتش راگواهی نمود و او را به نام
نامی احمد (ص) یاد کرد و بزرگداشت، وجه اتم این همراهی و همنوایی و همدلی
میان این دو شخصیت برجسته عالم هستی و بشریت است.
راستین و حقیقی و سترگی که میان اسلام و مسیحیت به عنوان دو دین ابراهیمی
برپاست می‌تواند گره‌های بسیاری را از مشکلات جهان امروز بگشاید و مسلمانان
و مسیحیان با تمسک به حبل المتین قرآن کریم و به عنوان برنامه حقیقی و
جامع و مانع هدایت بشر که توسط پیامبر خاتم، همو که وعده حضور و ظهورش را
مسیح (ع) بارها بر زبان رانده و بدان شهادت داده بود، برای انسان و انسانیت
به ارمغان آورده شده است، می‌توانند راه سعادت و رستگاری را بپویند.
قرآن کریم می‌فرماید:
یا
مَریمُ إنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَهٍ مِنهُ اسمُهُ المَسیحُ عِیسَی
ابنُ مَریمَ وَجیِهاً فِی الدُّنیا وَ الآخِرَهِ و مِنَ المُقَرَّبینَ. ای
مریم! خدا تو را به کلمه‌ای از جانب خودش بشارت می‌دهد که نامش مسیح، عیسی
بن مریم است؛ در حالی که در دنیا و آخرت آبرومند و از مقرّبان الهی است.
(آل عمران، آیه ۴۵)
و
چه زیبا که در قرآن کریم به عظمت و زیبایی و شکوه از حضرت مسیح (ع) و مریم
(س) یاد شده است و حکایت خلقت و بزرگی و معجزات این رسول گرامی یادآوری
گردیده است. آری؛ حضرت عیسی بن مریم (ع) پیامبر مهر و محبت و رأفت و روسل
اولوالعزم، در روز ۲۵ دسامبر سال اول میلادی، ۶۲۲ سال قبل از هجرت رسول
گرامی اسلام (ص) ، در بیت لحم که فلسطین واقع است قدم به عرصه گیتی نهاد.
پیامبر
بزرگ خدا عیسی (ع) در معجزه‌ای الهی از مادری باکره و مقدس متولد و آنگاه
در گهواره به سخن گفتن آغاز کرد و خود به پیامبری خویش بشارت داد. دوران
جوانی حضرت عیسی (ع) که زمان خطیری برای قوم یهود بود، با موقعیت و فراز و
فرودهای بسیار همراه گشت.
این دوران، یهودیان زیر سلطه رومیان منتظر منجی و موعودی نجات بخش بودند،
اما با ظهور این رسول الهی، با اینکه این جماعت نشانه‌های عظیم و معجزات
برسته آن حضرت را مشاهده کردند اما ایمان نیاوردند و با ایشان به ستیز کمر
بستند.
اما
عیسی مسیح (ع) در طول دوران حیات طیبه دست از موعظه و نیز یاری رساندن به
مردمان و دستگیری از محرومان و شفای بیماران برنداشت و در گفته‌ها و
آموزه‌های خویش نیز توجه و تنبه دادن به این نکات اخلاقی با تمثیل و معجزه و
تبیین مباحث عرفانی و معنوی و اخلاقی و البته با شفای بیماران لاعلاج و
تأکید بر شریعت و پرستش خداوند یگانه، همراهان و گروندگان قابل توجهی به
خود دید.
نزدیک و خاص ایشان را که به حواریون معروف شدند و دوازده نفر بودند، هماره
با ایشان بودند از همراهی این رسول الهی حذر نمی‌کردند. حضرت مسیح (ع) که
در سی سالگی مبعوث شد، مورد تهدید و ارعاب بزرگان یهود قرار گرفت تا آنجا
که به قتل ایشان دست بردند. سران یهودی از اینکه مردم به عیسی (ع)
علاقه‌مند می‌شدند، ناراحت و نگران بوده و نیک می‌دانستند که با آزادی عمل
آن حضرت، همه مردم به او ایمان خواهند آورد.
اما
مهر و محبت و راستی و درستی عیسی (ع) باعث شد تا حتی مردمان قوم یهود هم
در این امر خصمانه با سرانشان همراهی و همدلی نکنند و سران یهود تصمیم
گرفتند تا عیسی (ع) را به قتل برسانند. آن زمان بود که دست معجزه الهی
برآمد و خداوند مسیح (ع) را به آسمان‌ها برد و یهودیان فردی شبیه به عیسی
(ع) را به صلیب کشیدند.
روایات
اسلامی و شیعی، به بازگشت عیسی (ع) مسیح (ع) در زمان ظهور حضرت مهدی موعود
(عج) و نماز خواندن آن حضرت در اقتدا به ولی عصر (عج) مورد توجه قرارگرفته
است. حضرت
عیسی (ع) می‌فرماید: خادِمی یَدایَ و دابَّتی رِجلای و فِراشِی الأرضُ و
وِسادِی الحَجَرُ و دِفئی فِی الشِّتاءِ مَشارِقُ الأرض… أبیتُ و لَیسَ
لی شَی‌ءٌ و أصبِحُ و لَیس لی شَی‌ءٌ و لَیسَ عَلی وَجهِ الأرضِ أحَدٌ أغنی
مِنّی.
خدمت
کار من دو دست من است و مرکبم دو پای من و بسترم زمین و بالشم سنگ و
گرمابخشم در زمستان مکان‌های آفتابگیر… شب و روز خود را با ناداری سپری
می‌کنم و با این حال روی زمین، هیچ کس توانگرتر و بی‌نیازتر از من نیست.
(بحار الأنوار، ج ۱۴، ص ۲۳۹)
و
در بیان زیبای دیگری یادآوری می‌کنند که: الدُّنیا قَنطَرَهٌ فاَعبُروها و
لا تَعمُرُوها دنیا پل است؛ از آن بگذرید و آبادش مسازید. (الأمالی، مفید،
ص ۴۳) حضرت عیسی (ع) که خود تندیس پارسایی و عبودیت بود می‌فرماید: طُوبی
لِلَّذینَ یَتهَجَّدونَ مِن اللَّیلِ، اُولئکَ الّذینَ یَرِثونَ النُّورَ
الدّائِمَ.
خوشا
آنان که پاسی از شب را به عبادت می‌گذرانند؛ آنان کسانی‌اند که نوری
ماندگار به ارث می‌برند. (تحف العقول، ص ۵۱۰) و بالاخره این نکته ناب و
بیان تابناک از آن پیامبر مهر و رحمت و معرفت که: إنَّ الشَّجَرَهَ
لاتَکمُلُ إلّابِثَمَرَهٍ طَیِّبَهٍ کَذلِکَ لایَکمُلُ الدِّینُ إلّا
بِالتَّحَرُّجِ عَنِ المَحارِمِ درخت کامل نمی‌شود مگر با میوه‌ای گوارا.
همچنین دین‌داری کامل نمی‌شود مگر با دوری از حرام‌ها. (تحف العقول، ص ۵۱۱)
مسعود و مبارک پیامبر خدا حضرت عیسی مسیح (ع) و نیز آغاز سال نو میلادی را
که در همزمانی با ایام پرمیمنت ماه ربیع الاول، جلوه نورانی‌تری یافته است
به همه هموطنان عزیز و خاصه ایرانیان مسیحی تبریک و تهنیت می‌گوییم. باشد
که همه ما پیروان صدیق و حقیقی ایمان و زیبایی و معرفت و معنویت و
یکتاپرستی باشیم.
پی‌وشت:
عکسهای
مورد استفاده قرارگرفته در این نوشتار مربوط به فیلم سینمایی «بشارت منجی»
ساخته نادر طالب زاده است که درباره شخصیت و زندگی حضرت عیسی مسیح(ع) بوده
و در سینما و تلویزیون ایران و مناطق دیگری از جهان به نمایش درآمده است.
منبع : رسا