چکیده :
منظور از بیداری اسلامی مجموعهای از باورهای دینی است که در دوره کنونی در میان مسلمانان عالم شیوع پیدا کرده است. جنگ اعراب و اسرائیل ۱۹۷۳، پیروزی انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ و ترور انورسادات ۱۹۸۱ مصادیقی از بیداری اسلامی در این دو دهه است.
اندیشه و آرای متفکرانی چون سیدجمالالدین اسدآبادی، رشید رضا، سیدحسن البنا و سیدقطب و کمی جلوتر امام خمینی(ره) و آیتالله خامنهای سرفصلهای این جریان بودند که عرصه نظری و عملی بیداری اسلامی را در هم میتنیدند. رشد و تکامل بیداری اسلامی و به خصوص نمود یافتن آن در جریان تحولات کشورهای عربی، بر تمایزات مفهومی این جریان در مقابل بیداری اسلامی افزود و به عنوان رقیب این جریان در عرصه سیاست جهانی وارد گردید. این مقاله درصدد است تا نشان دهد هرچه بر رشد جریان اسلامی افزوده میشود تمدن غرب به حاشیه و رو به افول میرود. بنابراین تقابل دو جریان فکری اسلامی و غربی به افول غرب میانجامد.
کلیدواژه: جریان بیداری اسلامی، غرب، اسلام، افول