شادمانی فرقه قادریه در ایام عزاداری ماه محرم

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، عزاداری ماه محرم‌ الحرام و بالأخص روز عاشورای حسینی در شریعت اسلام ناب محمدی از جایگاه والا و رفیعی برخورداراست. در حال حاضر نه‌تنها مسلمانان بلکه سایر ادیان الهی مانند شیعیان در روز عاشورا به عزاداری و سوگواری برای اباعبدالله الحسین (ع) مشغول هستند. اما فرقه قادریه برخلاف نص صریح منابع روایی و کلامی معتبر اسلامی، اهمیتی به مسئله عزاداری در روز عاشورا قائل نیستند.

بعضاً برخی از سران صوفیه وعظ و روایت کردن مقتل امام حسین (ع) را در روز عاشورا حرام می‌دانند روزه گرفتن در روز عاشورا به‌منزله شادی و سرور از دستورات مؤکدی است که سران صوفیه به مریدان خود سفارش کرده‌اند.

در مکتوبات غزالی آمده است: ” وَیحرم على الْوَاعِظ وَغَیره رِوَایَه مقتلِ الْحُسَیْن وحکایاته” بر واعظ و غیر او حرام است که مقتل امام حسین را بخواند و آن را حکایت کند و ماجرای شهادت امام حسین (ع) را بگوید.

دریکی از مکتوبات منتسب به عبدالقادر گیلانی از سران فرقه قادریه آمده است: علاوه بر خودداری از عزاداری و سوگواری، به مریدان خود دستور می‌دهد که در روز عاشورا شادمان باشند و این روز را عید اعلام می‌کند و سفارش می‌کند برای اهل خانه هدیه ببرند.

این ابداعات جعلی سران قادریه کاملاً مخالف نص صریح روایات و زیارات وارده از ائمه اطهار در خصوص روز عاشورا است. امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند: روز عاشورا روزی است که حسین (ع) و اصحاب او کشته شدند و برهنه بر خاک افتادند. آیا رواست در چنین روزی روزه داشتن حاشاوکلا. سوگند به خداوند که چنین روزی روز صوم نیست بلکه روز فرح و شادمانی پسر مرجانه و فرزندان زیاد بن ابیه و مردم شام است. عین کلام امام معصوم را در فرازی از زیارت عاشورا می‌خوانیم “وهذا یوم فرحت به آل زیاد و آل مروان بقتلهم الحسین صلوات الله علیه.

امروز برخی سران دراویش با الگوپذیری محض از تفکرات انحرافی این قبیل افراد معلوم‌الحال به شیوه‌های مختلف و برداشت‌های ذهنی، این مسیر انحرافی را ادامه می‌دهند. به‌عنوان‌مثال نورعلی تابنده، قطب فرقه نعمت الهیه گنابادیه بر این باور است که عزاداری امروزی در شأن ائمه‌ی اطهار (علیهم‌السلام) نبوده و حتی آن را موجب وَهن شیعه می‌داند، و برای اینکه روز عاشورا را روز شادی و سرور تعبیر کند داستانی را از مثنوی مولوی درباره‌ی شیعیان اهل حَلَب، ذکر می‌کند که داستان کامل آن در مکتوبات منتشرشده توسط مصطفی آزمایش این‌گونه بیان‌شده: در ایام عاشورا در ماتم اهل‌بیت (علیهم‌السلام) ناله و گریه مى‌‏کردند، و ظلم‌‏هایى را که یزید و شمر بر اهل‌بیت (علیهم‌السلام) وارد کرده بودند یادآور مى‌‏شدند.

یک‌بار، شاعر غریبى در این روزبه حلب مى‏‌رسد و وقتى آن فغان را مى‏‌شنود به جستجو برمى‌‏آید که چه شده است و عزاى چه کسى را گرفته‏‌اند که او هم مرثیه‌‏اى بسراید و از این خوان بهره‌‏اى ببرد! یکى از شیعیان به وى مى‌‏گوید که ما عزاى شهداى کربلا را گرفته‌‏ایم. آن غریبه مى‌‏گوید: ولى دوران یزید که خیلى پیش بود، چه شد که خبر این مصیبت اکنون به اینجا رسیده؟ آیا شما تابه‌حال خواب بوده‌‏اید؟ پس بر خودتان اى خفتگان عزا بگیرید که این خواب گران، بد مرگى است؛ وگرنه آن خسرو دین، امام حسین (علیه‌السلام)، از زندانِ تن‌‌‌ رها شد و براى شهداى کربلا این رهایى عین شادى و شادمانى است.