چکیده :
بشر در تاریخ دیرپای خود از اندیشههای دینی متنوعی بهرهمند بوده است. پرستش مادر- خدایان، یکی از انواع آنهاست. تندیسههای فراوان به دست آمده از حفاریهای انجامشده در مناطق گوناگون، مؤید وجود سنت پرستش مادر- خدایان و ایزدبانوان، کهنترین سنت مذهبی، در جهان قدیم است. این سنت به مثابه یکی از باورهای پراهمیت ایران باستان نیز درخور بررسی است.
مقاله پیشِ رو به بررسی برجستهترین ایزدبانوان ایران باستان، مانند اناهیتا، اشی، دئنا، ارشتات، پارندی و چیستا، میپردازد که روزگاری به شدت مورد احترام بودند و معابد بیشماری به خود اختصاص داده بودند. همچنین تحلیلی است از جایگاه و کارکردهای لاهوتی و ناسوتی زنان در ایران باستان، و نقش آن در شکلگیری پرستش این ایزدبانوان.
کلیدواژه : ایران باستان؛ زنان؛ ایزدبانوان؛ کارکردهای زنان؛ خویشکاریهای ایزدبانوان