نویسندگان : حمیرا بذرافکن – علی روحانی – حبیب احمدی
ادبیات هر جامعه ای بازنمودی از شرایط اجتماعی و فرهنگی ـ اجتماعی آن جامعه است، بخصوص در جوامعی که همواره در معرض استبداد و ظلم پادشاهان و استعمار و استثمار بیگانگان بوده اند، اعتراض به این ظلم و ستم ها نمود بیشتری داشته است. ادبیات فارسی نیز سرشار از اشعار شاعران متعهدی است که با زبان استعاره و کنایه سعی در اعتراض به خفقان موجود داشته اند. پروین اعتصامی هم به عنوان یکی از شاعران متعهد، مصادف با مشروطه به دنیا آمد. اشعار شاعران پس از مشروطه به سوی مسائل اجتماعی و سیاسی و تحولات جامعه گرایش پیدا کرد.
پروین نیز در این فضای فکری به عنوان یک زن، با دیدی زنانه به انتقاد از ساختارهای استبدادی پرداخت. با اینکه امروزه بحث های زیادی پیرامون فمنیست بودن پروین اعتصامی مطرح می شود، اما پژوهش حاضر معتقد است وی شاعری معتقد بود که اشعارش با آموزه های اخلاقی و قرآنی همراه بود. بررسی اشعار و افکار پروین اعتصامی ثابت می کند که او شاعری فمنیست نبود، بلکه شاعری متعهد و انقلابی بود که به جنسیت (مشکلات زنان)، فرهنگ و اجتماع در قالب آموزه های اخلاقی و دینی پرداخت.
کلید واژه : فمینیسم ، جنسیت ، پروین اعتصامی ، نابرابریهای جنسیتی