توهم اوشو درباره انبیای اولوالعزم

یکی از مواردی که درباره مکتب اوشو باید به آن توجه کنیم این است که اوشو وقتی می خواهد خود و راهش را معرفی کند، می گوید راه من ساده است همچنان که راه کریشنا، بودا، عیسی و موسی آسان است و با آوردن نام خود در کنار این بزرگان خودش و راهش را همطراز با آنها معرفی می کرد و جایگاه خود را با جایگاه آنها یکی می کرد.

اوشو با این ادعا می خواست این را اثبات کند که من نیز پیامبری هستم مانند پیامبران گذشته و همانطور که زرتشت، موسی، عیسی و محمد (ص) آمدند و راه را نشان دادند من هم مانند آنها هستم.

اوشو در سه سال آخر عمرش و زمانی که از آمریکا تبعید شد بعد از سفر ۹ ماهه ای که به دور دنیا داشت به هند برگشت زیرا آمریکا و دیگرکشورها نیز او را راه نداده بودند او تصمیم گرفت به پونا برود زیرا پس از راه اندازی این مرکز در هند افراد زیادی وی را می شناختند و با عقاید و روحیات او آشنا شده بودند.

زمانی که درباره حضرت عیسی (ع) از او سوال می کنند و به او می گویند آیا با حضرت عیسی (ع) مخالفید؟ وی پاسخ می دهد:”چرا با عیسی مخالف باشم؟ او فردی دیوانه بود. اشتباه بود که او خود را منجی بشریت می نامید و اشتباه شد که او را به صلیب کشیدند. او کار خاصی نداشت و تنها فرد خوبی بود”.

 اوشو در این پاسخ، عبارت سخیف و پستی را درباره حضرت عیسی (ع) به کار می برد. حضرت عیسی (ع) غیر از اینکه مورد احترام یک میلیارد و اندی مسلمان در جهان است، جمعیتی نزدیک به ۲ میلیارد مسیحی هم در دنیا وجود دارند که ایشان را فردی ارزشمند و پیامبر خداوند می دانند. اوشو که خود را تا ۲۵ سال قبل از این همطراز و راهش را همگام با راه عیسی مسیح (ع) می دانست در اینجا به همین آسانی از عبارت های نامناسب استفاده می کند.  

جالب است زمانی که از اوشو درخصوص پیامبر اسلام (ص) می پرسند: پاسخ می دهد: “حضرت محمد (ص) در کوه و در حال انجام مدیتیشن بوده است و الهاماتی به او می شود و حتی تصمیم می گیرد که خود را بکشد برای اینکه نمی دانسته چه اتفاقی برایش افتاده بوده و بدنش می لرزیده و نزد خانواده اش رفته است و سردرگم بوده که آیا شاعر و یا دیوانه شده است؟”

اوشو حضرت رسول (ص) را بعد از به بعثت رسیدن در غار حرا شاعر و دیوانه معرفی می کند. دقیقا مانند این بیان او در قرآن امده است که جاهلان و بت پرستان پیامبر (ص) را با این عناوین مورد خطاب قرار می دادند.

تنها پیامبری که اوشو به او ارادت دارد “زرتشت” است، آن هم بخاطر اینکه زرتشت گفته”من خدایی را می پرستم که قادر به رقصیدن باشد”. زمانی که اوشو این مطالب را درباره پیامبران نقل می کند مردم از او می پرسند پیامبر واقعی کیست و چه افرادی را باید پیامبر بدانیم؟، اوشو می گوید پیامبران ما مارکس، نیچه و فروید هستند، یعنی همان  افرادی که طرز فکرشان به اوشو کمک کرده است.

در جریان فلسفه و روانشناسی این موضوع آمده است که سه متفکر، انسان را از جایگاهی که انبیا برای آنها ساخته بودند، پایین کشیده اند. یکی از آنها “داروین” بود که گفت: “انسان موجود خاص و جدای از طبیعت نیست و انسان ادامه تکامل یافته حیوانات است روزی حیوان بوده و با تکامل انسان شده است”.  

“مارکس” هم ادعا دارد که اصلا “انسان یک موجود کاملا اقتصادی است و مانند ماشین می ماند و می تواند خونه نشین باشد و یا کار کند” او با عقاید و نظراتش درباره انسان ها  احساسات و عواطف انسانی را زیر سوال می برد. “فروید”  هم مطرح می کند: “انسان ها شناختی نیستند، بلکه عاطفی هستند”

اوشو با این دیدگاه ها و نظراتش  آن جایگاه والایی که ادیان برای انسان ها قائل بودند که او را موجودی الهی و باارزش می دانستند را زیر سوال می برد. اوشو بعد از اینکه پیامبران را رد می کند می گوید این افراد نیچه، مارکس و فروید پیامبران ما هستند چراکه ساختار بشر را شکستند و تغییر ایجاد کردند.

 وی معتقد است باید احساساتمان را فراموش کنیم و مانند حیوانات زندگی کنیم نه منعی داشته باشیم و نه ازدواج کنیم و همواره نباید قانونی داشته باشیم و هیچگاه فکر درست و غلط بودن امور نباشیم.

منبع:  شبستان