استراتژی وحدت مذاهب، موقتی نباشد

وی افزود: رسول خدا(ص) در این ایام به دنیا آمدند و یکی از اصلی‌ترین محورهای وحدت هستند. وحدت حول محور خدا، پیامبر، قبله و کتاب واحد و سایر مشترکاتی هست که همه مذاهب اسلامی بر آن‌ها اتفاق دارند. یکی از اصلی‌ترین چیزهایی که همه مذاهب اسلامی بر آن اتفاق دارند، ایمان به پیامبر(ص) و استفاده از سنت آن حضرت به‌عنوان راه و راهنمای همیشگی و جاودانه انسان‌هاست.

این مدرس دانشگاه ضمن اشاره به اینکه ایام میلاد پیامبر(ص) می‌تواند ایام بسیار مناسبی باشد تا در آن ایام یادی از وحدت امت اسلامی کنیم، اظهار کرد: اولین منادی وحدت امت اسلامی بعد از خداوند در قرآن، رسول و فرستاده اوست. آن حضرت تمام تلاششان را می‌کردند که میان امت اسلامی هیچ‌گونه تفرقه‌ای ایجاد نشود و امت اسلامی یک‌دست و به هم نزدیک باشند.

وی در پاسخ به این سؤال که به‌طور مشخص برای دستیابی به وحدت مطلوب چه کارهایی می‌توان انجام داد، عنوان کرد: در تمام طول سال لازم است که به مسئله وحدت توجه داشته باشیم. از آنچه که باعث می‌شود وحدت مسلمانان کوچکترین ضربه‌ای بخورد یا کوچکترین لطمه‌ای بخورد خوداری کنیم. همگی یکدیگر را دعوت کنیم که به تعبیر آیه کریمه به ریسمان الهی چنگ بزنیم و متفرق نشویم. یاد بیاورند آن زمانی را که متفرق بودند و خداوند با لطف خودش، آن‌ها را امت واحده قرار داد و میان آنها برادری، اخوت و دوستی و در دل‌های آنها رحمت نسبت به یکدیگر قرار داد.

حجت‌الاسلام دولابی ادامه داد: بنابراین ما نه فقط در این ایام بلکه در تمام ایام سال موظف هستیم که در راه وحدت و تقریب امت اسلامی گام برداریم؛ لکن این ایام به‌صورت مشخص ایامی است که این استراتژی و سیاست امت اسلامی لازم است که بیشتر از همیشه تبیین شود تا در تمام طول سال جلوی چشم ما باشد و آن را الگوی همه کارهای خودمان قرار بدهیم. هر کاری که باعث می‌شود کوچکترین تفرقه‌ و اختلافی ایجاد شود و هر گونه چیزی که باعث می‌شود اختلاف میان امت اسلامی ایجاد شود از آن‌ها پرهیز کنیم و برعکس، هر چه که امت اسلامی را به هم نزدیک می‌کند باعث تقریب و وحدت می‌شود سعی کنیم آن را ان‌شاءالله به انجام برسانیم. برای آن برنامه‌ریزی کوتاه و بلندمدت داشته باشیم تا ان‌شاءالله به آن امت واحده اسلامی بتوانیم در زمان مخصوصاً پیش از ظهور و علی‌الخصوص پس از ظهور آقا امام زمان(عج) دست پیدا کنیم.

وی در رابطه با شخصیت پیامبر(ص) افزود: شخصیت پیامبر(ص) را خود خداوند متعال در قرآن این‌گونه ستوده است: «لَقَدْ جَاءکُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُم بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ؛ قطعا براى شما پیامبرى از خودتان آمد که بر او دشوار است‏شما در رنج بیفتید به [هدایت] شما حریص و نسبت به مؤمنان دلسوز مهربان است»، (توبه/۱۲۸). کسی به‌سوی شما آمد که از خود شما است برای شما غریبه نیست درد آشنا است بین خود شما بزرگ شده است، درد جوامع اسلامی و انسانی را درک می‌کند. هر آنچه که شما را به سختی بیندازد و ناراحت کند برای آن حضرت بسیار سخت، بسیار ناراحت‌کننده و بسیار اندوه‌بار است. بسیار مشتاق است که تک تک شما را هدایت کند. مخصوصاً نسبت به کسانی که مؤمن هستند رأفت و رحمت بی‌شماری دارد. این وصفی که خداوند متعال از پیامبر(ص) کرده، همچنین وصفی که در سوره مبارکه اعراف کرده که پیامبری به‌سوی شما آمده که یاد خدا را در دل‌های شما ایجاد می‌کند. آن زنجیرهای که جوامع انسانی خودشان برای خودشان ایجاد کرده بودند و مانع رشد و تعالی بشر شده بودند، آن قل و زنجیره‌ها را از بشر برمی‌دارد. این رسول را باید از زبان خدایی معرفی کنیم و بشناسیم که او را شناخته و تنها کسی که پیامبر(ص) را شناخته خود خداوند متعال است.

این مدرس دانشگاه در ادامه بیان کرد: مطمئناً امثال ما اگر بخواهند آن حضرت را وصف کند یک وصف ناقصی می‌شود. همانطور که امیرالمؤمنین علی(ع) فرمود: اخلاق پیامبر(ص) همان قرآن بود. تمام وجود پیامبر را اگر ما بخواهیم ببینیم چه بود باید قرآن را مطالعه کنیم.

وی با اشاره به سیره پیامبر(ص) در بحث وحدت، عنوان کرد: یکی این ویژگی است که رسول خدا(ص) از اینکه مسلمانی آزار ببیند به شدت ناراحت می‌شدند. اصلاً راضی نبودند که کوچکترین ضرر، زیان و صدمه‌ای به یک مسلمان وارد بشود؛ در حالی که متأسفانه امروز می‌بینیم که در دنیای اسلام خیلی راحت خون مسلمانان ریخته می‌شود به این عنوان که کافر هستند؛ در حالی که خداوند متعال در قرآن می‌فرماید: «لاَ تَقُولُواْ لِمَنْ أَلْقَى إِلَیْکُمُ السَّلاَمَ لَسْتَ مُؤْمِنًا؛ به کسى که نزد شما [اظهار] اسلام مى‏کند مگویید تو مؤمن نیستى»، (نساء/۹۴). اگر کسی خود را مسلمان بداند حق تکفیر کردن او را ندارید.

این مدرس دانشگاه گفت: در جاهایی ممکن است کسی مبانی اسلام را زیر سؤال ببرد و مبانی اسلام را نمی‌پذیرد، اما در ظاهر ابراز اسلام می‌کند؛ معلوم است که این کافر است. اما کسی که شهادتین می‌گوید و رو به قبله نماز می‌خواند و عبادات اسلامی را آن طور که باید و شاید انجام می‌دهد، ما به هیچ وجه حق کافر خواندن او را نداریم. متأسفانه در بعضی از فکرها و در بعضی از این اندیشه‌های انحرافی این قضیه متأسفانه رونق پیدا کرده که مسلمانان دیگر را کافر می‌دانند و به این وسیله خون آنها را مباح می‌داند. اموال آنها را مباح می‌دانند و نتایجی را به بار می‌آورند که الان متأسفانه اسلام را دارند در دید مردم دنیا بسیار بد جلوه می‌دهند.

منبع: ایکنا