چکیده :
اعتقاد به مصونیت انبیا از گناهان عمدی و سهوی(عصمت) از عقاید شناختهشده شیعی است. کارآمد بودن راه وحی و رهبری انبیا در هدایت آدمیان، چنین عصمتی را میطلبد. داستانها و گزارشهای موسوم به «اسرائیلیات» درباره شماری از پیامبران، همواره یکی از زمینههای چالشبرانگیز درباره عصمت آنان و انحراف اعتقادی برخی فرقههای اسلامی بوده است.
در این میان، اهلبیت(ع) همواره در دفاع از عصمت انبیا و تنزیه آنان از نسبتهای ناروا، به احتجاج با مخالفان پرداختهاند. احتجاج امام رضا(ع)، از جمله در دفاع از حضرت داود(ع) و ردّ ماجرای معروف به داستان زن اُوریا، یکی از این نمونههاست. داستان مزبور، یکی از اسرائیلیات برگرفته از عهد عتیق است که پس از ورود به حوزه فرهنگ اسلامی، در تفسیر آیات مربوط به یکی از قضاوتهای داود نبی(ع) و ابتلای آن حضرت، بازتاب گستردهای یافته است. بیشتر مفسران، ناتوان از دستیابی به روایت درست این داستان و در دفاع از عصمت داود نبی(ع)، به انکار آن پرداختهاند و گروهی دیگر، ضمن پذیرش داستان و ارتباط آن با ابتلای داود(ع) برای هماهنگ ساختن آن با عصمت انبیا، قرائتهای معتدلتری ارائه کردهاند.
در این میان، امام رضا(ع) در مناظره با علی بن جَهم، ضمن دروغ خواندن اصل داستان و نفی تطبیق آن بر آیات مربوط به ابتلای حضرت داود(ع)، روایت صحیح داستان زن اُورِیا و نیز تحریف رویداده در آن را بیان کرده است. این مقاله، به بررسی تحلیلی و تطبیقی روایت عهد عتیق، مفسران مسلمان و امام رضا(ع) درباره این داستان پرداخته است.
کلید واژه : داود نبی(ع)، زن اُورِیا، امام رضا(ع)، اسرائیلیات عصمت انبیا.