چکیده :
آلبرت اولین متفکری است که در قرون وسطا، آرای ارسطوییان را به غربیان عرضه کرد. وی پس از آنکه با فلسفه ارسطو از طریق شارحان مسلمان آشنا شد، درصدد برآمد با نوشتن شرح و تفسیر بر آنها، یک مجموعه معرفتی کامل، مشتمل بر همه علوم را با لاتینیان عرضه کند. تلفیق فلسفه با عقاید دینی، گرچه در آن زمان رسماً از سوی کلیسا تحریم شده بود، ولی توسط وی و شاگردش آکویناس در الاهیات کاتولیک به رسمیت شناخته شد.
نقش و جایگاه آلبرت را بیشتر باید در پرورش شاگردی همچون آکویناس که بزرگترین فیلسوف و متکلّم در تمام اعصار مسیحیت است، جستوجو کرد؛ از اینرو، این مقاله با رویکرد بررسی اسنادی، روش فکری آلبرت و تأثیرپذیری وی را از فلاسفه اسلامی ـ به ویژه ابنسینا و ابنرشد ـ به تصویر کشیده است.
کلید واژه : آلبرت کبیر، ابنرشد، آکویناس، ایمانگرایی، مسائل الاهیاتی، عقل و دین.