به گزارش ادیان نیوز، طرح “منع تشکیل و تبلیغ و عضویت در فرقهها” در تاریخ ۷ دی ماه، با امضای ۱۶ نفر از نمایندگان ملت، برای بررسی به مجلس شورای اسلامی ارائه شد که در صورت تصویب، به قانونی برای جلوگیری از تشکیل و تبلیغ و عضویت در فرقهها تبدیل خواهد شد.
در بخش مقدمه این طرح چنین آمده است:”قانون مبارزه با فرقهها در راستای قانون اساسی کشور (اصل و حمایت از آزادیهای اساسی و بنیادین ساکنین در سرزمین جمهوری اسلامی ایران) و با عنایت به مقررات سازمان بینالمللی حقوق بشر بهخصوص میثاق بینالمللی حقوق مدنی- سیاسی (بند ۲ ماده ۱۸ و ماده ۱۹) که بیان میدارد آزادی عقیده و بیان مشروط به رعایت احترام به حقوق یا حیثیت دیگران و همچنین حفظ امنیت یا نظم عمومی یا سلامت و اخلاقی عمومی است، تدوین گردیده است.
شایانذکر است بر اساس بند ۲ ماده ۱۸ میثاق بینالمللی حقوق مدنی-سیاسی ” آزادی ابراز مذهب یا معتقدات را نمیتوان تابع محدودیتهایی نمود؛ مگر آنچه منحصراً بهموجب قانون پیشبینیشده و برای حمایت از امنیت، نظم، سلامت یا اخلاق عمومی یا حقوق و آزادیهای اساسی دیگران ضرورت داشته باشد”.
در تدوین قانون مذکور تلاش شده است اقدامات انحرافی فرقهها که منافی آزادی و کرامت انسان، هویت و شرف انسانی، اخلاق و نظم عمومی و از همه مهمتر منافی امنیت کشور است با عنایت به اصول اساسی کشور (اصل ۱۲ و ۱۳) و قوانین مدون جمهوری اسلامی ایران و قواعد حقوق بشر در حوزه بینالملل و میثاقنامه بینالمللی حقوق مدنی-سیاسی موردتوجه قرار گیرد”.
مدت زمان مدیدی است که خلا نبود قانونی برای مبارزه با تشکیل، عضویت و فعالیت های تشکیلاتی فرقه ها احساس می شود و تصویب و اجرای قاطع این قانون- هر چند با تاخیر زمانی- می تواند جلوی بسیاری از مواردسوء استفاده های مالی، جنسی، روانی، از هم گسیختگی خانواده ها و …که توسط گردانندگان فرقه ها اعمال می شود، را بگیرد.
بنا بر این گزارش، گروه گروه کردن مردم و انداختن آنها به ورطه های سقوط انسانیت و اخلاق، که جزء راهبردهای کشورهای غربی برای مقابله نرم با نظام جمهوری اسلامی ایران است، از طریق راه اندازی و هدایت فرقه های انحرافی گوناگون صورت می گیرد و هر گونه اقدام علیه این تشکیلات فرقه ای را مانعی بزرگ در راه رسیدن به برنامه های بلند مدت خود ارزیابی می کنند.
از این رو هنوز این طرح به مرحله تصویب و اجرا نرسیده است، تبلیغات منفی عناصر ضد انقلاب و سلطنت طلب آغاز شده و آن را مغایر با آزادی بیان معرفی می کنند؛ در حالی که تصویب چنین قانونی نه تنها مخالفت با آزادی بیان و تفکر نیست، بلکه به رسمیت شناختن حق تفکر و تصمیم گیری آزاد است.
مساله فرقه، موضوعی پیچیده و تهدید کننده سلامت جامعه، بهداشت روانی، قدرت سیاسی و آزادی های مردم است و فرقه ها، آسیب های جدی و در مواردی جبران ناپذیر به زندگی فردی و اجتماعی اعضای خود وارد می کنند.گروههای هدف برای جذب عضو جدید در فرقه ها، عمدتا افراد سرخورده و درگیر آسیب های اجتماعی- مانند: بزرگ شدن در یک خانواده متزلزل یا فرزندان طلاق و معتادین و .. – هستند ولی در مواردی افراد، بدون داشتن چنین پیشینه ای و صرفا به خاطر تبلیغات فرقه ای رنگ و لعاب دار آنها و برای رسیدن به آرامش روحی و روانی عضوگیری شده و در پروسه مجاب سازی، بازسازی فکری و سرسپردگی قرار می گیرند.
افرادی که از فرقه ها جدا شده و به دامان جامعه بازگشته، از اوضاع نابسامان درون فرقه ها لب به سخن گشوده و وقایع تلخ و در عین حال تجربه آموزی را به دیگران انتقال می دهند. با توجه به اینکه فرقه ها با ظاهر مردم پسند و طوری حاضر می شوند که حساسیت بر انگیز نباشند، همه افراد جامعه در معرض خطر به دام افتادن در تور آنها هستند و در کنار تصویب- و مهمتر از آن اجرای قوانین سخت و پیشگیرانه-، فرهنگ سازی و آشنایی مردم با شگردها و تاکتیک های فرقه ها بسیار ضروری به نظر می رسد.
فرقه ها با به کارگیری تکنیک های روانی بازسازی فکری، فرد را مطیع سرکرده خود کرده و برای اثبات وابستگی فرد به فرقه، او باید از خانواده و دلبستگی های قبلی خود کاملا جدا شود و چه بسیار طلاق هایی که بر اثر آشنایی و عضویت افراد در فرقه ها روی داده است.
کنترل ذهنی مخرب فرقه ای و تشکیلاتی که توسط این افراد سود جو مورد استفاده قرار می گیرد، منجر به تخریب مناسبات اجتماعی و خانوادگی می شوند و فرد به طور کامل و انحصاری در خدمت بی چون و چرای رهبر و سودجویان فرقه ها قرار می گیرد. به عنوان نمونه ای از مشکلات روانی اعضای فرقه ها، می توان به توهم هایی که در شبکه های عرفانی و پرتو درمانی برای شخص رخ می دهد، اشاره کرد.
آموزه های تلقینی در فرقه های مدعی فرا درمانی، فرد را دچار مشکلات متعدد روانی کرده و او بعد از عضویت در این فرقه ها، منزوی شده و قادر به ادامه یک زندگی معمولی و متعارف نیست.
گفتنی است، علاوه بر آسیب های متعدد فردی وا جتماعی که دامن گیر افراد به دام افتاده در فرقه ها می شود و فرد را دچار مشکلات روانی و اجتماعی فراوانی می کند، در کشوری مثل ایران که بر اساس مبانی عقیدتی اسلام ناب محمدی اداره می شود، و دین به عنوان پایه امنیت ملی نظام به شمار می آید، هر گونه اقدامی در راستای تضعیف این ستون- از جمله راه اندازی و عضوگیری توسط فرقه ها-، اقدام علیه امنیت ملی کشور محسوب می شود و بدیهی است که هیچ کشوری در دنیا، مقابل به خطر افتادن امنیت ملی خود سر تسلیم فرود نمی آورد.
منبع: رهپویان هدایت