احتیاط؛ اصل روش‌شناختی دین‌پژوهی
چکیده :
نخستین گام در کارآمدی و ثمربخشی هر مطالعه و پژوهشی، شناخت ابعاد گوناگون، به ویژه روش‌شناسی آن است. دین‌پژوهی به عنوان یکی از مهمترین حوزه‌های پژوهشی، بلکه مهمترین و حساس‌ترین آنها، مبتنی بر مجموعه‌ای از اصول و قواعد روش‌شناختی است که بدون شناختن و به کار بستن آنها در فرآیند تحقیق، دست‌یابی به نتایج صحیح و متقن، متعسر، بلکه متعذر است. یکی از این اصول، «اصل احتیاط» است. بنا بر این اصل، پژوهشگر عرصه دین باید مسئوولانه و متعهدانه وارد میدان تحقیق شده و نسبت به نتایج پژوهش خود احساس تعهد نماید. این امر تنها با اجرای راه‌کارهایی عملی همچون پرهیز از تفسیر به رأی و آغاز کردن از یقینیات، ممکن است.
این مقاله با هدف تبیین ضرورت رعایت اصل احتیاط در دین‌پژوهی و تفاوتی است که از این جهت، میان علوم دینی و علوم تجربی وجود دارد.در پایان نیز راه‌کارهای عملی برای رعایت این اصل مورد کندوکاو قرار گرفته است.
کلیدواژه : روش‌شناسی، دین‌پژوهی، علوم تجربی، علوم دینی، اصل احتیاط، یقینیات.