روایتی از حسرت یک عابد در لحظه مردن

عابدی هنگام مردنش می گفت:

تأسف ندارم از دنیا (که نداشتم) و نه بر خطاها و گناهانم (زیرا خدا غفار و کریم است)، بلکه متأسفم از شب هایی که خوابیدم (و عبادت نکردم) و از روزهایی که افطار نمودم (و روزه نگرفتم) و از ساعتی که از ذکر خدا غافل بودم.

پی نوشت :

داستانهایی از یاد خدا،ص۱۴۳.

منبع: افکار