گورستان گوتیه سمبل برابری، تساهل و رواداری است | یادداشتی از محمد پناه زاده

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، سرویس ویکی ادیان در ادامه پروژه شناسایی و معرفی مراکز ادیانی به گورستان گوتیه پرداخته است. گورستان گوتیه در شهر لیون سمبلی از گوناگونی انسان‌ها و در عین حال برابری میان آدمیان است. در اینجا کاتولیک، پروتستان، ارتودوکس، فراماسونر، یهودی، مسلمان، بودایی و معتقدان به سایر ادیان و اندیشه‌ها در کنار یکدیگر دفن شده‌اند. در گورستان گوتیه برای کسانی هم که بر اساس آیین یا وصیتشان باید سوزانده شوند، محلی برای سوزاندن اجساد وجود دارد.

گورستان گوتیه به همت شهرداری لیون مرمت و بازسازی شده است که البته هردو بخش از قبرستان قدیم و جدید را در نیمه‌ی اول قرن نوزدهم با فاصله‌ی دو دهه ساخته‌اند و خیابانی میان آنها فاصله انداخته است.

بافت گورستان گوتیه خود می‌تواند نماد رواداری و تساهل و تحمل دیگری باشد. در این آرامگاه از هر قوم و کیشی، آدم خوابیده است. به طوری که قبر و مزار یک یهودی، فراماسون، مسلمان، کاتولیک، پروتستان، ارتدوکس و حتی بودایی و اقوام آسیای جنوب شرقی در کنار یکدیگر قرار دارند.

این تصویر گور یک فراماسون است با نماد مخصوص خودشان که در این قبرستان قرار دارد.

این عکس مربوط به قبرهای مسلمین در قبرستان گوتیه است، البته بیشتر مسلمانان مغربی‌های شمال آفریقا محسوب می‌شوند که روی قبرشان سنگ‌قبر نمی‌گذارند.

در این بخش نیز تصویری از قبر زنی را می‌بینید که علاقه خاصی به سگ خود داشته است به همین دلیل طبق وصیت و خواست خود این بنا برای قبر وی معماری شده است.

در این بخش هم تصویری از سنگ‌قبر پارتیزان‌های نهضت مقاومت را می‌بینید که در جنگ فرانسه کشته‌شده است.

دو تصویر فوق نیز مربوط به محل سوزاندن مردگان و نگهداری خاکستر آن‌ها را نشان می‌دهد که در باور رومیان به آن کرماتوریوم می‌گفته‌اند. گورستان گوتیه محلی را برای این اقلیت دینی و باورمندان به چنین مشی و مرامی در نظر گرفته است تا خاکستر عزیزانشان در این محل نگهداری شود.

و سرانجام عکس آخر بستر طفلی است که نابه‌هنگام فوت کرده است و والدین او اسباب‌بازی‌ها، سنگ‌های خوش‌رنگ و عروسک‌هایش را روی قبر چیده‌اند و ایضا حرز و تعویض‌هایی برای دفع چشم بد که بر روی سنگ قبر او گذاشته شده است.

اندیشه تساهل و تسامح در تمام ادیان تاریخ و تبار خاصی دارد. در برخی ناشی از جنگ و درگیری مذهبی پدید آمده است. برخی دیگر قبل از تنش‌های دینی، اندیشه مترقی در بیان تفکرات رواداری و تحمل غیر را همواره در آئین و مسلک مذهبی خویش بیان داشته‌اند. اما تاریخ آن هر چه بوده، تمام‌شده است. اکنون این گورستان نشانه‌ای برای این امر در جهان عینی و واقعی است. ایدئولوژی و اندیشه‌ای که خود را برتر و دیگری را مغلوب بپندارد، راهی برای نجات و فلاح باقی نمی‌گذارد. جامعه در تضاد و تضارب آراء به بلوغ می‌رسد. گورستان گوتیه سمبلی و نمادی برای تفکر است. برای عبور از خودخواهی و خود حق پنداری.

یادداشت: محمد پناه زاده