بازخوانی زمان و علت بیعت امام علی علیه السلام با ابوبکر
چکیده :
سابقه «بیعت» به عنوان پیمانی طرفینی در میان مردم عرب به پیش از اسلام بازمی گردد. در اسلام نیز این رسم اجتماعی پذیرفته شد و پیامبر از آن بهره برد. در تاریخ اسلام، همواره حاکمان، بیعت و میثاق وفاداری مردم را موجب استحکام و اقتدار حکومت خویش دانسته و هرگز خود را از بیعت و اعتماد مردم بی نیاز نمی دانستند. در اسلام رکن اصلی بیعت، اختیاری بودن آن است وگرنه مشروعیت ندارد. پس از وفات پیامبر صلی الله علیه وآله در روز سقیفه گروهی با برنامه ای از پیش تعیین شده ابوبکر را به خلافت رساندند.
آنها برای استحکام قدرت او از هر تلاشی فرو گذار نکردند، حتی به زور برای او بیعت گرفتند. در رأس مخالفان خلافت ابوبکر، علی علیه السلام و عدهای از بنی هاشم قرار داشتند. این نوشتار تلاش دارد تا بیان کند که بیعت گرفتن از علی علیهالسلام بعد از وفات پیامبر صلی الله علیه وآله به زور و با هجوم به خانه فاطمه«علیه االسلام» صورت گرفت. البته پذیرش بیعت از سوی آن حضرت بعد از شهادت حضرت زهرا«علیه االسلام» و بر اساس مصلحت اندیشی و حفظ وحدت اسلامی بود؛ یعنی در زمانی که ابوبکر تمام تلاش خود را برای مقابله با مرتدان به کار بسته بود، آن حضرت ناچار بیعت با او را پذیرفت.
کلیدواژه : بیعت، سقیفه، علی علیه السلام، ابوبکر، زمان و علت بیعت.