هم‌گرایی کشورهای مسلمان در پرتو انقلاب اسلامی

چکیده :

یکی از آموزه‌ها و اهداف انقلاب اسلامی ایران ایجاد وحدت و هم‌گرایی میان کشورهای اسلامی است، که بعد از تثبیت نظام جمهوری اسلامی، در برنامه‌های سیاست خارجی خود آن را دنبال کرده است. اما این مسئله همچنان با محدودیت‌ها و چالش‌هایی مواجه می‌باشد. پژوهش حاضر در پی آن است که نشان دهد هم‌گرایی کشورهای اسلامی از آموزه‌های انقلاب اسلامی چه تأثیری پذیرفته است، قابلیت‌ها و ظرفیت‌های آموزه‌های انقلاب اسلامی برای هم‌گرایی کشورهای اسلامی چه اندازه می‌باشد و در عمل تحقق این آموزه‌ها با چه محدودیت‌ها و موانعی مواجه بوده است؟
مؤلف بر اساس نظریه کارکردگرایی نوین جوزف نای، فرصت‌های موجود را در سه محور جاذبه‌های ایدئولوژیک و هویت‌بخشی، تسری وگسترش، جامعه پذیری نخبگان و تبادل افکار و اندیشه و محدودیت‌های موجود را در سه محور محدودیت‌های ایجاد ائتلاف‌های سیاسی و هم‌گرایی جهان اسلام، عدم تفاهم ارزش‌های فکری و سیاسی نخبگان و حضور بازیگران خارجی مورد بررسی قرار داده است.شروعیت، اقتدار، مقبولیت، حقانیت، دموکراسی، مردم‌سالاری، قرارداد اجتماعی، رضایت عمومی.

کلید واژه : انقلاب اسلامی، هم‌گرایی، کشورهای اسلامی، فرصت‌ها،‌ محدودیت‌ها، نخبگان.