جامعه‌شناس افغانستانی: افغانستان دچار رکود و سقوط فرهنگی است
محمدامین رشادت جامعه‌شناس افغانستانی در دانشگاه ادیان و مذاهب عنوان کرد:
محمدامین رشادت جامعه‌شناس افغانستانی با حضور در دانشگاه ادیان و مذاهب به بررسی و تحلیل وضعیت افغانستان در قبل و بعد از حضور طالبان پرداخت و در این زمینه مطرح کرد: در افغانستان بین اقوام و مذاهب و دیگر قومیت های دینی اختلاف و شکاف ایجاد شده است و ما اکنون با شکاف‌های قومی، زبانی و مذهبی بسیار شدید و رادیکالی مواجه هستیم.
به گزارش خبرنگار ردنا (ادیان نیوز)، حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر مصطفی جعفر طیاری «قائم‌مقام دانشگاه ادیان و مذاهب» روز گذشته میزبان دکتر محمدامین رشادت «جامعه‌شناس دانشگاه افغانستان» و دیگر دانشجویان و فعالان فرهنگی افغانستانی در دانشگاه ادیان و مذاهب بود. این جلسه در خصوص جامعه‌شناسی افغانستان و تحلیل و بررسی وضعیت فرهنگی، اجتماعی و سیاسی افغانستان قبل و بعد از حضور طالبان برگزار شد.
محمدامین رشادت جامعه‌شناس و استاد دانشگاه و فعال فرهنگی کشور افغانستان با حضور در این جلسه بیان کرد: ما اگر وضعیت افغانستان را در صدسال اخیر تحلیل جامعه‌شناختی کنیم متأسفانه خواهیم دید که افغانستان در ساحات مختلف دچار رکود و سقوط فرهنگی شده است وی ادامه داد: به‌طوری‌که افغانستان در سال ۱۳۰۳ و دقیقاً یک قرن قبل جریده و نشریه در حوزه زنان با عنوان «ارشاد النسوان» تأسیس شد. در همین دوره نخستین بیمارستان و شفاخانه حوزه زنان و خدمات‌رسانی بهداشتی و درمانی عمومی را دارا بود. این در حالی است که هم‌اکنون تمامی آن مراکز و مؤسسات آموزشی و سازمان‌های مربوطه به روی زنان بسته است. این نشان‌دهنده نوع سقوط و رکود فرهنگی است.
افغانستان دچار فلج فرهنگی شده است
وی با اشاره به اینکه نبض حرکت یک جامعه حوزه فرهنگی آن است، عنوان کرد، امروزه در عصر جدید، دایر بودن کتاب‌فروشی، مدارس، دانشگاه‌ها، کافه‌ها و داشتن رسانه و مطبوعات آزاد یکی از ارکان بدیهی حقوق شهروندی است و باید فعال باشند و شهروندان جامعه دسترسی نسبت به آن‌ها داشته باشند، وقتی این وضعیت به حالت رکود و انجماد رسید، آنگاه وضعیت فرهنگی آن جامعه فلج و نابود خواهد شد که افغانستان در این شرایط نامطلوب قرار دارد. خوانش بنده از وضعیت کنونی این است: افغانستان با فلج فرهنگی مواجه است.
این کارشناس اجتماعی بابیان ناکامی در حوزه دولت سازی مطرح کرد: ما در حوزه دولت سازی، دولت‌های متعدد و مختلفی را تجربه کرده‌ایم. و تجارب و تاریخ نشان داد هیچ‌یک از آن دولت‌ها در افغانستان نتوانستند مشکلات این کشور را حل کنند. به‌طوری‌که ما در یک قرن اخیر، اغلب سیستم‌های حکومتی نظیر: مشروطیت/ سلطنت/ جمهوریت/ دموکراسی/ لیبرال و هم‌اکنون امارت اسلامی را تجربه می‌کنیم. حداقل ما در یک قرن هفت نوع حکومت را سپری کردیم که هیچ‌کدامشان نتوانستن مشکلات مردم و جامعه مدنی را حل کنند. این نشان‌دهنده این است که ما به لحاظ فرهنگی دچار مشکل هستیم که نمی‌توانیم دولت‌های پایدار و باثبات بسازیم.
تفرقه و شکاف‌های قومی، زبانی و مذهبی در افغانستان
محمدامین رشادت تأکید کرد، از طرفی ما در حوزه ملت‌سازی هم دچار مشکل هستیم. چراکه نتوانستیم برای شهروندان افغانستان یک هویت واحد به‌عنوان هویت ملی تعریف کنیم. ما فعلاً دچار شکاف‌های قومی، زبانی و مذهبی. تمام ارکان نهادهای فرهنگ‌ساز که از قبل در افغانستان فعال و دایر بودند، اکنون تعطیل و ملغی شده‌اند.
وی در ادامه گفت: به زبان ساده‌تر بگویم، تمام مشکلات افغانستان در بخش فرهنگی آن نهفته است. متأسفانه در دو سال اخیر افغانستان دچار گسست فرهنگی شده است. طالبان پس از حضور خود در قدرت، جایگاه زن، مقام زن، و هویت آنان را به‌گونه‌ای دیگر از نو تعریف کرده‌اند. هیچ‌گونه هم‌خوانی بافرهنگ و تمدن این کشور ندارد. در پایان این جامعه‌شناس از تمامی کسانی که در حوزه فرهنگ دغدغه دارند، درخواست کرد تا به وضعیت فرهنگی و ارتقای آگاهی در این کشور همکاری نمایند.
سپس در ادامه این جلسه، حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر مصطفی جعفر طیاری از تشریف‌فرمایی محمدامین رشادت در دانشگاه ادیان و مذاهب قدردانی و تشکر کرد.
در انتهای جلسه علی مصباح احمدی به نمایندگی از دانشجویان افغانستانی دانشگاه ادیان و مذاهب به ارائه برخی مشترکات تاریخی و فرهنگی میان دو کشور ایران و افغانستان پرداخت و افزود: این‌جانب به نمایندگی از دانشجویان افغانستانی دانشگاه ادیان و مذاهب مراتب احترام و سپاسگزاری‌مان را از خدمات علمی ارزنده که مسئولان و کادر علمی دانشگاه ادیان و مذاهب به دانشجویان افغانستانی فراهم می‌کنند، اعلام می‌دارم
ایران خانه دوم ما افغانستانی‌ها محسوب می‌شود
وی ادامه داد: اشتراکات فرهنگی، زبانی و تاریخ مشترک میان دو کشور ایران و افغانستان سبب گردیده تا ما دانشجویان افغانستانی، ایران را خانه دوم خود بدانیم و به آن تعلق‌خاطر عمیق داشته باشیم. افغانستانی‌ها سالیانی طولانی است که در ایران زندگی می‌کنند و ملت بزرگ ایران سخاوتمندانه، شرافتمندانه و عزتمندانه از برادران دینی‌شان میزبانی می‌کند. به‌طوری‌که در سال‌های اخیر جمهوری اسلامی ایران زمینه و بستر لازم برای آموزش، تعلیم و تربیت اسلامی به اطفال، نوجوانان و جوانان و دیگر گروه‌های سنی افغانستانی را فراهم کرده است و با این امر زمینه توسعه فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و حتی بخش فناورانه و تکنولوژیک در افغانستان نیز برای ما در آینده هموار خواهد شد. تا امیدوار باشیم در آینده افغانستانی جدید و نو بیافرینیم که شایسته ملت و فرهنگ و تمدن آن باشد.
