هیچ قدرتی نمی تواند از مرگ فرار کند

او با اشاره به آیه «وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَیْنَ
أَیْدِیکُمْ وَمَا خَلْفَکُمْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ»،‌ گفت: کسی خبر
ندارد که ما پشت سر چه داریم؛ از این رو باید به سراغ کسی رفت که هم محیط
به کتاب تکوین و هم خبردار از عالم تکوین باشد و او حضرت علی(ع) است.

آیت الله وحید خراسانی با اشاره به این‌که بیان حضرت علی(ع) گره گشا است
و روشن می‌کند که پشت سر ما چه خبر است، ابراز داشت:‌ امام علی(ع)
می‌فرمایند: ما می‌بینیم که بر سر دیگران چه می‌آید و بعد نوبت به خود ما
می‌رسد و این رفتنی است که برگشتن ندارد اما پند نمی‌گیریم.

استاد درس خارج حوزه علمیه قم ادامه داد: انسان در هر حالی که در امن و
معاش است ناگهان مرگ را می‌بیند؛ زمانی که علی(ع) این گونه بفرمایند دیگران
چه می‌توانند بگویند.

او با بیان این‌که آنچه دم جان دادن بر سر انسان می‌آید وصف شدنی نیست
افزود: آنچه بر سر انسان خواهد آمد غیر موصوف است و دو چیز است که دم جان
دادن قابل وصف نیست؛ یکی سکره الموت و دیگری حسره الفوت است.

آیت الله وحید خراسانی بیان کرد: انسان دم مرگ حسرت می‌خورد که چه
می‌توانستم بشوم، اما آنچنان که شایسته بود نشدم و آنچنان که باید کار
می‌کردم، نکردم.

این مفسر قرآن با اشاره به اهمیت هدایت افراد،‌ گفت: انسان زمانی که کار
از کار گذشته می‌گوید ای کاش وقت داشتم تا یک نفر را از ضلالت نجات دهم.

او بر ضرورت استفاده از لحظات عمر تأکید کرد و ابراز داشت:‌ عمری که هر
لحظه‌اش می‌تواند بشر را به اوج سعادت برساند در امور بیهوده، فانی شده و
از دست می رود.

آیت الله وحید خراسانی تأکید کرد: باید استفاده بهینه از عمر را برنامه زندگی خود قرار دهیم و نگذاریم لحظات ما به غفلت سپری شوند.

او با بیان این‌که مال و اموال پس از مرگ گرهی از کار انسان باز
نمی‌کنند و به دیگران می‌رسند، اظهار داشت: جمع آوری مال از سوی ما برای
دیگران و تبعات، عقوبات و حساب آن برای خود ما است. در حلال مال حساب، در
حرام آن عقاب و در شبهات آن عتاب است.

این مرجع تقلید با تأکید بر این‌که هیچ قدرتی نمی‌تواند
از مرگ فرار کند، تنها عمل صالح را برای انسان ماندگار دانست و گفت:
مستکبران به بمب اتم، عالم به علم، عابد به زهد و حکیم به حکمتش می‌نازد
اما پس از مرگ همه چیز را باخته و تنها جیفه‌ای از آنها می‌ماند؛ همان‌ها
که دور این افراد را می‌گیرند پس از مرگ برای رهایی از بوی تعفن، او را در
گودالی به نام قبر قرار داده و از او دور می‌شوند.

منبع : رسا