منبع تامین مالی شبکه های ماهواره ای مسیحی کجاست؟
به گزارش ادیان نیوز، با توجه به پخش ۲۴ ساعته برنامه از چهار شبکه ماهواره ای مسیحی محبت، نجات، هفت و ست سون پارس و پخش برنامه های زنده نسبتا زیاد، سوالی که تاکنون از جانب مدیران و مجریان این شبکه ها پاسخی به آن داده نشده، این است که هزینه های مالی این شبکه ها از کجا تامین می شود؟ادعایی که همیشه از جانب مجریان این شبکه ها تکرار می شود، غیردولتی و مستقل بودن این رسانه ها است و حتی برای گم کردن رد پا، از بینندگان خود، تقاضای کمک های مالی نیز می کنند؛ اما شواهد امر حاکی از پشتیبانی قوی مالی توسط دولت های غربی و کارتل های اقتصادی صهیونیست از آنها است.
در سایت مربوط به آنها نیز بخش هایی به موضوع کمک های مالی مردمی اختصاص یافته و این در حالی است که هیچ متخصص رسانه ای – و حتی هیچ شخص عاقلی- نمی تواند قبول کند که چهار شبکه ماهواره ای مسیحی، تنها با کمک های مالی مردم به صورت ۲۴ ساعته بر روی ماهواره به پخش برنامه بپردازد.!
قیمت اجاره فضا در ماهواره “هات برد” بابت هر مگابیت حدود ۱۳ هزار یورو در ماه است. با توجه به پخش شبانه روزی این شبکه ها، اگر پهنای باند هر کدام از این شبکه ها ۴ مگابیت در نظر گرفته شود، تنها برای روی ایر بودن بر روی هاتبرد، برای هر شبکه، ماهانه ۵۲ هزار یورو – تقریبا ۲۰۸ میلیون تومان- باید پرداخته شود.
با این حساب، تنها هزینه اجاره کانال چهار شبکه مسیحی، ماهانه حدود ۸۳۲ میلیون تومان و حدود ۱۰ میلیارد تومان به صورت سالانه می شود.
این مبلغ، حتی جدای از دستمزد کارکنان، برنامه های خریداری شده، دوبله، دکور، مصاحبه ها، تهیه برنامه های تلویزیونی و… است . همین مبلغ هنگفت، تردیدهای جدی را برای مخاطب در مورد منبع تامین هزینه های آن به وجود می آورد و شک را به یقین تبدیل می کند.
رسانه ها انگیزه و سلیقه منابع، افراد، حزب یا حکومتی را دنبال می کنند که تامین مالی آن را به عهده دارند و تبدیل به یک بنگاه تبلیغاتی می شوند. بدین ترتیب این رسانه ها از رویکرد ظاهری اعلام شده خود نیز فاصله گرفته و تبدیل به الگوی حزب یا حکومتی که از آن تامین مالی شده می گردند.
همان گونه که در شبکه های ماهواره ای مسیحی مشاهده می شود، مرتب از آمریکا و رژیم غاصب صهیونیستی تمجید به عمل می آید و برنامه های هدفمندی- به صورت مستقیم یا غیر مستقیم- در راستای سیاه نمایی مسائل داخلی ایران و پیشبرد سیاست” اسلام هراسی” و “ایران هراسی” تولید و به روی آنتن می رود.
با توجه به اینکه وابسته بودن به کشورهای خارجی یک آفت بزرگ برای یک رسانه محسوب می شود، مسئولین این شبکه ها تمامی تلاش خود را برای پنهان ماندن این مساله و مردمی بودن آن بکار می گیرند اما باز هم این شبکه ها در این پروژه شکست خورده و در نتیجه از دست دادن مخاطبین، با ورشکستگی روبرو شدند.
آنچه ثابت شده، این است که به جزء چند نفر خود فروخته که مجری برنامه ها هستند و به زبان فارسی صحبت می کنند، بقیه عوامل و دست اندرکاران این شبکه ها غیر ایرانی هستند و جا پاهایی از حضور عناصر ضد انقلاب، منافق و اعضای سرویس های جاسوسی غربی در این شبکه ها قابل مشاهده است.
گفتنی است، گدایی های مردم فریب و ظاهری این شبکه ها، پاسخ مناسبی از سوی مردم ایران دریافت نکرده، و از آنجا که این شبکه ها نتوانستند رضایت خاطر اربابان خود را به دست آورند، به دلیل کمبود بودجه، تا آستانه ورشکستگی مالی پیش رفتند ولی با تزریق کمک های مالی دوباره جان تازه ای دریافت کردند.
منبع: انجمن رهپویان هدایت