محدودیت زنان افغانستان به جنگ درون‌گروهی طالبان ارتباط دارد

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، با گذشت حدود دو سال از سقوط کابل و قدرت گرفتن مجدد گروه طالبان در افغانستان، به نظر می‌رسد که تحلیل‌ها و امیدهایی که پیش‌تر و در ابتدای به قدرت رسیدن این گروه در مورد رفتار طالبان با زنان افغانستان وجود داشت به طور کامل نقش بر آب شده است.

گروه طالبان بعد از اینکه به قدرت رسیدند به طور کامل زنان را از داشتن شغل محروم کردند و چند ماه پیش و برخلاف وعده‌هایی که در ابتدای رسیدن به قدرت داده بودند،‌ از تحصیل زنان افغان در دانشگاه‌ها جلوگیری کردند.

طالبان برای به رسمیت شناخته شدن در عرصه بین‌الملل به شدت تلاش می‌کنند با این همه این اقدامات خلاف حقوق بشر طالبان باعث شده که همچنان هیچ کشوری این گروه را به عنوان دولت رسمی افغانستان به رسمیت نشناسد.

ماروین جی واینبام (Marvin G Weinbaum)، استاد برجسته علوم سیاسی، در دانشگاه ایلینویز است. واینبام از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۳ به عنوان تحلیلگر مسائل پاکستان و افغانستان در دفتر اطلاعات و تحقیقات وزارت امور خارجه ایالات متحده کار کرده است. تحقیقات، تدریس و مشاوره‌های وی بر موضوعات مربوط به امنیت ملی‌، دولت، دموکراتیک‌سازی و اقتصاد سیاسی در افغانستان و پاکستان متمرکز بوده است.

وی تاکنون شش کتاب و بیش از ۱۰۰ مقاله مختلف در موضوعات مرتبط به این دو کشور‌ نوشته و در حال حاضر مدیر مرکز مطالعات افغانستان و پاکستان مؤسسه خاورمیانه واشنگتن در آمریکا است. واینبام در گفت‌وگویی در مورد وضعیت حقوق زنان در افغانستان و ریشه‌های محدودیت‌های طالبان بر آنها صحبت کرد.

ماروین جی واینبام، استاد برجسته علوم سیاسی، در دانشگاه ایلینویز در پاسخ به سؤالی در مورد تناقض رفتار مقامات طالبان با زنان افغان و محدود کردن آنها با صحبت‌های اولیه آنها در ابتدای قدرت گرفتن مجدد با اشاره به برخی از درگیری‌‌ها و اختلاف نظرهای درون‌گروهی در بین اعضا و رهبران طالبان گفت: طالبان در ابتدا از اعمال محدودیت‌ها خودداری کردند، زیرا کسانی که محافظه‌کارانه‌ترین دیدگاه‌ها را نسبت به زنان داشتند ـ بیشتر از همه رهبر اصلی این گروه، هبت‌الله آخوندزاده ـ از تحمیل سیاست‌های خود عقب‌نشینی کردند تا زمانی که کنترل خود را بر رهبری جنبش تحکیم کنند.

این کارشناس مسائل افغانستان تصریح کرد: از سوی دیگر تردیدی وجود نداشت که در طول سال اول، امارت اسلامی افغانستان استفاده از رویکرد نرم‌تر در مورد موضوع زنان و همینطور موارد دیگر را به امید به رسمیت شناختن سیاسی بین‌المللی مفید دانست و در مورد آن صحبت کرد.

وی ادامه داد: مقاومت رهبری عالی طالبان(آخوندزاده) و اطرافیان بسیار نزدیک وی در برابر فشارهای خارجی برای تغییر رویکرد نشان‌دهنده این واقعیت است که نگاه آنان به زنان برای داشتن جایگاه در جامعه عمیقاً ایدئولوژیک آنها صرفاً بسیار محدود است.

استاد دانشگاه ایلینویز در مورد این که برخی بر این باورند که طالبان برخلاف انتظار، دیگر پیگیر موضوع به رسمیت شناختن بین‌المللی نیست با اشاره به دوگانگی طالبان در موضوع به رسمیت شناخته شدن در سطح بین‌الملل گفت: به همان اندازه که طالبان برای رسمیت شناخته شدن سیاسی و بین‌المللی و دریافت کمک‌های توسعه‌‌ای بین‌المللی مشتاق هستند، تمایلی به مصالحه در مورد موضوعاتی که احساس می‌کنند مانع از تحقق یک دولت اسلامی اصیل (به ادعای طالبان) می‌شود، نیستند.

کارشناس مسائل افغانستان در مؤسسه خاورمیانه واشنگتن مخالفت جهانی با وضع محدودیت‌های طالبان بر زنان را تا حدودی مؤثر دانست و گفت: مخالفت شدید جهانی با اقدامات طالبان علیه زنان افغانستان، طالبان را به انتشار بیانیه‌هایی واداشته است که ضمن به رسمیت شناختن اصولی حق زنان برای تحصیل و اشتغال، از هرگونه تغییر در سیاست‌ها خودداری کنند.

وی افزود: این باعث شده که طالبان ادعا کنند که روی جزئیات (قوانین مرتبط با زنان) کار می‌کنند و منتظر می‌مانند تا شرایط مناسب‌تر شود.

واینبام ارتباط تداوم حکومت طالبان و احتمال بروز خطر برای همسایگان افغانستان و امنیت منطقه را تا حد زیادی منتفی دانست و گفت: در شرایطی که طالبان با مسائل و مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند و از سوی دیگر باید با چالش داعش و سایر چالش‌های داخلی روبه‌رو شوند، این گروه تهدیدی برای همسایگان نخواهند بود.

واینبام در پایان در پاسخ به این سؤال که در صورت ادامه وضعیت فعلی، آینده افغانستان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ پاسخ داد: با توجه به شرایط و در مجموع احتمالاً آینده قابل پیش‌بینی این است که افغانستان بسیار شبیه افغانستان امروز (بدون تغییر خاصی در وضعیت این کشور) باشد.