به سختی میتوان فصلی را در هندوستان نام برد که بدون برگزاری جشن و فستیوال در آن به پایان برسد. برگزاری فستیوالها و جشنها در هندوستان بیانگر هیجان و زیبایی در این کشور است.
به گزارش سرویس ترجمه ردنا (ادیاننیوز)، هندوستان کشوری ست که جشن و فستیوال کم ندارد و برای مناسبات مختلف در این کشور نمیتوان عدد یا پایانی در نظر گرفت. هر فصل در این کشور با جنب و جوش و رنگ خاص خود همراه است و فستیوال های گوناگون فرصتهای زیادی برای شادی، با هم بودن و شیفتگی فراهم کردهاند.
ریشههای این سرزمین متنوع در سنتها، فرهنگها و ادیان در اتحاد و وحدت قرار گرفته و تنوع سبب صمیمیت و نزدیکی شده است. فستیوالهای متعدد در هند در حقیقت منبع اصلی ارتباط و نزدیکی بین مردم این کشور به شمار میرود. در فصول مختلف برگزاری فستیوال ها، در واقع از پیروان تمام ادیان به صورت عمومی دعوت میشود تا شور و اشتیاق در مراسمات یکدیگر شرکت کنند علت و معنای واقعی یک فستیوال را نمایش دهند.
برخی از معروفترین فستیوال هایی که در سراسر هند جشن گرفته میشوند:
دیوالی
دیوالی باشکوهترین جشنواره هند است. دیوالی نشان دهنده بازگشت “لرد راما” به قلمرو پادشاهیاش به نام “آیودا” پس از شکست دادن “راوانا” میباشد. مردم هند تا به امروز دیوالی را با شادی و شکوه خاصی جشن میگیرند. پخش شیرینی، گردهم جمع شدن، آتش بازی و لاکسمی پوجا از سرگرمیهاییست که در این روز انجام میشود.
هولی
هولی سرگرم کننده ترین و دیوانه کنندهترین جشن در هند به شمار می رود. این جشن چند روز قبل از روز اصلی شروع می شود و طی آن کودکان بادکنک های پر از آب را به سمت شما پرتاب می کنند. این روش همان راهی ست که می بایست هولی را جشن گرفت. در روز جشن آتش مقدس(هولیکا) روشن می شود و مردم به دور آن جمع شده عبادت می کنند. روز بعد دسته های بزرگی از مردم به خیابانها میآیند و به سر و روی یکدیگر رنگ و آب میپاشند.
دوسهره
دوسهره جشن پیروزی خوبی بر بدی ست. هندی ها در شهرهای مختلف ده روز قبل از جشن دوسهره با انجام رقص “رام لیلا” آمادگی خود را اعلام می کنند. سریال پیروزی راما بر “راوانا” به خوبی توسط بازیگران به نمایش درمی آید و در روز آخر مجسمههای “راوانا” و پسرش “مقناد” و برادرش کومبه کاران سوزانده می شود. این مجسمه های بزرگ و مردمی که برای تماشای سوزانده شدن آنها گردهم جمع میشوند منظره شگفت انگیزی را خلق میکنند.
ناوراتری
در جشن ناوراتری قدرت الهه هندی،دورگا، تبریک گفته می شود. طی نه روز جشن ناوراتری، اشکال مختلف دورگا پرستش می شود. اما ویژگی منحصر به فرد این جشنواره این است که باورها و جشنهای مربوط به آن در سراسر هند متفاوت است. با این حال، این جشن گستردهترین و در عین حال شادیبخشترین جشن به شمار می رود.
کریشنا جانمشتمی
این فستیوال در حقیقت همان جشن تولد لرد کریشنا می باشد. در روز جشن تمام معابد با چراغ و گل آراسته می شوند و جمعیت انبوهی گردهم می آیند. کودکانی که لباس های شخصیت های زندگی کریشما را به تن دارند بخش جذاب این جشن را تشکیل می دهند. این “جانکی ها” ویژگی فریبنده افرادی هستند که در اطراف شهرها پرسه می زنند و توجه زیادی را به خود جلب می کنند.
گانش چاتورتی
مردم هند طی یازده روز جشن گانش چاتورتی با شادی تمام گردهم می آیند. بت های خداوند گانشا که در تمام معابد و خانه ها نصب شده اند طی ده روز پرستش می شوند و در روز یازدهم بت ها به دریا انداخته می شود چون به باور هندی ها وداع گانشا تمام غم و قصه ها را از بین می برد.
کومبه ملا
در جشن کومبه ملا می توان بیشترین اجتماع انسانی را مشاهده کرد. این جشن را باید بزرگترین نمایش انسانی در تاریخ بشریت دانست. این فستیوال آنقدر بزرگ و باشکوه هست که حتی از فضا قابل رویت است. مردم هند در جشن کومبه ملا هر دوازده سال یک بار خود را به رودخانه گنگ می رسانند و خود را به آب می اندازند. اعتقاد هندی ها بر این است که یک بار غوطه ور شدن در آب مقدس این رودخانه در ایام جشن کومبه ملا، انسان را از تولد و دوباره تولد شدن جاکراها آزاد می سازد.
این اعتقاد نزدیک به صد میلیون انسان را به کناره های رودخانه گنگ می کشاند.
شیوراتری
شیوراتری در حقیقت همان شب باشکوه شیوا می باشد، شبی که لرد شیوا و الهه پارواتی با یکدیگر ازدواج کردند. مردم تمام روز را روزه می گیرند و فقط بعد از نیمه شب استراحت می کنند. معابد نیز به زیبایی تزئین می شوند و هزاران نفر در این روز فرخنده به معابد می روند. فداییان در صف می ایستند تا شیر و شکلات بیل را به لرد شیوا تقدیم کنند.
راکشا باندان
این فستیوال دوست داشتنی بیشتر از آنکه یک جشن بزرگ محسوب شود بیانگر احساسات است. در این فستیوال، خواهران یک نخ تزئینی را به مچ دست برادران خود می بندند و برادران نیز در عوض عمری طولانی برای خواهران خود آرزو کرده قول حمایت همیشگی از آنها را می دهند.
راما نومی
در این روز، تولد لرد راما، تجسمی از لرد ویشنو، جشن گرفته می شود. سرود رامایانا و راما در معابد خوانده می شود. برخی مردم نیز روزه می گیرند و عصر با دیدن ماه افطار می کنند.
خبر اصلی را اینجا بخوانید.