پشت پرده جداسازی اجباری کودکان مسلمان از خانواده‌ها در کشورهای اروپایی

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، اخیراً ویدئویی از جداسازی اجباری کودکان مسلمان در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که نشان می‌دهد پلیس و ماموران سازمان حفاظت از کودکان آلمان، پسر بچه‎ای را با اعمال زور از خانواده‎اش جدا می‌کنند.

پسربچه مذکور در ویدئو مرتبا گریه می‌کند و سعی می‌کند در برابر ماموران مقاومت کند؛ همزمان اعضای خانواده اش تلاش دارند تا ماموران را از این اقدام منصرف کنند، زیرا کودک مشکلات سلامت دارد.

انتشار این ویدئو که به گستردگی در شبکه‌های اجتماعی پخش شد، سبب شد تا انتقادهایی شدید متوجه مقام‌های آلمانی شود؛ در عین حال، منتقدان می‌گویند که چنین اقدامی در تضاد با ادعاهای آلمان به عنوان یکی از کشورهای قائل به آزادی‌های اساسی از جمله آزادی ادیان است.

دلیل جداسازی کودک مذکور از خانواده‎اش گزارش مدرسه به پلیس مبنی بر آموزش مسائل اسلامی به کودک در خانواده بوده است؛ در واقع پلیس پس از دریافت گزارش مدرسه اقدام به جداسازی اجباری کودک از خانواده اش کرد.

تاکنون اخبار متعدد و ویدئوهای مختلفی از جداسازی اجباری کودکان مسلمان از خانواده هایشان در کشورهای غربی به ویژه سوئد منتشر شده است؛ اقدامی که به زعم منتقدان و ناظران بی عدالتی در حق خانواده‌های مسلمان است.

به عنوان مثال، سوئد در سال ۲۰۲۰ بیش از ۹ هزار کودک را بدون رضایت خانواده هایشان تحت مراقبت‌های دولتی قرار داد که کودکان مسلمان در نسبت با سهمشان از جمعیت این کشور، سهم نامتناسبی از این کودکان را به خود اختصاص داده اند.

واکنش مقام‌های آلمانی

پلیس «برمر هافن» در ایالت برمن آلمان ضمن تایید ویدئوی مذکور اعلام کرد که این حادثه در هفته گذشته رخ داده است؛ این نهاد مدعی شد که دلیل مطرح شده برای جداسازی اجباری کودک مسلمان نادرست است.

پلیس «برمر هافن» با انتشار بیانیه‌ای ادعا کرد که ویدئوی منتشر شده بخش بریده شده‎ای از اقدام جهت اجرای حکم دادگاه برای مراقبت از دو کودک است، اما پلیس نمی‌تواند توضیح بیشتری در این باره بدهد.

نکته مهمی که باید به آن اشاره شود، مطالعه ایست که نتایجش دو هفته پیش اعلام شد؛ بر اساس مطالعه مذکور نگرش پلیس آلمان به مسلمانان منفی بوده و آن‌ها را افرادی بیگانه می‌دانند.

اداره رفاه جوانان آلمان در برمر هافن هم از اظهارنظر در این باره خودداری کرد.

دلیل جداسازی کودکان مسلمان از خانواده‌هایشان در کشورهای غربی

تاکنون گزارش‌های متعددی از جداسازی هدفمند کودکان مسلمان از خانواده‌هایشان در کشورهای غربی مانند کانادا، سوئد، هلند و آلمان منتتشر شده است؛ اقدامی که مورد انتقاد شدید مسلمانان و گروه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری قرار می‌گیرد.

دلایل متعددی پشت چنین اقدام‌هایی قرار دارند، اما دلیل اصلی چنین برخوردی با خانواده‌های مسلمان همان تبعیض و نژادپرستی علیه مسلمانان در کشورهای غربیست.

کودکان مسلمان جدا شده از خانواده که تحت مراقبت دولت قرار می‌گیرند، در ادامه وارد پروسه فرزند خواندگی می‌شوند و خانواده‌ها فقط پس از طی روند دادگاه می‌توانند حضانت فرزند خود را مجددا به دست بگیرند.

کودکان مسلمان جدا شده عامدانه تحت سرپرستی خانواده‌های مسیحی قرار می‌گرند تا به زعم مقام‌های اروپایی فرآیند ادغام در جامعه سکولار را طی کنند.

گزارش‌هایی نیز از بی توجهی مقام‌های کشورهای اروپایی در واگذاری سرپرستی آن‌ها به افراد پدوفیل منتشر شده است.

نکته قابل تامل این که خانواده‌هایی که کودکان مذکور را به سرپرستی می‌گیرند حقوق قابل توجهی را که از مالیات معاف است، به صورت ماهانه دریافت می‌کنند؛ ضمن این که خانواده‌های مذکور با دادن هدایایی کودکان را اغوا می‌کنند تا به سمت خانواده‌های خود بازنگردند.

پیامدهای جداسازی اجباری کودکان

منتقدان می‌گویند که جداسازی کودکان از خانواده‌هایشان با هدف آموزش آنان جهت تطابق با زندگی بر اساس قوانین کشور مقصد، بسیار مضر و آسیب زاست و آسیب‌های جبران ناپذیر درازمدتی را در پی خواهد داشت؛ آن‌ها تاکید دارند که این اقدام نقض آشکار حقوق بشر است.

شمار قابل توجهی از این کودکان پس از جدا شدن از خانواده دست به خودکشی می‌زنند یا قربانی تجاوز جنسی از سوی سرپرستان تعیین شده توسط دولت می‌شوند.

بررسی‌ها نشان می‌دهند که کودکان جداشده از خانواده از نرخ بالاتر مرگ و میر و بیماری و البته ارتکاب جرم رنج می‌برند.

به عنوان مثال، در سوئد، کودکانی که تحت مراقبت خدمات اجتماعی قرار می‌گیرند با نرخ بالاتری از مرگ و میر مواجهند، در بیمارستان بستری می‌شوند، دچار بیماری‌های روانی می‌شوند و دست به جرم و جنایت می‌زنند؛ ضمن این که مشکلات بیشتری در زمینه تحصیل دارند.

«سیو وستوبرگ»، وکیل بین المللی شناخته شده‌ای که در هشت پرونده در دادگاه حقوق بشر اروپا علیه خدمات اجتماعی سوئد پیروز بوده، گفت: آن‌ها کودکان مسلمان را می‌ربایند، چون نمی‌خواهند بپذیرند که راه دیگری هم برای زندگی وجود دارد.