آموزه فیض از عهد عتیق تا آگوستین تفاوت‌ها، شباهت‌ها

چکیده :
آموزه فیض، حلقه وصل مفاهیم اساسى مسیحیت است. پولس اولین کسی بود که به این واژه مفهومی الهیاتی داد. از نظر وی، فیض عامل اصلی نجات بود. از مجموع سخنان پولس می‌توان برداشت کرد که فیض به ابعادی از عمل مهربانانه خدا دلالت دارد که به‌طور رایگان، رستگاری را برای کسانی که استحقاقش را ندارند، به ارمغان می‌آورد.
پس از پولس، پدران کلیسا این مفهوم را گسترش دادند. در میان پدران کلیسا، آگوستین برجسته‌ترین نقش را در گسترش مفهوم فیض دارد، به‌گونه‌ای که او را نظریه‌پرداز «فیض» می‌نامند. مباحثات وی با مخالفانِ برداشت رایج از فیض، مهم‌ترین مباحث تاریخ کلیسا به‌شمار می‌آید. پس از آگوستین، برداشت کاتولیکی از فیض تقریباً تثبیت شد. کلیسای کاتولیک مخالفان دیدگاه وی را بدعت‌گذار می‌شمردند. در این پژوهش، سیر شکل‌گیری این مفهوم از کتاب مقدس تا زمان آگوستین و نیز برخی مباحثات او با معاصرانش مورد توجه قرار گرفته است.

کلیدواژه‌: فیض، شریعت، استحقاق، آگوستین، پلاگیوس، نیمه‌پلاگیوسیان.