یافتن محصول حلال در بزرگترین کشور اسلامی با مشکل مواجه شد

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، حتی در اندونزی با اکثریت مسلمان، یافتن اینکه آیا یک لباس با استاندارد شریعت مطابقت دارد یا خیر، دشوار است. برای اینکه یک محصول گواهی حلال داشته باشد، شورای علمای اندونزی (MUI)، آژانس بازرسی حلال و آژانس صدور گواهی حلال باید تعیین کنند که شامل مواد تشکیل دهنده مانند محصولات خوک یا الکل که در اسلام ممنوع هستند، نباشد. این گواهینامه برای غذا و نوشیدنی به خوبی تثبیت شده است، اما برای صنعت مد و لباس وجود ندارد.

هنگام ارزیابی یک لباس، بازرسان باید مطمئن شوند که پارچه‌ها و رنگ‌ها عاری از مواد ممنوعه هستند و محصول از طریق کانال‌های جداگانه از کالاهای غیر حلال ذخیره و توزیع می‌شود.

برخی از فروشندگان – مانند Riel Tasmaya، بنیانگذار سایت تجارت الکترونیکی Muslimarket.com که اکنون از بین رفته الزامات را نسبتا آزادانه تفسیر می‌کنند. تاسمایا به Rest of World گفت: «شما فقط می‌توانید برچسب‌ها را برای مواد خام بررسی کنید و اگر مواد آن مانند پنبه است و حاوی عناصری مانند چرم خوک نیست، پس باید حلال باشد.

اما افرادی که استانداردهای حلال را دقیق‌تر تفسیر می‌کنند ممکن است بخواهند بدانند که تولیدکننده پوشاک از تأمین مالی مطابق با شریعت استفاده می‌کند و با کارگران در سراسر زنجیره تأمین، رفتار اخلاقی می‌شود.

رونالد یوسف ویجایا، رئیس (انجمن فین‌تک شریعت اندونزی)، به Rest of World می‌گوید: «اگر واقعاً می‌خواهید، می‌توانید آن را ردیابی کنید، اما ممکن است این یک مسیر طولانی باشد.»

این تفاوت دیدگاه‌ها و استانداردها به این معنی است که مصرف کنندگان باید در مورد حلال بودن محصولات خود قضاوت کنند. برندهایی که می‌خواهند از بازار بزرگ و رو به رشد بهره ببرند، باید برای گواهینامه خود هزینه کنند، البته این می‌تواند پیچیده و گران باشد، بنابراین همه شرکت‌هایی که ادعا حلال بودن دارند، گواهینامه رسمی ندارند.

در ماه آوریل، تیاندارینی بانوی مسلمان اندونزیایی سرانجام لباسی را انتخاب کرد که در سایت Hijup، یک پلتفرم تجارت الکترونیک مد برای زنان مسلمان، یافته بود.

سایت Hijup یکی از اولین سایت‌های تجارت الکترونیکی بود که محصولات مد اسلامی را در اندونزی به فروش می‌رساند. انبار و دفتر مرکزی این شرکت در یک ساختمان چهار طبقه در جاکارتای جنوبی واقع شده است. وقتی خبرنگار Rest of World از آن بازدید کرد، کارگران مشغول حمل جعبه‌ها از پله‌ها بودند. محصولات ارسال شده از برندهایی که حمل می‌کنند در طبقه اول دریافت می‌شوند، در آنجا توسط ناظران کنترل کیفیت بررسی می‌شوند،این شرکت روزانه بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ سفارش را پردازش می‌کند.

۱۱۴ میلیارد دلار اندازه بازار کالاهای مطابق با شریعت در اندونزی

هنگامی که سایت Hijup در سال ۲۰۱۱ راه اندازی شد، قول داد که ۱۰۰٪ محصولات پوشاک حلال را ارائه دهد. اما پس از اینکه متوجه شد تامین کنندگان آن برای دریافت گواهی با مشکل مواجه هستند، تصمیم گرفت بازاری را برای حدود ۵۰۰ برندی که در این عرصه فعالیت می‌کنند، فراهم کند. آنیسا نورریزکی، سخنگوی این شرکت، به Rest of World گفت: «ما اکنون فقط در حال بررسی مارک‌ها و محصولاتی هستیم که در Hijup قرار می‌گیرند، تا مطمئن شویم که محصولات فروخته شده محصولاتی مناسب برای مسلمانان هستند.

به گفته ایستافیانا کاندارینی، بنیانگذار Kami Idea، لباسی که تیاندارینی خریداری کرد توسط یک برند محلی به نام Kami Idea طراحی شده بود و در جاکارتا از منسوجاتی که به احتمال زیاد در باندونگ، جاوه غربی تهیه می‌شد، تولید شده.

اگرچه همه کارخانه‌های عرضه کننده در Kami Idea گواهی حلال ندارند اما کاندارینی گفت آنها اطمینان می‌دهند که تامین‌کنندگان آن از مواد غیر حلال مانند چرم خوک برای برندهای دیگر استفاده نمی‌کنند.

کاندارینی گفت: «ما همچنین مطمئن می‌شویم که با کارکنان داخلی به خوبی رفتار می‌شود و از قانون حداقل دستمزد پیروی می‌کنیم.

به گفته بانک مرکزی این کشور، اندونزیایی‌ها سال گذشته نزدیک به ۱۷۰ میلیون دلار برای محصولات حلال با استفاده از پلتفرم‌های تجارت الکترونیک در سال ۲۰۲۱ هزینه کردند.صنعت پوشاک مد مسلمانان ۹۰ درصد معاملات را تشکیل می‌دهد.

تا سال ۲۰۲۶، طبق قانون ضمانت محصولات حلال، همه کالاها – از دارو گرفته تا لوازم آرایشی و پوشاک – در اندونزی باید دارای گواهی حلال باشند و این گواهی به زودی اجباری می‌شود.

کاندارینی گفت که پیروی از قانون برای برندهای کوچک تا متوسط ​​مانند Kami بدون انطباق از طرف تامین کنندگان آنها سخت خواهد بود. او گفت: “ما فقط منتظر تامین کنندگان خود هستیم تا گواهینامه را دریافت کنند.